Γράφει ο Παναγιώτης Γούτος*
Η χώρα τελικά, το χορεύει το ζουρνά, τα νταούλια τα βαράει ο Τσίπρας και την παραγγελιά τη δίνουν οι “θεσμοί”.
Οι προσδοκίες μας, όσων τουλάχιστον είχαμε το όραμα και κρατούσαμε την ελπίδα ζωντανή, εξανεμίστηκαν, δεχτήκαμε ένα κτύπημα που μας έριξε στο καναβάτσο. Η κοινωνία νοιώθει ηττημένη, δείχνει να έχει χάσει την ελπίδα της, να έχει αποδεχτεί τη μοίρα της. Ίσως ποτέ άλλοτε, δεν έδειξε τόσο ωμή και τόσο απροκάλυπτη, η επιβολή των ξένων συμφερόντων, και τόσο ισχυρή συνάμα, ώστε κάθε αντίδραση να φαίνεται ουτοπική, αδύναμη. Η διακυβέρνηση του Σύριζα, αποδεικνύεται ο δούρειος ίππος για την καταστολή κάθε κοινωνικής αντίδρασης. Είναι εκείνο ακριβώς που χρειαζόταν, ώστε να σβηστεί εκείνη η σπίθα, που έδειχνε να είχε ανάψει πριν από ένα χρόνο. Πλέον, η μάχη μοιάζει χαμένη, τόσο εύκολα, τόσο απλά. Ο πόλεμος όμως; Έχει χαθεί και ο πόλεμος;
Ένας χρόνος, δύο εκλογικές αναμετρήσεις, ένα δημοψήφισμα, ώστε ο λαός μας να νιώσει την εικονική δημοκρατία. Ναι, εικονική δημοκρατία, είναι εκείνη που φαινομενικά λειτουργούν οι θεσμοί και τα κοινοβούλια, παρασκηνιακά όμως ο έλεγχος βρίσκεται σε κέντρα λήψης αποφάσεων, σε διευθυντήρια, που έχουν καθυποτάξει την πολιτική εξουσία στη δύναμη του κέρδους. Είναι όλο και φανερότερο, πως η εξουσία παγκοσμίως ασκείται από τις πανίσχυρες ενοποιημένες και παγκοσμιοποιημένες αγορές του χρήματος. Οι πολιτικοί, προσωπικό χρήσης, χωρίς την εμπιστοσύνη των λαών τους, αναλώσιμοι, βρίσκονται στην υπηρεσία ενός άτυπου διευθυντηρίου, ανατροφοδοτούμενοι και αναπληρούμενοι, καλλιεργούν ολοένα νέες ψεύτικες ελπίδες και φόβο, και ο κύκλος ξανά από την αρχή.
Ένας λαός υπερήφανος, στάθηκε με δύναμη απέναντι στον φόβο του, μίλησε δύο φορές δυνατά, την τρίτη με την αποχή του, αγνόησε όλη την επικοινωνιακή καταιγίδα, όμως το παιχνίδι ήτανε χαμένο από την αρχή. Το διευθυντήριο είχε εναλλακτικό σχέδιο, ό,τι και να θέλουν οι λαοί, θα γίνει αυτό που πρέπει για τις αγορές. Πρέπει να σωθούν οι τράπεζες, να ληφθούν νέα μέτρα, να στηριχθεί πάση θυσία το σαθρό οικοδόμημα του ευρώ. Γιατί; Επειδή με αυτό τον τρόπο, υπηρετείται ο μινώταυρος του χρήματος, δημιουργώντας νέους πολέμους που δημιουργούν νέους πρόσφυγες, που προκαλούν περισσότερο τρόμο στους λαούς, που φέρνουν νέα κονδύλια για αντιτρομοκρατικές δαπάνες και οπλικά συστήματα, νέος κύκλος αυτός, και πάλι από την αρχή.
Επιπλέον, αυτή η κατάσταση επιφέρει αυστηρότερους νόμους, ασφυκτικότερο έλεγχο, παρακολούθηση του ατόμου, στέρηση ελευθεριών, φόβο, χειραγώγηση. Όλα φαίνεται να λειτουργούν μια χαρά, εάν φυσικά παραγνωρίσει κανείς, ότι οι εμπνευστές αυτού του συστήματος, εκφράζουν το ειδεχθέστερο, αποκρουστικότερο και πιο ανάλγητο ανθρώπινο πρόσωπο της κατανάλωσης των πάντων, χωρίς αξίες, χωρίς ηθική.
