Home Άρθρα Κράτη Πρόνοιας ή Κράτη Φρούρια;

Κράτη Πρόνοιας ή Κράτη Φρούρια;

0
Γράφει ο Παναγιώτης Στάπας*

Σε ένα πόλεμο έχουν να χάσουν όλες οι πλευρές. Η πλευρά που πέτυχε τους αντικειμενικούς επιχειρησιακούς στόχους δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και η νικήτρια αν αναρωτηθούμε με τι κόστος ήρθε αυτή νίκη. Από την άλλη μεριά, αν η πλευρά που απέτρεψε τον αντίπαλο από το να καταφέρει το ανωτέρω και πάλι δεν σημαίνει ότι είναι η νικήτρια εάν αναρωτηθούμε το ίδιο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα μέρη που εντοπίζονται στην μέση είναι σίγουρα οι ηττημένοι.

Η ιστορία θα θυμάται ότι η διεθνής κοινότητα απέτυχε να εκπληρώσει τον βασικό στόχο της παγκόσμιας ειρήνης, αδελφοσύνης και κοινής ευημερίας, μοιραία οδηγώντας την πρώτη στην καταγραφή μιας ακόμα κρίσης, του ουκρανό – ρωσικού πολέμου, που ήρθε να προστεθεί στην αλληλουχία κρίσεων της τελευταίας δεκαετίας – οικονομικής/υγειονομικής κρίσης – βυθίζοντας ολόκληρες γενιές στο άγχος, την αβεβαιότητα, τις ανισότητες και την ύφεση.

Η πλευρά λοιπόν που σίγουρα έχει ήδη υποστεί στρατηγική πανωλεθρία είναι η πρόοδος της ανθρωπότητας, η κοινωνική πολιτική (π.χ. καταπολέμηση της φτώχειας, της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, την βελτίωση της προοπτικής της νεολαίας), η βιώσιμη ανάπτυξη, η τεχνολογική πρόοδος και η βελτιστοποίηση της καθημερινότητας της ανθρωπότητας.

Πριν κάποιες ημέρες γίναμε θιασώτες ενός ακόμα συνεδρίου των 27 ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του οποίου το συμπέρασμα ήταν ότι πρέπει η Ευρώπη να αναδιατάξει τις προτεραιότητες της, με τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν να δηλώνει ότι ήρθε η ώρα να επαναπροσδιοριστεί πλήρως η αρχιτεκτονική της Ευρώπης.

Αρχικά ουδείς πρέπει να αμφισβητεί την αξία και τα όποια αποτελέσματα της ενωμένης Ευρώπης σε μια ταλαιπωρημένη από πολέμους ήπειρο, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα λειτουργήσει ως δηλητήριο εσωστρέφειας και μιλιταρισμού. Ναι η Ευρώπη στάθηκε ενωμένη απέναντι σε ένα ανοσιούργημα, αλλά με ποια στόχευση;

Οι δηλώσεις και οι πράξεις των Ευρωπαίων ηγετών καταδεικνύουν δυστυχώς ποια θα είναι η νέα αρχιτεκτονική, και ενδεικτικά παραθέτω:

«η Ευρωπαϊκή Ένωση θα χρηματοδοτήσει την αγορά φονικών όπλων (lethalweapons) για χώρες που υφίστανται επίθεση, με ένα αρχικό πακέτο 500 εκατομμυρίων ευρώ για την Ουκρανία».

«Η Δανία θα διεξαγάγει δημοψήφισμα τον Ιούνιο για να αποφασίσει εάν θα διατηρήσει τη ρήτρα εξαίρεσης που μέχρι στιγμής απομάκρυνε τη χώρα από την κοινή αμυντική πολιτική της ΕΕ – το μόνο κράτος μέλος που αυτή τη στιγμή αποκλείεται».

«Οι ηγέτες θα βασιστούν σε αυτές τις εξελίξεις για να συζητήσουν τρόπους για την ενίσχυση των αμυντικών δαπανών, την προώθηση καινοτόμων τεχνολογιών (για διεξαγωγή πολέμου;) και την εμβάθυνση της συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών».

«Η Γερμανία ανακοίνωσε την έγκριση για αύξηση του προϋπολογισμού των αμυντικών της δαπανών κατά 100 δις ευρώ».

