Μαύρο στο φόντο και στον πόντο. Μαύρος ουρανός, θάλασσα, μαντήλι ούτε καν καλαματιανό. «Πήραμε τη ζωή μας λάθος», χωρίς πάθος.
Ξανά στο μαύρο κι άσε τις μαλακίες. Αυτή τη φορά γυναικείο Ισλάμ.
Αφήνω τα σχεδόν μαύρα φτερά, του κατάμαυρου Σηάτλ, ουράνιος θόλος σκοτεινός.
Από τους ιπτάμενους τροχούς στο τροχοφόρο καροτσάκι του αεροδρομίου. Σκοτωμένος απ’ τις ατέλειωτες ουρανό-ώρες, δεν βλέπω Χριστό. Βαλίτσες, σύννεφα, αεροπλάνα ίδιο πράμα. Ύφασμα αέρινο καλύπτει πρόσωπο αγλέρινο.
Κάπου από Άφρικα, που σκατά δεν θυμάμαι.
Καρυάτιδα του Ισλάμ. Δωρική στα λόγια, στις κινήσεις με τον ασύρματο στο χέρι, τεχνολογία ξεφτέρι. Καροτσάκι, βαλίτσες, με το ‘να, τ’ άλλο χέρι, μαχαίρι Μαυριτάνικο. Όλα ρε πούστη μονομιάς, συν εντολές στους αποκάτω, όλο τ’ αεροδρόμιο κι ο αμερικανόκοσμος στα πόδια της.
Λέω, τολμάω, γιατί δεν με πολύ παίρνει απ’ το ύφος της γενικώς: «where are you from?” Είπε κάπου από Africa, δεν θυμάμαι πια. Μάλλον Σομαλία. “Oh nice” και τέτοιες μαλακίες εγώ μες στο embarrassment, αλλά εκεί εγώ. Όχι κάτι παραπάνω απλώς περίεργος και γοητευμένος από την μαύρη Καρυάτιδα.
“You live in Seattle?” “Yes, but before in San Diego.” “Oh it’s beautiful out there”. “ Nop, lower basic salary than Seattle ‘cause of illegal immigration there. Seattle for sure.”
Σπούδασε δυό παιδιά, ένα Αμερική ένα Αγγλία, με το walkie-talkie στο χέρι, στο αεροδρόμιο. Στέκεται όρθια σε δυο ηπείρους, Αμερική, Ευρώπη. Το πρώτο πόδι Αφρική, μετά το Σύμπαν όλο. Όλα αυτά στο αεροδρόμιο, με την μπούρκα, με τον ασύρματο στο ‘να, αγκαλιά όσους έχουν ανάγκη. Μια ζέστη ματιά, βαθιά περπατησιά, αγώνας δρόμου. Λίγο Πατριάρχης, Ραβίννος, Πάπας, πάνω απ’ όλα γυναίκα περήφανη στην κόψη του Ισλάμ.
Εγώ στο Χριστουγεννιάτικο αεροδρόμιο του Seattle, μαζί της παντού.
Θέλω μόνο να ζεσταινόμαστε τα πρόσωπα, Χριστούγεννα, Χάννουκα, Ραμαντάν, ότι ναν.
1 Ευχαριστώ την σύντροφό μου Υβόν για την πολύτιμη βοήθειά της στον καθορισμό του τίτλου αυτού του κειμένου.
