Γράφει ο Γιάννης Δέδες*
Τι είναι αυτό που μπερδεύει πολλούς για το τι είναι ακριβώς οι πολεμικές τέχνες; Είναι τελικά ένα μονοπάτι με ηθικές αξίες ή είναι απλά μία βίαιη τέχνη ενός απαρχαιωμένου και ξεχασμένου πολέμου;
Τρεις τύποι πολεμικών τεχνών
Για πολλούς που ενδιαφέρονται για ένα μονοπάτι αυτοανάπτυξης (μελέτη της φύσης και της καλλιέργειας της συνείδησης), μπορεί να είναι δύσκολο να κατανοηθεί η σημασία των πολεμικών τεχνών από αυτήν την οπτική. Υπάρχουν πολεμικές τέχνες που ενσωματώνουν αρκετά καλά και ισορροπημένα δύο ιδιότητες: Την «Εξωτερική δεξιότητα» και την «Εσωτερική δεξιότητα». Σαν εξωτερική δεξιότητα εννοούμε όταν έχουν ως κέντρο βάρους τους σωματικές τεχνικές δύναμης, βασισμένες στην εκπαίδευση του μυοσκελετικού συστήματος. Ενώ σαν εσωτερικές ικανότητες εννοούμε ότι αποτελούν ως κέντρο βάρους τα αυξημένα επίπεδα εσωτερικής ενέργειας, υψηλής συγκέντρωσης και ψυχολογικής σταθερότητας.
Για να κατανοήσουμε τη χρησιμότητα των πολεμικών τεχνών στο πλαίσιο μιας αυτοανάπτυξης, υποχρεούμαστε να κατατάξουμε τις πολεμικές τέχνες σε τρεις κύριες κατηγορίες:
Στις πολεμικές τέχνες κατά την περίοδο όπου γινόταν πόλεμος.
Στις πολεμικές τέχνες ως ανταγωνιστικό άθλημα και
Στις πολεμικές τέχνες έξω από τα πλαίσια ενός πολέμου.
Για να καταλάβει κάποιος τη φύση των πολεμικών τεχνών ως μια πνευματική μελέτη, χρειάζεται να κατανοήσει με ποια από αυτές τις τρεις κατηγορίες εμπλέκεται. Κατά τη διάρκεια όπου γινόταν πόλεμος, η εκπαίδευση των πολεμικών τεχνών ήταν βίαιη, αιματηρή, επίπονη και επικεντρωνόταν στην αποτελεσματική καταστροφή του αντιπάλου.
Οι ανταγωνιστικές αθλητικές πολεμικές τέχνες, βασίζονται στη νίκη και στην κατάκτηση μεταλλίων και κυπέλων.
Οι πολεμικές τέχνες εκτός πλαισίου πολέμου, είναι μια προσαρμογή των πολεμικών τεχνών της περιόδου πολέμου (αλλά χωρίς τον στόχο του πολέμου σαν καταστροφής). Παρόλο που προέρχεται από τις ίδιες παραδόσεις, η εστίαση στην αιματοχυσία και στην αποτελεσματική θανάτωση/επιβίωση μεταβάλλεται σε μια αποτελεσματική κίνηση του σώματος (η πιο βίαιη μορφή που μπορεί να πάρει είναι στο πλαίσιο της αυτοπροστασίας/αυτοάμυνας).
Η σύγχυση έρχεται όταν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται τη φύση της πολεμικής τέχνης που εξασκεί, σε ποια κατηγορία ανήκει. Οι πολεμικές τέχνες που βασίζονται στην περίοδο του πολέμου δεν είναι καλές σε ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο και δεν οδηγούν στην ανύψωση ενός αθλητικού πνεύματος. Οι πολεμικές τέχνες που βασίζονται στον αθλητισμό δεν περιέχουν την ψυχική προετοιμασία για να κατανοήσεις τους νόμους της ζωής και αγνοούν εντελώς την ανύψωση της συνείδησης. Οι πολεμικές τέχνες που ανήκουν στην κατηγορία εκτός περιόδου πολέμου, μπορεί να σας διδάξουν καλά να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας από έναν βίαιο άνθρωπο, αλλά δεν επαρκούν για να σας μετατρέψουν σε αποτελεσματικό δολοφόνο ούτε πρόκειται να σας επιτρέψουν να κερδίσετε σε ένα πλαίσιο ανταγωνιστικού αθλητικού πλαισίου.
Αυτές οι τρεις διαφορετικές μορφές πολεμικών τεχνών μοιάζουν είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους και θα πρέπει να κατανοηθούν με έναν τέτοιο ξεκάθαρο τρόπο.
• Οι πολεμικές τέχνες που βασίζονται να λειτουργήσουν κατά την περίοδο ενός πολέμου, χρησιμεύουν στο να «καταστρέψουν και να σταματήσουν τον αντίπαλό σας από το να σας σκοτώσει»
• Οι πολεμικές τέχνες που βασίζονται στον αθλητικό ανταγωνισμό, είναι να «σταματήσουν τον αντίπαλό σας από το να σας νικήσει».
