Τα τελευταία 8 χρόνια η ελληνική οικονομία απώλεσε πάνω από το 1/4 του ΑΕΠ, γεγονός πρωτοφανές για μία οικονομία σε ειρηνική περίοδο.
Σήμερα, λειτουργούν 250.000 λιγότερες επιχειρήσεις, που απασχολούσαν συνολικά 800.000 εργαζομένους.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι τα τελευταία χρόνια, συντελέστηκε ένα είδος γενοκτονίας της μικρής και πολύ μικρής επιχειρηματικότητας στην πατρίδα μας.
Για πολλούς μάλιστα από τους συναδέλφους μας, οι οποίοι δεν είναι πλέον ενεργοί, το δράμα δεν σταμάτησε με το κλείσιμο της επιχείρησής τους. Αρκετοί από αυτούς έχουν βρεθεί σε κατάσταση ακραίας φτώχειας, ενώ οι αυτοκτονίες συναδέλφων που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους είναι δυστυχώς συχνό φαινόμενο. Την ίδια στιγμή τα ονόματά τους και οι επωνυμίες των επιχειρήσεών τους φιγουράρουν στους καταλόγους και στις λίστες των οφειλετών του δημοσίου, των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης και των τραπεζών.
Παράλληλα, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με ένα Τρίτο Μνημόνιο και έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει και την υπογραφή ενός Τέταρτου. Και όλα ανεξαιρέτως έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, τα ίδια συστατικά. Περισσότερους φόρους, περισσότερα τέλη, περισσότερες εισφορές με λίγα λόγια περισσότερα βάρη για τις ΜμΕ αλλά και για το σύνολο της κοινωνίας. Και αυτό είναι κάτι που αποτυπώθηκε με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο στα τελευταία ψηφισθέντα νομοσχέδια. Στην παρούσα όμως συγκυρία υπάρχει μια σημαντική διάφορα: η εξαντλημένη ελληνική οικονομία, δεν έχει πλέον τις ίδιες αντοχές και τα ίδια περιθώρια ανάκαμψης. Και αυτή τη φορά, είμαστε και εμείς περισσότερο υποψιασμένοι σε σύγκριση με το παρελθόν, στις υποσχέσεις που κάθε φορά μας δίνονται.
Οι χειρότερες μέρες της κρίσης δεν βρίσκονται πίσω μας, αλλά μπροστά μας. Αυτό αποτυπώνεται και στις έρευνες του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, όπου ένας νέος κύκλος στασιμότητας έχει αρχίσει για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και κατ’ επέκταση για την ελληνική οικονομία.
(Απόσπασμα από ομιλία του Γενικού Γραμματέα της ΓΣΕΒΕΕ, κ. Γ. Κουράση)