Προφανέστατα και η νέα αρχιτεκτονική στοχεύει στην λανθασμένη κατεύθυνση. Τι χρειάζεται ο κόσμος; Κράτη φρούρια; Όχι, χρειάζεται κράτη με ανοιχτούς ορίζοντες, με δεκτικότητα, με κατανόηση. Οι λαοί δεν θέλουν να πολεμούν, θέλουν να ταξιδεύουν, να γνωρίζονται, να ανταλλάσσουν ιδέες, να ερωτεύονται, να ζουν. Και αυτό έχει φανεί και στην αντίδραση του ρωσικού λάου, που σε τίποτα δεν φταίει.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σαν ιδέα, είναι το ευεργέτημα του 20ου και 21ου αιώνα. Το λίκνο ελπίδας, ευημερίας και δημοκρατίας για όλο τον πλανήτη. Ωστόσο, η οργανωτική δομή της και ο τρόπος χειρισμού των δυνατοτήτων και των προοπτικών της πάσχει. Και πάσχει γιατί στο τιμόνι της βρέθηκαν περισσότεροι μη ικανοί ηγέτες από ότι ηγέτες που επιθυμούσαν πραγματικά να υπηρετήσουν τον γενεσιουργό σκοπό της. Ιστορικό λάθος να έχεις την Ρωσική Ομοσπονδία σε συνεχή περιφρόνηση, αντί να προσπαθήσεις να καλλιεργήσεις πραγματικό κλίμα εμπιστοσύνης και κατανόησης, εντάσσοντας την στους κόλπους της ευρωπαϊκής προοπτικής.

Ο οραματιστής Φρανσουά Μιτεράν εναγκαλίστηκε τον Γερμανό ομόλογο του Χέλμουτ Κόλ, εργάστηκαν σκληρά για τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας μετά τον αιματηρότερο πόλεμο που γνώρισε η ανθρωπότητα και υπογράμμισαν τη σημασία της ειρήνης μεταξύ των εθνών τους για την επίτευξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η εμβληματική και συγκινητική εικόνα των δύο ηγετών που κρατούν το χέρι ο ένας του άλλου σε μια τελετή στις 22 Σεπτεμβρίου 1984 με την ευκαιρία της 70ής επετείου από την έναρξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου έκανε τον γύρο του κόσμου. Μάλιστα, ο Μιτεράν ρητά διατύπωσε την επιθυμία του για μια Ευρώπη από την Λισαβόνα έως το Βλαδιβοστόκ.

Ένα ευρωπαϊκό χέρι συμμαχικής αρμονίας θα είχε καταπολεμήσει κάθε σύγχρονο Πούτιν. Δυστυχώς το παράδειγμα τον δύο ανωτέρω ηγετών λίγοι Ευρωπαίοι ηγέτες ακολούθησαν αγνοώντας το είτε από αμέλεια είτε από δόλο.

Επουδενί, όμως δεν πρέπει οι λαοί της Ευρώπης να αφήσουμε το όνειρο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης να χαθεί. Σίγουρα όμως όχι στη βάση της νέας αρχιτεκτονικής που τώρα ευαγγελίζονται οι τρέχοντες υπόλογοι για τον πορεία των λαών. Πρέπει όλοι να παλέψουμε για τα ιδεώδη και τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου, από κάθε μετερίζι από κάθε γειτονιά ώστε να σταματήσουμε να βλέπουμε τις φρικαλεότητες ενός πολέμου.

Οι σωστές βάσεις μιας πραγματικά ευημερούσας παγκόσμιας κοινότητας εδράζονται στην στρατηγική βιώσιμης ανάπτυξης που ανακοίνωσε ο ΟΗΕ και μπορείτε να την μελετήσετε στο https://www.undp.org/sustainable-development-goals, τις οποίες ενστερνίστηκε και η Ε.Ε. κάνοντας ακόμα λόγο και για διεθνή συνεργασία στην επίτευξη τους. Δυστυχώς έως ώρας παρατηρούμε το αντίθετο.

Δυστυχώς έως ώρας, οι σίγουροι κερδισμένοι; Οι βιομηχανίες παραγωγής όπλων και οπλικών συστημάτων. Οι σίγουροι χαμένοι; Η παιδεία, η υγεία, ο αθλητισμός, ο πολιτισμός, η οικονομία και το περιβάλλον.

Αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό αλλά και σε μεγάλη μερίδα του καταπιεσμένου ρωσικού λαού, της χώρας που η λέξη ολιγάρχες, είναι η νόρμα και ας ευχηθούμε να επικρατήσει η λογική.

*Δικηγόρος

Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στη σελίδα μας στο Facebook

Στην ομάδα και στις ειδήσεις της Google News

NO COMMENTS

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

Exit mobile version