Τριάντα δύο παραδοσιακά παντοπωλεία απαριθμούσε το Κρανίδι (σύμφωνα με τον παλαιό επαγγελματία Γιώργο Κοφινά, στα γραφικά σοκάκια και στις όμορφες γειτονιές του, τις «παλιές καλές εποχές», που σήμερα, τις γνωρίζουμε αποσπασματικά, μέσα από τις ιστορικές ταινίες, του ελληνικού κινηματογράφου…
Τα παραδοσιακά «μπακαλικάκια», έβαλαν αναγκαστικά και άδοξα λουκέτο, αφού βαθμιαία «ποδοπατήθηκαν», από την επέλαση των μεγάλων αλυσίδων εμπορίας τροφίμων, που εδώ και τρεις δεκαετίες τουλάχιστον, έχουν επιβάλει την επικυριαρχία τους και τους δικούς τους κανόνες στο «παιχνίδι»…
Ωστόσο, δυο μόλις παντοπωλεία, διασώζονται εντός Κρανιδίου έκτοτε μέχρι και σήμερα. Συνομιλήσαμε με τους δύο ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι μας εξήγησαν τους τρόπους, με τους οποίους ανθίστανται και καταφέρνουν να συνυπάρχουν, με τα «μεγαθήρια» του κλάδου τους…
Γιώργος Κορδώνης: «Το παντοπωλείο, το έστησε ο Παππούς μου ο Γιώργος το 1962. Το ανέλαβε ο Πατέρας μου και από το 2001 πέρασε η επιχείρηση στο όνομα μου. Έχουμε αντέξει μέχρι και στις μέρες μας, γιατί ενταχτήκαμε σε ένα όμιλο μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων που κάνει υγιείς οικονομικά συμφωνίες, με μεγάλους προμηθευτές. Μας «κρατάει» και η γειτονιά, εδώ στο Κρανίδι…
Το γνωστό παντοπωλείο του Κοφινά στην «Μπαρδούνια», «κλειστόν» εδώ και μήνες, λόγω συνταξιοδοτήσεως. Έχουμε ακόμη ηλικιωμένους πελάτες, εδώ και εξήντα πέντε χρόνια, που μας στηρίζουν καθημερινά. Δεν τους «κέρδισαν» τα μεγάλα σούπερ – μάρκετ. Βέβαια, είναι φυσιολογικό οι προχωρημένοι σε ηλικία άνθρωποι να «λιγοστεύουν», οπότε και το συγκεκριμένο πελατολόγιο, τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να φθίνει. Από την άλλη βεβαίως, παρατηρείται μια ανανέωση έστω και σιγά-σιγά. Οι ηλικίες άνω των εβδομήντα, είχαν ως τρόπο ζωής, τις καθημερινές τους αγορές, από το παντοπωλείο της γειτονιάς…
Μπορώ να σας πω και σε ένα ποσοστό 100%. Έχουμε «κτίσει» ακολουθώντας τον αυθορμητισμό των γονέων μας, σχέσεις φιλίας, με όλους τους «παλιούς». Όπως βλέπετε το σκαμνάκι, είναι πάντα εδώ. Στις νεότερες όμως γενιές και στις ηλικίες 25-45, δεν υπάρχουν αυτά τα κοινωνικά στοιχεία. Οι περισσότεροι, επιθυμούν μια συναλλαγή και τίποτα άλλο… Ένα άλλο φαινόμενο, που παρατηρείται στους νεότερους, έχει να κάνει με τις περιστασιακές αγορές. Δηλαδή, μας θυμούνται στο «γράψιμο». Όταν κάποια στιγμή μια οικογένεια, αντιμετωπίζει οικονομική στενότητα, θα έρθει στο μικρό παντοπωλείο και θα μας ζητήσει να «βάλουμε πλάτη», για είκοσι ημέρες – ένα μήνα… Τις καλές ημέρες, επιλέγουν τις υπεραγορές».
Γιώργος Παπασταύρου: «Το μαγαζί υπάρχει από το 1860. Έχουμε καταφέρει να αποδώσουμε, την προσαρμοστικότητα του ανθρώπου στην δουλειά μας. Ψάχνουμε να βρούμε είδη που δεν πολύ -κυκλοφορούν στα ράφια, των μεγάλων σούπερ μάρκετ. Το “μπακαλικάκι της Τσατσαρού”, στην κάτω Πλατεία…
Μαζί του, «έκλεισε» και μια ολόκληρη εποχή. Αντιμετωπίζουμε και χτυπήματα κάτω από την μέση, άλλα αντέχουμε. Το μαγαζί μας απευθύνεται σε όλους. Έχουμε πελάτες από παντού… Έλληνες, Άγγλους, Γερμανούς, Πακιστανούς, Πολωνούς.Την φιλοσοφία της επιχείρησης, την επέβαλε ο εκλιπών πατέρας μου Κοσμάς Παπασταύρου. Αυτός πέρασε τον ρόλο της οικογένειας και στην λειτουργία του παντοπωλείου. Όλοι μαζί, βοηθούσαμε πάντα και αυτή η εικόνα της οικογενειακής συνοχής, δημιουργούσε σχέσεις οικειότητας με την πελατεία μας. Η προσωπική επαφή με τους πελάτες μας ακόμη και σήμερα, παίζει σημαντικό ρόλο…»
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook και στο Google News
Ειδήσεις από: Ναύπλιο – Άργος – Ερμιονίδα – Τρίπολη –Κορινθία – Αθλητικά – Άρθρα – Αποκλειστικές Έρευνες και Συνεντεύξεις.