• Οι πολεμικές τέχνες κατά την περίοδο που δεν υπάρχει κάποιος πόλεμος, πρέπει να «σταματήσουν την εσωτερική σύγκρουση σε εσωτερικό και ψυχολογικό επίπεδο»
Ειρηνευτικές Πολεμικές Τέχνες εκτός πολέμου
Εκπαιδεύουμε και διδάσκουμε «πολεμικές τέχνες εκτός περιόδου πολέμου». Δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι διδάσκουμε κάτι διαφορετικό. Μέσα από τη μελέτη της φύσης μιας πολεμικής τεχνικής, ένας ασκούμενος μαθαίνει πώς να ενοποιεί: Α. την υγεία του και τους νόμους που διέπουν τη ζωή και Β. την εσωτερική του φύση, όλες αυτές τις ψυχολογικές συγκρούσεις του – αόρατες και ορατές με τα διάφορα εσωτερικά συναισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης, ανασφάλειας, απογοήτευσης, φόβου και θυμού. Με απλά λόγια να αντιμετωπίσει ως αντίπαλο πολλά από τα πράγματα που εμποδίζουν ένα άτομο να φτάσει σε μια κατάσταση εσωτερικής ειρήνης.
Παράλληλα, οι μαθητές μαθαίνουν πώς να αμυνθούν από έναν βίαιο επιτιθέμενο (αυτοάμυνα), καθώς τελικά ένα από τα χειρότερα πράγματα για την πνευματική ανάπτυξη ενός ατόμου είναι να κυριαρχείται βίαια από ένα άλλο άτομο.
Ζούμε σε περιόδους σχετικής ειρήνης και ως εκ τούτου πρέπει να επικεντρωθούμε όλοι μας στους πιο πιθανούς και κοινούς αντιπάλους της ζωής μας, στην εσωτερική αναταραχή και στη σωματική ασθένεια. Λίγοι από μας θα σκοτωθούν από έναν βίαιο επιτιθέμενο, αλλά πολλοί από εμάς θα πεθάνουν νωρίς από καρδιακές παθήσεις, από καρκίνους, από αυτοάνοσες ασθένειες ή κάτι παρόμοιο.
Και εδώ ακριβώς θα παραθέσω μία φράση – κάποιου ανώνυμου, που επικεντρώνει αυτές τις διαφορές της κατηγοριοποίησης των πολεμικών τεχνών: «Να κατακτάς σημαίνει να έχεις, ενώ να εξερευνείς σημαίνει να μαθαίνεις».
Οι πολεμικές τέχνες των περιόδων πολέμου αλλά ακόμη και ως ανταγωνιστικό άθλημα, έχουν σαν επίκεντρο και στον νου τους, την κατάκτηση. Μπορεί να μην έχουν την ίδια ένταση ή μάλλον να έχουν τεράστια διαφορά, αλλά δεν παύει να διέπονται από μια αίσθηση κατάκτησης – με κάθε τρόπο (και πολλές φορές αθέμιτο όταν πρόκειται για τις αθλητικές πολεμικές τέχνες), ενός τρόπαιου.
Από την άλλην, η κατηγορία των πολεμικών τεχνών που ασκούνται σε περιόδους όπου υπάρχει ειρήνη και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για κάποιον πραγματικό πόλεμο ή κατάκτηση κάποιου τρόπαιου, είναι μια συνεχή εξερεύνηση του πνεύματος και των απεριόριστων δυνατοτήτων του και χρησιμοποιούνται σαν μέσο για την ανακάλυψή του, ένα μέσο μάθησης.
Οπότε είναι επιτακτική ανάγκη ο ασκούμενος – αλλά πολύ περισσότερο ο εκπαιδευτής, ο προπονητής αλλά και ο δάσκαλος, να ξεχωρίσει σε πιο πλαίσιο ανήκει η άσκησή του της εκάστοτε πολεμικής τέχνης που εξασκεί, εκπαιδεύεται και μαθαίνει, ώστε να μπορέσει να ξεφύγει από οποιαδήποτε πλάνη η σύγχυση που μπερδεύει αθλητή και μαθητή από τα να αντλήσει τα μέγιστα αποτελέσματα. Όλα σε ένα “τσουβάλι” ή σε ένα χώρο ή σε μια καρδιά, δεν χωρούν.
*Δάσκαλος Chi kung (Qigong), Tai chi chuan & Kung fu. Διατηρεί σχολή από το 1989 στο Κρανίδι Αργολίδας. Δραστηριοποιείτε σε ολόκληρη την Ελλάδα με σεμινάρια, διοργανώνοντας εναλλακτικές δράσεις και εκδρομές. Από τις εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ κυκλοφορούν τα βιβλία του ‘’Το ταξίδι μύησης του μικρού Λόχαν’’ και ‘’Οι 5 Εποχές’’.
Για επικοινωνία: john-dela@hotmail.com
