Ο έρωτας: το συναίσθημα που ομορφαίνει τη ζωή μας, που έχει εμπνεύσει ποιητές, συγγραφείς, μουσικούς και εκατομμύρια ανθρώπων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Πώς όμως ερωτευόμαστε; Γιατί ελκυόμαστε από ένα πρόσωπο κι όχι από ένα άλλο, που πολλές φορές είναι οφθαλμοφανές ότι είναι κατά πολύ ανώτερο του πρώτου και καταλληλότερο για μας;
Η πεζή εξήγηση είναι ότι η επιλογή του συντρόφου είναι προκαθορισμένη από την παιδική μας ηλικία.
Σαν ενήλικες αισθανόμαστε ερωτική χημεία με τα πρόσωπα εκείνα που μας δημιουργούν την οικεία αίσθηση της κατάστασης που βιώσαμε στα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Τις περισσότερες φορές δυστυχώς τα βιώματά μας δεν είναι και τόσο θετικά αλλά μάλλον αρνητικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και το λογικό επακόλουθο θα ήταν να αναζητήσουμε το σύντροφο που θα καλύψει τις ανάγκες μας που δεν ικανοποιήθηκαν τότε
Η ακατανίκητη δύναμη του οικείου όμως μας οδηγεί σε επιλογές ατόμων με τα οποία θα αναπαραχθεί αναπόφευκτα το κλίμα της πρώιμης παιδικής μας ηλικίας. Έτσι το άτομο που είχε συναισθηματικά ψυχρούς και απόμακρους γονείς θα ερωτευτεί κάποιον που δε θα μπορεί να προσφέρει ζεστασιά και φροντίδα. Όσοι έζησαν τα πρώτα τους χρόνια σε ένα ασταθές και ανασφαλές περιβάλλον, θα ερωτευτούν ασυνεπή και άστατα άτομα.
Αυτοί που βίωσαν απόρριψη και υποτίμηση θα διαλέξουν άτομα απορριπτικά. Άτομα που μεγάλωσαν σε κακοποιητικό περιβάλλον, θα επιλέξουν κακοποιητικό ερωτικό σύντροφο.
Αντίθετα, όσοι είχαν την τύχη να μεγαλώσουν σε ένα ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον, όπου η προσωπικότητά τους γινόταν σεβαστή και εισέπρατταν έπαινο και ενθάρρυνση, θα ερωτευτούν το σύντροφο που θα μπορεί και θέλει να προσφέρει αυτές τις θετικές εμπειρίες
Εννοείται ότι τίποτα απ’ αυτά δε γίνεται συνειδητά. Λειτουργούν με έναν αυτόματο τρόπο και αισθανόμαστε ότι αυτή η πρωτόγνωρη έλξη είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης επιλογής μας. Μ’ αυτό τον τρόπο διαιωνίζουμε τις καταστάσεις της παιδικής μας ηλικίας, αν και τις περισσότερες φορές δεν είναι για το καλό μας
Πολλές φορές συμβαίνει να μας ερωτευτούν άνθρωποι που θα μπορούσαν να “γιατρέψουν” τα ελλείμματα και τα τραύματα που μας δημιουργήθηκαν νωρίς στη ζωή μας, αλλά, σε πείσμα της λογικής, αυτά τα άτομα, τα “καλά παιδιά” μας φαίνονται αδιάφορα και μη ερωτεύσιμα, με αποτέλεσμα να χάνουμε την ευκαιρία για μια επανορθωτική εμπειρία στη ζωή μας.
Αυτά βέβαια απομυθοποιούν κατά κάποιο τρόπο το υπερβατικό ερωτικό συναίσθημα, αλλά ίσως μπορούν να μας προβληματίσουν στην επιλογή του συντρόφου μας.
Τα “καλά παιδιά” ίσως μας φαίνονται λιγότερο συναρπαστικά, αλλά μπορεί να έχουν να μας προσφέρουν αυτό που χρειαζόμαστε.
Άλλωστε με το πέρασμα του χρόνου ξέρουμε ότι τα έντονα ερωτικά συναισθήματα υποχωρούν και τότε βλέπουμε τον άλλο χωρίς τα παραμορφωτικά γυαλιά της ερωτικής έξαρσης, όπως είναι πραγματικά.
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι σ’ αυτή τη φάση μπορεί να απορρίψουμε το σύντροφο για εκείνα ακριβώς τα χαρακτηριστικά για τα οποία τον ερωτευτήκαμε. Γεγονός είναι ότι οι πρώτες εμπειρίες μας, που κατά κανόνα αποκτάμε με τους γονείς μας, καθορίζουν πολύ σημαντικές αποφάσεις αργότερα στη ζωή μας.
Και αυτό θα πρέπει να έχουν κατά νου οι νέοι γονείς. Αξίζει να αφιερώσουν χρόνο και φροντίδα για λίγα χρόνια στην ανατροφή του παιδιού τους, γιατί έτσι του εξασφαλίζουν την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση που αργότερα θα το οδηγήσουν σε επιλογές που θα το κάνουν ευτυχισμένο.
*Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
