Όταν μαθαίνεις για τη ζωή, την εμπειρία και τη δουλειά κάποιου διάσημου, αποκρυπτογραφείς συνήθως τους κώδικες και, ή έρχεσαι κοντύτερα ή απομακρύνεσαι.
Λονδίνο, Μάρτιος 2019. Βρίσκομαι έξω από το Μουσείο «Victoria and Albert» περιμένοντας να ανοίξει τις πύλες του. Ουρές από όλο τον κόσμο, κατά μεγάλη τους πλειοψηφία γυναίκες περιμένουν να βιώσουν την πιο πολυσυζητημένη έκθεση μόδας της χρονιάς! Ίσως κάποιοι ήδη θα καταλάβατε πως αναφέρομαι στην επίκαιρη έκθεση του «Christian Dior-The Designer of Dreams» που άνοιξε τις πύλες του τον Φεβρουάριο του 2019 και θα διαρκέσει μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2019.
Αν και πάντα μου άρεσε και με ενδιέφερε ό,τι σχετικό με τη μόδα και την υψηλή ραπτική ωστόσο ποτέ δεν με ενέπνεε κάτι ιδιαίτερα σαν προσωπικότητά ούτε και με συγκινούσε. Δεν είχα σκεφτεί… αλήθεια, τι κάνει μια έκθεση μαγευτική; Το στήσιμο, η σκηνοθεσία το περιεχόμενο, ο τρόπος προβολής του, τα κείμενα, ο φωτισμός, η διάρκεια, η μαγεία καθώς εκτυλίσσεται. Όλα αυτά μαζί ίσως. Αρχιτεκτονικά ακέραιη, άρτια και αριστουργηματικά διακοσμημένη με υφάσματα να θυμίζουν γλυπτά.
Χωρισμένη σε εννέα Μούσες, η μεταμορφωμένη Sainsbury Gallery πραγματικά σε μαγεύει. Από το «New Look» στη «Γραμμή Dior» η μετέπειτα του «παραμονή στην Αγγλία», ο «Ιστορικισμός» τα «Ταξίδια» ,ο «Κήπος» οι διάδοχοι του «Σχεδιαστές για τον Dior», τα «Ατελιέ» και τέλος η μεγαλοπρέπεια της «Αίθουσας Χορού».
Ο Christian Dior, χρειάστηκε μόνο δέκα μεστά χρόνια καριέρας να διατηρήσει μέχρι και σήμερα το όνομα του οίκου Dior και να είναι ένας σχεδιαστής της καρδιάς μας. Γιατί, αγαπούσε τις γυναίκες, τα λουλούδια και την εξοχή, την Αγγλία -ακόμα και τη κουζίνα της όπως περήφανα είχε δηλώσει- γιατί, μέσα σε μια μεταπολεμική Ευρώπη άνθισε, γιατί, έφυγε από τη ζωή έτσι αναπάντεχα και πρόωρα, γιατί, με τις φαρδιές φούστες και τη στενή μέση, προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και χαρακτηρίστηκε ως το «New Look».
Γιατί, η αισθητική του, σε μια εποχή που οι γυναίκες είχαν αρχίσει να απελευθερώνονται από τους περιορισμούς του πολέμου, παρέπεμπε στο παρελθόν. Γιατί, αναβίωσε την υψηλή ραπτική του Παρισιού, που είχε παρακμάσει στη διάρκεια του πολέμου. Ένας αληθινός μάγος της μόδας που υπεράσπισε αγέρωχα την ταύτιση του ονείρου με το πραγματικό.
Είμαι σίγουρη, πως για τον καθένα η έκθεση αυτή άφησε κάτι πολύτιμο. Για μένα, έμεινε η εμπειρία του να νιώσω σε μια –άλλοτε- κρύα αίθουσα τέχνης μουσείου τη συγκινητική παρουσία και την αύρα του διάσημου σχεδιαστή, με το ωραίο όνομα.
