«Κανείς δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές.»**
Με άλλα λόγια είμαστε οι «κάτοικοι» μιας ξακουστής συνεχούς αλλαγής σε μια γωνιά του του μυαλού μας, του ονείρου μας και ασυνείδητου κόσμου που, διέπει ως νόμος το σύμπαν… της κάθε πατρίδας …
Η Τέχνη συνάντησε την Πολιτική πολλά χρόνια πριν και με πολλούς τρόπους. Μια αιώνια διαμάχη αντιθέτων έγραψε και συνεχίζει να γράφει ιστορία. Μέσα από αυτόν τον πόλεμο «γεννιέται όμως η ωραιότερη αρμονία.»**
Η πρώτη, χωρίς να λέει πολλά πράττει και η δεύτερη χωρίς να πράττει, πολλά λέει.
Η τέχνη αγαπιέται και αναγνωρίζεται οικουμενικά χωρίς διακρίσεις και συμφέρον, η πολιτική πάλι όχι. Αυτό το αγεφύρωτο χάσμα ποτέ του δεν πίστεψε πως θα το ένωνε στα γραπτά του, όμως τον πρόλαβαν τα γεγονότα.
Όντας πολύ περισσότερο αφιερωμένος και αφοσιωμένος στο ένα, εκ των πραγμάτων αφήνει το άλλο πίσω. Και έρχεται μια μέρα το 2020 που μπροστά του συναντά την τέχνη και την πολιτική εν αρμονία, με την επικαιρότητα και την τάση της εποχής- όλα σε μια εικόνα. Ω, μα τι θέαμα. Τι ειρωνεία! Να κλείνει τα αυτιά του να μην ακούει και η αλήθεια να ξεγυμνώνεται ανατριχιαστικά και αποτροπιαστικά. Η στιγμή αυτή του ρεαλισμού κρεμόταν μπροστά του και τον είχε συνεπάρει. Κρύος ιδρώτας, ένα μούδιασμα μέχρι το κόκκαλο και ένα αίσθημα ρίγης, αγωνίας και ανακούφισης μαζί.
Η στιγμή της αλήθειας.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις λέει ο λαός και έχει δίκιο. Πόσες οπτικές γωνίες και λήψεις μπορούν να χωρέσουν σε μια φωτογραφία, σε μια ζωή;
Το ίδιο πράγμα με άλλο νόημα, άλλη σημασία, άλλη βαρύτητα, άλλη ιδεολογία, άλλη επανάσταση.
Και η μοίρα αναστενάζει…το ίδιο σύνθημα με άλλες ερμηνείες ανά τους πολέμους.
Δημοκρατία, Ιστορία, Ειρήνη, Ελευθερία.
Ο Σουρεαλιστής τείνει να ξεφύγει από την λογική και την αλήθεια και με επαναστατικό, τολμηρό, ακόμα και φανταστικό τρόπο να δει πέρα από αυτήν επιδιώκοντας την απελευθέρωση της φαντασίας, την επαγρύπνηση και διερεύνηση του ασυνειδήτου αγκαλιάζοντας τον απόλυτο μη κομφορμισμό. Το δικό του καινούργιο ιδεώδες. Να «απαγορεύεις στον εγκέφαλό σου να θυμάται όσα έχεις δει και ότι είσαι πάντα σε επιφυλακή για αυτό που ποτέ δεν υπήρξε.»* Και με το πέρασμα στον Ρεαλισμό «τα πάντα ρει και ουδέν μένει», η λογική κυριαρχεί, ο λόγος, που όμως για τους περισσότερους είναι αδύνατος να συλλάβουν. Έχουμε ανάγκη σε όλα τα επίπεδα για την απόδοση της πραγματικότητας με όσο το δυνατό πιο αντικειμενικό τρόπο.
Οι εποχές αλλάζουν, άλλωστε, «Μεταβάλλον αναπαύεται.» ****
**O Ηράκλειτος ήταν Έλληνας προσωκρατικός φιλόσοφος που έζησε τον 6ο με 5ο αιώνα π.Χ. στην Έφεσο, στην Ιωνία της Μικράς Ασίας.
*** Ρενέ Μαγκρίτ- Σουρεαλιστής Βέλγος ζωγράφος 1898-1967 έργο του «Οι Εραστές ΙΙ» 1928.
**** Γνωμικό του Ηράκλειτου(544-484π.Χ) που σημαίνει ότι στην αλλαγή βρίσκουν τα πράγματα ανάπαυση .
*Η Μελίσσα Παπαθανασίου σπούδασε Αρχιτεκτονική και Δημιουργική Γραφή στο University of Westminster και στο Central Saint Martins –University of the Arts του Λονδίνου αντίστοιχα.
