Οπότε υπολογίζουν οι «μάγκες»: «Έχουν γόνιμο έδαφος και καλό κλίμα… Όμως δεν διαθέτουν το μοναδικό «κλειδί» που οδηγεί σε μια «παραδεισένια» αγροτική ανάπτυξη… Ποιο είναι αυτό; Μα, φυσικά το άφθονο νερό της προκοπής… Ας τους «αποτελειώσουμε» τον υδροφόρο ορίζοντα με τη μέθοδο των γεωτρήσεων (από τη μία) για να τους ελέγχουμε και ας τους παρέχουμε καλύτερο νερό με τη δική μας επιτροπεία…» (από την άλλη).
Ασφαλώς τις μεγάλες ποσότητες του επερχόμενου Ανάβαλου, θα τις διαθέσουν στους τύπους με τις τεράστιες επενδύσεις στην Κοιλάδα…
Και αφού οι ντόπιοι δεν θα έχουν που αλλού να στραφούν για να βιοποριστούν, αρκετοί θα παρακαλάνε για να κουβαλάνε τα καρότσια των «γκόλφερς», να κυνηγάνε τα μπαλάκια και να σκουπίζουν τα τασάκια για «τρείς και εξήντα…» (Όχι παίζουμε)
Στην αρχή τους πέταγαν τα λεφτά με τις βαλίτσες, λες και κάπου κοντά υπήρχε ένα νομισματοκοπείο, που έκοβε συνεχώς… Τους μούρλαναν αφού η γη τους, που πριν δεν είχε σχεδόν καμία αξία, ξάφνου γέμισε τους (περίπου) άδειους λογαριασμούς τους με εκατομμύρια…
Στη συνέχεια νόμιζαν πως έγιναν μέσα σε μια νύχτα πανέξυπνοι και πολύπειροι, επειδή οι τσέπες τους φορτώθηκαν με αδούλευτα πεντακοσάρικα …Οι γυναίκες και οι «φίλοι» τους λάτρεψαν… Στους πιο άβγαλτους, έριχναν από δίπλα τις «επαγγελματίες» από τα Βαλκάνια… Σι αγαπάου πουλί (Μήτσομ)
Λίγοι όμως την πήραν εγκαίρως χαμπάρι τη δουλειά και κρατήθηκαν… Οι περισσότεροι αναπολούν με νοσταλγία το παρελθόν, τότε που ζούσαν ευτυχισμένοι με τα «λίγα και καλά», προτού εθιστούν αγρίως στο εύκολο και τεράστιο κέρδος, στα άπειρα υλικά της ματαιοδοξίας, αλλά και στην όση ηδονή μπορούσαν να αγοράσουν με λιγότερα ή περισσότερα χαρτονομίσματα…
Τώρα τα καλύτερα κομμάτια γης ανήκουν στους ξένους, που κάποτε οι ίδιοι φάνταζαν σαν κορόιδα… Και στους περισσότερους ντόπιους έτσι όπως πάει, δεν θα απομείνουν τελικά, ούτε και τα ρόιδια…
+ 1
Για να το ελαφρύνουμε λίγο, από δω και στο εξής… Την προσπαθεί τη δουλειά ο Ντίμσον με τα «Διονύσεια» στην Ερμιόνη… Είναι μια κατηγορία Β – movie από μόνος του, όπως και να το κάνουμε…
Κ.Π.