Με το δικό μας σπάρο, πέσαν και άλλα τριγόνια. Η δυναμική των Ποδέμος ανακόπηκε (όπως φαίνεται βαδίζει στα αχνάρια του Αλέξη και αυτός), στην Ελλάδα επικρατεί η αποχή και ο κανένας πρωθυπουργός, γεγονός άκρως επιθυμητό από το σύστημα. Η δύναμη αντίδρασης κώπασε σε όλη την ήπειρο. Εν τέλει, στο ελληνικό κοινοβούλιο επικράτησαν συντριπτικά οι μνημονιακές δυνάμεις, οι αντιπαραθέσεις τους είναι αστείες, δικαιολογούν την παρουσία τους. Όλα τα μέτρα περνούν, οι νόμοι έρχονται στην αγγλική και μεταφράζονται στα ελληνικά. Πολιτικό προσωπικό, θα ανευρίσκεται, αναλώσιμο για την ψήφιση των επομένων μέτρων. Σήμερα, η κατάσταση είναι κάτω από έλεγχο σε όλη την Ευρώπη. Ας μην έχουμε καμία αμφιβολία, θα βρεθούν όλοι εκείνοι που είναι απαραίτητοι για να συνεχιστεί αυτή η πολιτική.
Σύντομα, το αδιέξοδο θα γίνει περισσότερο αισθητό στην κοινωνία. Η φτώχια θα βαθύνει. Η μεσαία τάξη, θα αφαιμαχθεί και άλλο. Τα διαθέσιμα υπόλοιπα στους τραπεζικούς λογαριασμούς, θα αποβαίνουν μειούμενα. Αυτοκτονίες, εξώσεις, σκέτος εφιάλτης. Ο κίνδυνος για κούρεμα των καταθέσεων, μπορεί προσωρινά να απομακρύνθηκε, όμως μένει ισχυρός. Πριν λίγες ημέρες, η Γερμανία δεν υπερψήφισε ακόμα και για την ελάχιστη εγγυημένη κατάθεση των 100,000ευρώ στο πλαίσιο της τραπεζικής ενοποίησης. Η ακίνητη περιουσία θα υποθηκευτεί. Το μέλλον των παιδιών μας, διαβλέπεται ζοφερό. Η εγχώρια οικονομική ελίτ, αντικαθίσταται από την υπέρτερη ευρωπαϊκή. Οι ελληνικές επιχειρήσεις θα καταστούν ευρωπαϊκές, το τέρας θα μεγαλώνει, εμείς θα νοιώθουμε πιο αδύναμοι. Προσχήματα και δικαιολογίες για την αποτυχία των σχεδίων -μνημονίων, θα ανευρίσκονται διαρκώς. Η πολιτική όμως είναι αδιέξοδη εν τη γενέσει της, και αυτό διότι στόχο έχει την οικονομική κατάκτηση της χώρας μας, από αλλοδαπές επιχειρήσεις και συμφέροντα και όχι το εθνικό μας συμφέρον. Αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, ορυχεία, όλα σε πρώτη ζήτηση, προσφέρονται σε τιμή ευκαιρίας, οι ζωτικοί μας πόροι προσφέρονται ως θυσία, σε ένα πόλεμο απαρχής χαμένο. Πόροι και πλούτος, τόσο απαραίτητοι σε ένα εναλλακτικό σενάριο, που κάθε οργανωμένο κράτος οφείλει να έχει. Και όμως, ζήσαμε σύντομα τα γεγονός, βουλευτές και στελέχη της αντιπολίτευσης, εντεταλμένους υπαλλήλους των ξένων για εμένα, Εφιάλτες, να ζητούν την ποινική δίωξη κυβερνητικών στελεχών, γιατί …μελέταγαν ένα Β’ πλάνο. Πόση υποκρισία να αντέξει πια αυτή η χώρα…
Ποιά είναι όμως τα κύρια χαρακτηριστικά που οφείλει να επιδείξει ο λαός μας προκειμένου να ξεφύγουμε από αυτή τη θέση;
Επιθυμία. Πρέπει κατ’ αρχήν, να καταστεί συνείδηση της πλειοψηφίας, ότι αυτή η πολιτική πρέπει να αλλάξει διότι δεν είναι προς όφελος του λαού μας. Υπάρχουν αρκετοί σήμερα που ανήκουν, ή ελπίζουν ότι θα είναι μέρος, στο ποσοστό εκείνο που δε θα θιγεί από τα νέα μέτρα, θεωρούν τον εαυτό τους ότι μπορεί να είναι μέλη ενός new deal, με τις νέες δυνάμεις. Υποτίθεται, η φιλελεύθερη ανάπτυξη, απαλλαγμένη από κάθε κρατικό έλεγχο, και χωρίς κοινωνική ευαισθησία και προγράμματα, θα δώσει δυνατότητες ατομικής ανέλιξης. Η ιστορία μας διδάσκει στην κατοχή από τους Γερμανούς, την προηγούμενη του 1940, πολλοί συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, έγιναν διώκτες της αντίστασης και έκαναν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις μαζί τους. Όλοι οι υπόλοιποι, πρέπει να το θελήσουμε…
Δύναμη. Να ξεπεράσουμε τους φόβους μας, τη μικρότητα της καθημερινότητας μας. Να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες της τηλεόρασης και των εφημερίδων,. Τα ΜΜΕ εντεταλμένα, σπέρνουν το φόβο, βασικό χαρακτηριστικό χειραγώγησης, απομονώνουν και περιθωριοποιούν το άτομο. Κλειδί εδώ είναι η δράση μέσα από ομάδες και σύνολα, η αντίσταση στην περιθωριοποίηση και τον ατομισμό.
