ΆρθραΣήμερα κάποιοι εβδομηνταπεντάρηδες ακούν, διαβάζουν και γελάνε....

Σήμερα κάποιοι εβδομηνταπεντάρηδες ακούν, διαβάζουν και γελάνε….

Του Κώστα Πρώιμου

Συνέντευξη στον Κώστα Πρώιμο
Του Κώστα Πρώιμου

Ρε, ο κυρ – Παντελής σε πολλές του εκδοχές, έκανε την μεταφυσική και μεταπολιτευτική του υπέρβαση καθώς πέταξε από πάνω του τα φιλοβασιλικά του κατάλοιπα και τα μετεμφυλιακά του απωθημένα και επί Α. Παπανδρέου μεταμφιέστηκε στον μοναδικό τυχερούλη της κλήρωσης του εθνικού λαχείου… (Έτσι του είπαν) Στον κορμό του βέβαια παρέμεινε ο ίδιος, άντε που αγόρασε και ένα ξοχικό και σπούδασε τα παιδιά του σε καλά πανεπιστήμια της αλλοδαπής, για να τα δει ό,τι ο ίδιος δεν μπόρεσε να γίνει… Γιατρός, Δικηγόρος, Αρχιτέκτονας… Είχε και γκομενίτσες ο κυρ – Παντελής αλλά πολύ στα κρυφά και στα γρήγορα. Δεν ήθελε να αλλοιώσει την άσπιλη και αμόλυντη χριστιανική του εικόνα για δέκα λεπτά πάθους, ούτε να κατηγορηθεί ως αρνητής του σκοπού της ζωής του: Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια… Απαπαπα, ο κυρ – Παντελής ήταν πονηρός….

Ας αφήσουμε τα πειράγματα κατά των αυτοαποκαλούμενων καλών πατριωτών και σωστών οικογενειών και ας πάμε στο παρασύνθημα όμως… Κακά τα ψέματα, η χώρα επί Ανδρέα βίωσε έναν μίνι – χρυσό αιώνα του Περικλέους, με πολιτικούς και τακτικές οι οποίες οδήγησαν για πρώτη φορά ανεξέλεγκτες ροές Κοινοτικών κονδυλίων όχι μόνο στα χέρια των δοσίλογων και των παλαιών τζακιών αλλά και στις τσέπες των Κολίγων, ίσως πρώτη φορά στην Ιστορία αυτού του τόπου. Οι πάγκοι στη κεντρική λαχαναγορά διευρύνθηκαν και τα καλούδια στοιβάζονταν σε αφθονία γιατί απλούστατα ο κόσμος στην συντριπτική του πλειοψηφία με το “καλάθι της πλεονεξίας” στο αγκώνα και τα… “φακελάκια” στην τσέπη είχε αποκτήσει χρήματα για να αγοράσει σχεδόν τα πάντα, σε μια ύστατη ψυχολογική προσπάθεια να διαγράψει δια παντός τα κατοχικά σύνδρομα που τον κατέτρεχαν έντονα μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Βέβαια η ιστορία σε πολλές περιπτώσεις επαναλαμβάνεται ως φάρσα και όσο ναι ναι κάτι εφιάλτες επανέρχονται με τον πρόσφατο συμβολισμό του “καλαθιού του νοικοκυριού” και ας μην έχουμε ακόμη φτάσει στο σημείο για ένα καλάθι τρόφιμα ή ένα τενεκέ λάδι να μας παίρνουν τα funds (έτσι for fun) το διαμερισματάκι μας.

Ας μην πλατειάσουμε. Ο κυρ – Παντελής που λέτε, ξύπνησε μια μέρα με τα πακέτα Ντελόρ στο συρτάρι του, και άνοιξε εμπορικό, οι δουλειές του ξαφνικά πήγαιναν τόσο καλά που δεν δίσταζε να πληρώνει όσο – όσο ώστε να λάβει γρήγορα την γνωστή σε όλους μας 316 ή την έταιρη 200Ε ναι καλέ, αυτές τις γκλαμουράτες τετράτροχες Γερμανιδούλες, Είμαι σε θέση να σας παραθέσω ότι για τις BMW το έτος 1985 η ουρά στην τότε Γενική Αντιπροσωπεία (λεωφόρος Βουλιαγμένης 423), της οποίας το κτίριο είχε κατασκευάσει ο συγχωρεμένος πλέον πατέρας μου με τον συνεταίρο του, για να την αποκτήσεις έφθανε (μεταξύ σοβαρού και αστείου) μέχρι και στην Ομόνοια. Απαραίτητη προϋπόθεση δε, να έχεις τα λεφτά στην τσάντα (πολλά λεφτά για εκείνη την περίοδο) – γιατί τότε δεν είχε εκατοντάδες άτοκες δόσεις και μηδέν τοις εκατό προκαταβολή (όλοι ίσα και όμοια ντε)…

