Ένα από τα πιο απλά, λιτά και περιεκτικά συνθήματα που έχω δει σε τοίχο.
Και το θυμήθηκα διαβάζοντας τις ‘αναλύσεις’ για αυτό που τούτο τον καιρό αποκαλούν ‘Αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση’.
Κάτι που διαπιστώνει κανείς εύκολα αν μελετήσει έστω και λίγο τις ρυθμίσεις, τις αναλύσεις, τις προτάσεις, ..
Όλα έχουν έναν τεράστιο κοινό παρονομαστή που δεν είναι άλλος από το ποιος θα έχει το πάνω χέρι.
Ολες αυτές οι προσπάθειες, που έχουν ξεκινήσει από την πρώτη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπουργός ο αείμνηστος Γ. Γεννηματάς, στοχεύουν, υποτίθεται, στην σύγκλιση με τα Ευρωπαϊκά Δεδομένα στον χώρο αυτό.
Είναι όμως έτσι;
Φαινομενικά ΝΑΙ, ουσιαστικά όμως ΟΧΙ.
Ας δούμε το γιατί.
Η Ευρώπη κάποτε, πριν την δημιουργία των σημερινών Κρατών, ήταν, σε μεγάλο βαθμό, κατακερματισμένη σε Κρατίδια, Δουκάτα, Πριγκιπάτα, Βασίλεια, ….
Η σημερινή κατάσταση έχει προκύψει από εκούσια ή ακούσια συνένωση αυτών και την συγκρότηση Κρατών, ακόμη και Αυτοκρατοριών.
Απομεινάρια αυτής της κατάστασης σήμερα είναι το Πριγκιπάτο του Μονακό, το San Μarino, το Λιχνεστάϊν, το Λουξεμβούργο, το Πριγκιπάτο της Ανδόρας.
Όμως η συνένωση για δημιουργία μεγαλύτερου Κράτους, ιδιαίτερα όταν είναι εκούσια, σημαίνει, εκτός των άλλων, και εκχώρηση εξουσίας ή αφαίρεση όταν είναι ακούσια.
Πιο απλά όλα αυτά τα κρατίδια, πριν την συνένωση, είχαν δικές τους και ασκούσαν όλες τις εξουσίες που έχει ένα κράτος.
Με την συνένωση εκχώρησαν σημαντικό μέρος, σημαντικών εξουσιών αλλά κράτησαν για τον εαυτό τους αρκετές που απετέλεσαν στην συνέχεια αυτό που η Ευρώπη αποκαλεί Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και προφανώς είχαν περίσσεια γνώσης να ασκήσουν αυτές τις εξουσίες αφού γνώριζαν να ασκούν τις εξουσίες ενός Κράτους.
Με απλά λόγια τα Ευρωπαϊκά Κράτη, σε γενικές γραμμές βέβαια, ‘γεννήθηκαν’ και απέκτησαν εξουσίες από εκχώρηση εξουσιών.
Σε μας συνέβη το αντίστροφο.
Δημιουργήσαμε ένα Κράτος μετά την Τουρκοκρατία, ένα Κράτος που είχε όλες τις εξουσίες επάνω του, και αιώνες τώρα προσπαθούμε να το φέρουμε στα ίσια, να περιορισθεί σε αυτά που πρέπει και να εκχωρήσει όσα πρέπει σε αυτούς που πρέπει.
Ελα όμως που όλα αυτά τα πρέπει συνοδεύονται με το ποιος θα είναι από πάνω;
Οι σημερινοί Δήμοι κοιτάνε ότι από πάνω θα είναι ο Υπουργός.
Δεν κοιτάνε όμως ότι οι ίδιοι είναι από πάνω από τις Κοινότητες που τις έχουν εξαφανίσει, αλλά κοιτάνε να βελτιώσουν την θέση τους σε σχέση με τον από πάνω, τον Υπουργό, και σε σχέση με τους από κάτω, τις Κοινότητες δηλαδή.
Κύριοι, ο μόνος δρόμος για να δημιουργηθεί Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι να ξεκινήσει από τις Κοινότητες.
Οι Κοινότητες στην συνέχει, εκχωρούν εξουσία και αρμοδιότητες και δημιουργούν Δήμους, για όπου αυτό είναι απαραίτητο.
Τα υπόλοιπα είναι να βελτιώσουν την θέση τους οι από πάνω. Και για τους από πάνω δεν υπάρχουν Κοινότητες.
Ένα παράδειγμα που αν υπήρχε πολιτικό φιλότιμο, δεν θα γινόταν.
Στα Δίδυμα, όποιος έχει πρόβλημα πάει στον Πρόεδρο, στον Κ. Σπανό.
Αυτόν συναντά στον δρόμο, στο καφενείο, αυτόν βρίσκει στο Κοινοτικό Κατάστημα, σε αυτόν ξεσπά.
Η εξουσία όμως είναι τον Αποστόλου και στον Αντωνόπουλο, που η γνώση και το ενδιαφέρον τους για τα προβλήματα του χωριού εξαρτάται από την καλή τους θέληση σε αντίθεση με τον Σπανό που θέλει δεν θέλει, πέφτει πάνω στο πρόβλημα.
Να το γράψω πιο απλά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συγκροτείται από ΕυρωΒουλευτές που στέλνουν τα κράτη Μέλη ανάλογα με τον πληθυσμό.
Φανταζόσαστε μια σύνθεση που θα προέκυπτε με την λογική που έχουν εφαρμόσει οι δικοί μας πολιτικοί φωστήρες για την σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου;
Φανταζόσαστε μια Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς Συμβούλιο Αρχηγών;
Τώρα το πώς σχεδίασαν και σχεδιάζουν Δήμους χωρίς κυρίαρχο ρόλο στους Κοινοτάρχες , Κοινότητες χωρίς εκπροσώπηση ανάλογα με τον πληθυσμό και Κοινότητες χωρίς Επικράτεια, δεν θέλει και πολύ μυαλό να το καταλάβει κανείς.
Οσο για την αναλογική, απλή, πολλαπλή ή τούρμπο, έχει να κάνει με την μοιρασιά της πίττας και καθόλου με την Αυτοδιοίκηση.
Κάτω οι από πάνω λοιπόν.
