Λοιπόν, τα νέα σας! Δε ξέρω τι έχει γίνει εκεί έξω με τους “χούμανς” πάντως κάτι συμβαίνει, γιατί είναι όλη μέρα σχεδόν μέσα στα πόδια μας. Εντάξει δε λέω, την αγαπάμε την μαμά μας και οι τρεις πολύ αλλά αυτό πια παραπάει! Κάθε βράδυ βάζει ταινίες και ξαπλώνω πάνω της και πολύ μου αρέσει, όμως να, θα ήθελα να πάει και καμιά βόλτα. Άνθρωπος δεν έχει μπει σπίτι και όλο πλένει τα χέρια της, το πιο φοβερό δε, είναι ότι κάνει όλες τις δουλειές μόνη της! Η μικρή Μίσσυ είναι όχι τόσο μικρή πια –είναι και λιχούδα, ενώ δεν είναι κομψή όπως εγώ. Τα έχει βρει με τον Μενέλαο… σαν ζευγάρι, Πλατωνικό δηλαδή. Εγώ, ως επικεφαλής γάτα του σπιτιού επιβλέπω πάνω από το ψυγείο, εκεί βρίσκεται συνήθως η θέση μου.
Από το παράθυρο μου βλέπω μόνο τα δέντρα και τα πουλιά, δεν βλέπω τους περαστικούς, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν πια. Λέτε να αφανιστεί το ανθρώπινο είδος; Ωχ και μετά ποιος θα μας υπηρετεί; Μιάου.
Η «Μις Χαριτωμένη» και ο Μπούλης με εκνευρίζουν πολλές φορές αλλά όταν έχω τα κέφια μου παίζω και εγώ μαζί τους. Τουλάχιστον η μικρή δεν γκρινιάζει καθόλου ενώ ο άλλος ένα κινούμενο «Μιάου» είναι, με το μυαλό του διαρκώς στα catisfactions – τις γατολιχουδιές, όταν του δίνει από τέτοια η μαμά εμείς δεν προλαβαίνουμε τίποτα να φάμε, σαν ηλεκτρική σκούπα τα ρουφάει. Αυτός περιμένει τα κοινόχρηστα να πάει στο Pet City να τα εξαργυρώσει σε Catisfactions για αυτό η μαμά αναρωτιέται γιατί δεν πληρώνει κανείς σε αυτή την πολυκατοικία…
Πληρώνουν τελικά, αλλά τα παίρνει ο Μενέλαος, έπειτα συμπληρώνει τη ειδική φόρμα μετακίνησης από το Υπουργείο μόνος του με ‘Χ’ στο κουτάκι που αναφέρει τις βόλτες για τα κατοικίδια, και πάει Pet City. Aν και ο Μενέλαος θεωρητικά μετακινείται μόνος του, η μαμά μου είναι αυτή που χρειάζεται χαρτί μετακίνησης πλέον. Σε λίγο θα πάμε και βόλτα με λουράκι είμαι σίγουρη. Ανυπομονώ να πιάσω έντομα και να φάω λίγη σαλάτα.