Επίγνωση. Η ενημέρωση όπως ελέγχεται και παρέχεται από τα μέσα, αποπροσανατολίζει και αποτρέπει κάθε αντίθετη σκέψη. Οφείλουμε όλοι να αναζητήσουμε μέσα από εναλλακτικά δίκτυα, τις πηγές και τα μέσα, που μας παρέχουν έγκυρη και αξιόπιστη ενημέρωση. Όπως είπε ο Ουμπέρτο Έκο, μόνο οι ηλίθιοι κάνουν πλέον πραξικοπήματα με τανκς, αφού υπάρχει η τηλεόραση.
Λογική. Η λύση στα προβλήματα μας, δεν απαιτεί υψηλή ευφυία ούτε επιστημονική διάνοια. Απαιτεί περίσκεψη και απόφαση με απλή κοινή λογική, με πρώτιστο και ύψιστο γνώμονα το κοινό συμφέρον.
Υπομονή. Πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι εισερχόμαστε ούτως ή άλλως, σε μία αρκετά αβέβαιη και ανασφαλή περίοδο για τη χώρα και τον πληθυσμό της. Οι επιλογές πρέπει να είναι μακροχρόνιες και να λύνουν τις παθογένειες μας από τη ρίζα τους, να μην είναι μία απλή διαχείριση των πρόσκαιρων προβλημάτων.
Συνεργασία. Η μεγάλη μας αδυναμία, ο ατομισμός μας, η δυσκολία που επιδεικνύουμε για ομαδική προσπάθεια ακόμα και σε μέρη του πληθυσμού μας που μοιράζονται κοινές αγωνίες και τα προβλήματα είναι κοινά. Διακρινόμαστε πάντα, από την επιθυμία να τα λύνουμε μόνοι. Περιορίζουμε έτσι, την ακτίνα δράσης μας, η οποία απαραίτητα σήμερα πρέπει να μεγαλώσει αρκετά και ειδικότερα να επεκταθεί πέρα από τα σύνορά μας.
Ας αναλογιστούμε τις ερχόμενες γιορτινές ημέρες όπου έχουμε τη δυνατότητα να αφιερώσουμε στον εαυτό μας λίγα λεπτά σκέψης. Ποια είναι τα πραγματικά αίτια της κρίσης, ποιές πρέπει να είναι οι δράσεις μας, για να βρούνε τα παιδιά μας την ελπίδα τους για το μέλλον τους. Ας μην το κάνουμε για εμάς, ούτε για τη δουλειά μας, όχι για τη σύνταξη, ούτε για το μισθό μας. Για τα παιδιά μας, που έχουμε την υποχρέωση και το ιερό καθήκον, να βρούμε τη λύση τη χρονιά που έρχεται, το 2016. Ας πάψουμε να υποθηκεύουμε το μέλλον τους, να ζούμε εις βάρος τους! Ας σηκώσουμε το βάρος της ευθύνης μας! Ας αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας!
Από αυτό που θα σε εύρει, δε γλυτώνεις, και φοβάμαι θα μας εύρει… Σε κάθε περίπτωση, γράφουμε ιστορία. Αν θα είναι τραγωδία ή έπος θα είμαστε εδώ να το ζήσουμε από πρώτο χέρι, είμαστε οι πρωταγωνιστές.
Λυπάμαι, δεν μπορώ να δώσω ευχές, βοήθειά μας και καλή δύναμη για το πολύ δύσκολο έτος που έρχεται!