Τελικά αλλάζουν οι άνθρωποι τρόπο συμπεριφοράς ή η ιστορία αενάως επαναλαμβάνεται; Μάλλον είμαστε καταδικασμένοι να αναπαράγουμε ιστορίες παρελθοντικές αλλάζοντας λιγάκι το ντεκόρ.
Υπάρχουν σχολές που μιλούν για τον νόμο της ζούγκλας, όμως ο νόμος αυτός δεν είναι επουδενί φυσικός. Δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο και από αυτόν μπορεί και ν’ αλλάξει. Μία θεμελιώδης δύναμη της φύσης είναι η βαρύτητα, όχι όμως ο πόλεμος. Η ύπαρξή του, η έντασή του και η διάρκειά του εξαρτώνται από κριτήρια υποκειμενικά, τεχνολογικά, πολιτιστικά και κυρίως οικονομικά.
Από το 1945 υπάρχουν άπειρες στατιστικές που δείχνουν τη φρίκη και την παρακμή των πολεμικών συνθηκών.
Είναι πλέον σπάνιο να επανασχεδιάζονται διεθνή σύνορα λόγω ξένης εισβολής και ούτε μια διεθνώς αναγνωρισμένη χώρα δεν έχει εξαφανιστεί από τον χάρτη λόγω κατάκτησης. Βεβαίως από τον 20ο αιώνα και μετά επικρατούν άλλα είδη συγκρούσεων παγκοσμίως, όπως οι εμφύλιοι και οι εξεγέρσεις του καταπιεσμένου κυρίως λαού. Εντύπωση όμως προκαλεί το φαινόμενο ότι ακόμα και αυτές οι εξεγέρσεις σπάνια τον ωφέλησαν ουσιαστικά, αφού επί το πλείστον ήταν καθοδηγούμενες από υψηλότερα πολιτικά συμφέροντα.
Η άνοδος των κυβερνοόπλων που καθοδηγούνται από την Τεχνητή Νοημοσύνη και των νέων μιλιταριστικών πολιτισμών εγκαινιάζει τη Νέα Εποχή πολέμων. Αυτή λοιπόν η επιστροφή στη ζούγκλα υπονομεύει ξεκάθαρα την παγκόσμια συνεργασία και εντέλει την πορεία της ανθρωπότητας. Το γεγονός από την άλλη ότι απορρέει από ανθρώπινη επιλογή σημαίνει πως είναι αναστρέψιμη.
Αναλογιστείτε… Η ανθρώπινη βία έχει σκοτώσει λιγότερους από όσους οι αυτοκτονίες, τα τροχαία και οι ασθένειες. Θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον να σκεφτούμε, τελικά ποιος χάνει; Υπάρχει αλήθεια νικητής και ηττημένος;
Στον πόλεμον θα καταγίνουν όλοι οι άνδρες που εγεννήθησαν στην Τροίαν κι εγώ πρώτος.
Είπε ο Έκτορας όταν χαιρέτησε την Ανδρομάχη…
