Μια ευχή που ακούστηκε κατά κόρον σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης τον τελευταίο καιρό και αφ’ ενός σημαίνει να μη μας φέρει ο καινούριος χρόνος δυσάρεστα γεγονότα, αλλά επιτυχίες και χαρές, αφ’ ετέρου εμπεριέχει και μια δόση μοιρολατρείας και παθητικότητας.
Εδώ θέλω να μιλήσω για την ενεργό συμμετοχή μας στην «καλή χρονιά». Παραδόξως ούτε οι οικογένειές μας ούτε τα σχολεία οποιασδήποτε βαθμίδας μας δίδαξαν την επιδίωξη της προσωπικής ευχαρίστησης και της ευτυχίας, ενώ διδαχτήκαμε με επιμονή την αφοσίωση στο καθήκον (προς την οικογένεια, την πατρίδα, τους γονείς, τα παιδιά, τη δουλειά μας και πολλά άλλα).
Ασφαλώς και έχουμε πραγματικά καθήκοντα στη ζωή μας δεν έρχονται όμως απαραίτητα σε σύγκρουση με τη χαρά και την απόλαυση της ζωής. Από μας εξαρτάται αν θα τα δούμε σαν ένα δυσβάστακτο ζυγό ή σαν ευκαιρίες να ζήσουμε καλύτερα.
Για παράδειγμα το μεγάλωμα των παιδιών μας απαιτεί τη συνεχή φροντίδα και το χρόνο μας αρχικά, την ανησυχία για την καθοδήγησή τους αργότερα, χρήμα για τις σπουδές τους αν έχουν την τύχη να περάσουν στο πανεπιστήμιο. Απέναντι σ’ αυτά όμως πρέπει να βάλουμε τη χαρά και την περηφάνια που αντλούμε απ’ τα παιδιά μας και την ευτυχία που νοιώθουμε από τα βαθιά συναισθήματα της απόλυτης αγάπης που μας εμπνέουν. Καθήκον ή ευχαρίστηση;
Κάτι άλλο που λείπει και μάλιστα επικρίνεται ως απαράδεκτο και «εγωιστικό» (τι φοβερή λέξη!) από την κουλτούρα μας είναι ο εαυτός, το «Εγώ» μας. Τι καλή χρονιά θα έχουμε αν δεν ακούμε και δε σεβόμαστε τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας; Είναι γεγονός ότι οι δικές μας προτιμήσεις δε θα συμπίπτουν πάντα με των δικών μας.
Με τους ανθρώπους αυτούς όμως έχουμε σχέσεις αγάπης και αλληλοκατανόησης, θα βρούμε τον τρόπο να μείνουμε όλοι ικανοποιημένοι. Υποχρέωση προς τον εαυτό μας και τους ανθρώπους μας είναι να είμαστε γνήσιοι, αυθεντικοί, να δηλώνουμε τις επιθυμίες μας. Το αντίθετο θα ήταν ανέντιμο.
Ας μην κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε ότι ο άλλος ξέρει ή οφείλει να ξέρει τι θέλουμε εμείς ή ότι εμείς ξέρουμε τι θέλει αυτός. Έτσι μπορεί να ξεκινήσει ένας μαραθώνιος παρεξηγήσεων, κατά τον οποίο κανείς δε θα παίρνει αυτό που θέλει, με αποτέλεσμα να είναι όλοι δυσαρεστημένοι. Δουλειά του καθενός μας είναι να πληροφορεί τον άλλον για τις επιθυμίες του, χωρίς μάλιστα ούτε ίχνος ενοχής.
Ένα βασανιστικό στοιχείο που θα ήθελα να βγάλουμε από τη ζωή μας είναι ο φόβος της απόρριψης. Το αρνητικό φίλτρο που οδηγεί στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι κάθε δύστροπη συμπεριφορά των άλλων οφείλεται σε κάτι που κάναμε ή δεν κάναμε εμείς. Η συμπεριφορά του καθενός έχει σχέση με τον ίδιο και όχι με τους άλλους γύρω του.
Και τέλος μην κάνετε συγκρίσεις. Οι άνθρωποι είναι ξεχωριστά, μοναδικά όντα και σαν τέτοια δεν είναι δυνατό να συγκριθούν, ο Α δεν είναι καλύτερος ή χειρότερος από τον Β, είναι απλά διαφορετικός. Και κυρίως ποτέ, μα ποτέ συγκρίσεις σε παιδιά. Είναι ο πιο εγγυημένος τρόπος να τους κόψετε τα φτερά.
Καλή χρονιά!!!
*Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
