Γράφει ο Δρ. Γεώργας Αναστάσιος
Στο Άρθρο 101 παρ.3 του Συντάγματος αναγνωρίζονται και διαχωρίζονται οι αρμοδιότητες της Γενικής Κυβερνήσεις με αυτές που αποδίδονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το κράτος ως βραχίονα του, έχει τις αποκεντρωμένες διοικήσεις.
Στο άρθρο 101 του Συντάγματος που αναφέρεται στην οργάνωση της διοίκησης του Κράτους, ορίζονται τα εξής: «Η διοίκηση του Κράτους οργανώνεται κατά το αποκεντρωτικό σύστημα. Η διοικητική διαίρεση της Χώρας διαμορφώνεται με βάση τις γεωοικονομικές, κοινωνικές και συγκοινωνιακές συνθήκες. Τα περιφερειακά κρατικά όργανα έχουν γενική αποφασιστική αρμοδιότητα για τις υποθέσεις της περιφέρειας τους τις κεντρικές υπηρεσίες, εκτός από ειδικές αρμοδιότητες, έχουν τη γενική κατεύθυνση, τον συντονισμό και τον έλεγχο των περιφερειακών οργάνων, όπως ο νόμος ορίζει».
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 102 του Συντάγματος: «Η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων ανήκει στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, των οποίων πρώτη βαθμίδα αποτελούν οι δήμοι και οι κοινότητες. Οι λοιπές βαθμίδες ορίζονται με νόμο»
Η γενική κυβέρνηση, κατ’ επέκτασιν οι αποκεντρωμένες διοικήσεις, κατέχουν τις αρμοδιότητες που αφορούν την γενική πολιτική της κυβέρνησης. Ήτοι, την εφαρμογή της εξωτερικής, νομοθετικής, οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, όπως και την νομική εποπτεία, ως προς την τοπική αυτοδιοίκηση, όπως και στους αιρετούς αντιπροσώπους της.
Η τοπική αυτοδιοίκηση, κατέχει τις αρμοδιότητες των θεμάτων που έχουν Τοπικό ενδιαφέρον.
Με αυτόν τον τρόπο, το Σύνταγμα, θέτει τις ασφαλιστικές δικλείδες άσκησης εξουσίας ανάμεσα στην γενική κυβέρνηση και την τοπική αυτοδιοίκηση, α και β βαθμού.
Θεωρώ την τοπική αυτοδιοίκηση, ως ένα θεσμό βαθύτατα δημοκρατικό, καινοτόμο όσο και αναπτυξιακό, εφόσον προάγει την διακυβέρνηση των τοπικών κοινωνιών , τους δίνει την δυνατότητα της αυτοοργάνωσης, όσο και της αυτοδιαχείρισης, ενώ προάγει τον διάλογο στις τοπικές κοινωνίες την συνεννόηση και δίνει την δυνατότητα στον απλό Πολίτη της γνώμης, της συμμετοχής στα κοινά, παράλληλα με τον ρεαλισμό και την διαπίστωση πως οι τοπικές κοινωνίες και οι πολίτες τους γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι χρειάζονται, αλλά και ποια είναι τα προβλήματα τους. Αυτό επιτυγχάνεται μέσο των αιρετών αντιπροσώπων τους.
Συγχρόνως η ύπαρξη των αποκεντρωμένων διοικήσεων, ως θεματοφύλακα του κράτους, διασφαλίζει την εφαρμογή των επιταγών του Συντάγματος, την συνέχεια της κυβερνητικής πολιτικής και τον εποπτικό ρόλο επί των αιρετών.
Αρνητικά στοιχεία που χρήζουν βελτίωσης συνεχίζουν να υπάρχουν όπως της ετεροβαρής σχέσης που έχει δημιουργηθεί με την υποβάθμιση της κοινότητας από τους δήμους, στοιχείο που έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη οικονομικής ενίσχυσης, την διοικητική αδιαφορία και υποβάθμιση, τον μαρασμό των κοινοτήτων – χωριών κάτι που αποτελεί πλήγμα και στον πρωτογενή τομέα γεωργία αλλά και δημογραφία, αφού μην υπάρχοντας ανάπτυξη και επαγγελματική αποκατάσταση, οι νέοι φεύγουν από την κοινότητα με αποτέλεσμα αυτή να μαραζώνει, όσο και σαν κοινωνία αφού έχουμε απώλεια της κοινωνικής βάσης και κατ’ επέκτασιν της βάσης για κοινωνική πολιτική, οικονομική και πολιτιστική συνοχή και εξέλιξη. Σημαντικά δε ήταν τα προβλήματα της κατανομής αρμοδιοτήτων και της διαχειριστικής και διοικητικής διαφάνειας, τα οποία οδηγούσαν σε διαφθορά, αδιαφάνεια, κοινωνική ανισότητα και δυσπιστία, ενώ μπλόκαραν κάθε αναπτυξιακή και παραγωγική εξέλιξη.
O Σόλων έλεγε: «Όταν μάθεις να διοικείσαι, τότε θα μάθεις να διοικείς» .
Η αυτοδιοίκηση είναι καινοτομία, είναι το αρχικό και τελευταίο χαρακτηριστικό μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας, ενός σύγχρονου κράτους.
Για αυτό το λόγο, ο θεσμός της αυτοδιοίκησης, είναι το μέλλον.
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook και στο Google News
Ειδήσεις από: Ναύπλιο – Άργος – Ερμιονίδα – Τρίπολη –Κορινθία – Αθλητικά – Άρθρα – Αποκλειστικές Έρευνες και Συνεντεύξεις.
