Παλαιά Φώκαια, παραλία-ο παράδεισος.
Το Αιγαίο σε μαθαίνει να ζεις χωρίς φόβο κι ανάγκη-τι σημαίνει, άλλωστε, μεγάλη κουβέντα. Σε μαθαίνει, αν πλέεις παρεάκι φωτεινό. Άναρχο το Αιγαίο, αγόρι μου, άκρη δε θα βρεις! Για μαλάκες θέση καμμιά.
Μια δόση, σκάει ο δικός μου, ο παραλιακός μου Μ, άνετος κι ωραίος· χειμώνας, καλοκαίρι, στα τέτοια του. Μιλάμε homeless, κανονικά. Καλά, αφού δεν έχει, δε θέλει, δε ζητάει; Όχι, ρε πούστη μου! Αραχτός στην παραλία, σουλατσάρει, όποτε.
Τον είχα τσεκάρει καιρό. Κάποια φάση δεν κρατιέμαι, τι κάνεις, πώς σε λένε και τέτοια. «Όλα καλά ρε φίλε. Άσε, από τότε που κοιμάμαι στην άμμο, μακρυά από στρώματα και μαλακίες, βρήκα θεραπεία”. Εγώ κι ο Γλυκάκης μαλάκες, κοιταζόμαστε. Ο τύπος grounded! Αν του δώσεις κάτι, οκ, αν όχι, δεν τρέχει μία. Μα έχει τα πάντα, από πάντα, τώρα ακόμα πιο πολύ! Τότε, που έχωνε μπουνίδια στο ρινγκ, λιγότερα. Τον φάγανε λέει, δεν τον άφησαν πιο πάνω.
Αγόρι μου, μα είσαι στο #1, το χρυσό, παρεάκι φωτεινό.
Εμείς τώρα πια χαλαρά· αν πλέουμε παρεάκι, φωτεινό.
Γεράσιμος Π Παγουλάτος
Gerry Palace.
Παραλία Παλαιάς Φωκαίας, 17-3-22.
Θερμά συγχαρητήρια!