Θα μου πείτε ε και; Τι ε και; Μέχρι “χθες” ο κυρ – Παντελής μετρούσε τα κέρματα του για να πάρει το λεωφορείο, είχε παντρευτεί από ανάγκη, ήταν και αυτή η πιτσιρίκα της γειτονιάς που δεν τολμούσε ούτε γεια να της πει μέχρι πρότινος, πριν γίνει μέγας και τρανός έμπορας! Το κορίτσι ήθελε θάλασσα με το τουτού και επειδή είναι φιλότιμος αυτός και χατήρι δεν της χάλασε, έψαξε, άκουσε και βρήκε τον τρόπο… Ρε τα μπουζούκια είχαν γίνει το δεύτερο σπίτι του. Ξανάνιωσε ο κυρ – Παντελής, άρχοντας ρε παιδί μου. Πολύ του πήγαινε αυτή η νέα “Ευρωπαϊκή ζωή”, για την οποία τόσο κόπιασαν ώστε να μας βρει όλοι τους. (Καραμανλής, Παπανδρέου και άλλοι). “Πετσετάκια” τα πεντοχίλιαρα, όμως τότε υπήρχαν διάσπαρτες τρομερές επιχειρηματικές ευκαιρίες. Διότι μπορούσες να γίνεις εύκολα μεγαλό – μέτοχος σε λουλουδοκαλλιέργειες! Ποια μπιτ – κόινς και παπαριές τώρα; Βουνά τα γαρύφαλλα στις πίστες, με τους τόνους, αφού το πεντοχίλιαρο έρεε άφθονο… Νομίζω ότι εκεί θα πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια της Κλιματικής Αλλαγής αν όντως μας ενδιαφέρει το φαινόμενο… Δέκα εκτάσεις ίσες με το εμβαδόν του Αμαζονίου πρέπει να χάθηκαν, γεμάτες με γαρύφαλλα, ναι στην Μικρή μας Χώρα…

Εκεί να δείτε αδιευκρίνιστα ποσά και αδιευκρίνιστα ακίνητα και κινητά όχι σαν του έρημου του Αδώνιδος που οκ, του βρήκαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε αναντιστοιχία με τα δηλωθέντα εισοδήματά του και έπεσαν οι συμπλεγματικοί να τον φάνε… Ξέρετε πόσο κωλομπαράκια και σκυλάδικα λειτουργούσαν στη Λάρισα τις χρυσές εποχές; Πόσα στο Αγρίνιο; Ακόμη και στο Άργος; Πάνω από χίλια μόνο στην επικράτεια του Θεσσαλικού Κάμπου. Γιατί; Διότι από εκεί περνούσαν όλα τα πακέτα τότε… Από τους αγρότες της περιοχής. Ποιο “Νάμμος” ρε χθεσινά νεόπλουτα φλωράκια εις την Νιοστή… Η άλλη γκάριζε δυό τραγούδια στο τελευταίο καταγώγιο του χωριού πριν σαράντα χρόνια έκανε λίγο τα γλυκά μάτια και την επομένη παραλάμβανε το νέο της διαμέρισμα… Που νομίζετε ότι σήμερα είστε πρωτοπόροι επειδή ανακαλύψατε τη κραιπάλη, τούτη την ιστορική χώρα με τους κατοίκους της και οι μόνοι που κάνουν τρελές σπατάλες τρώγοντας χρυσές μπριζόλες στα In στέκια και ό,τι άλλη μαλακία εφεύρουν για να φουσκώσουν το επίμαχο τιμολόγιο… Είναι κάτι μορφές που μερικοί από αυτούς αν δεν έχουν καταστραφεί οικονομικά ή από λόγους υγείας ακόμη ζουν. Κάπου, κάπως. Εβδομηνταπεντάρηδες, ως τα άτακτα ξαδερφακια του Κυρ – Παντελή… Που σήμερα ακούνε, διαβάζουν, βλέπουν και γελάνε… Και πιστέψτε με. Όλους μας “κατουράνε”…

Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στη σελίδα μας στο Facebook

Στην ομάδα και στις ειδήσεις της Google News

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Τελευταίες ειδήσεις

Περισσοτερα