Ανηφορίζοντας το στενάκι του Πολεμικού Μουσείου προς την παλιά Πόλη μπροστά από μία από τις καλύτερες καφετέριες του Ναυπλίου ο Δήμος πολύ σωστά έχει τοποθετήσει δύο σαμαράκια για να μην “θαυμάζουμε” από κοντά τους επίδοξους Σουμάχερ λες και βρισκόμαστε στην Ανάβαση της Ριτσώνας. Είναι ίσως το μοναδικό στενό που ακόμα επιτρέπεται η διέλευση οχημάτων για την εξυπηρέτηση των μαγαζιών και των μόνιμων κάτοικων και χωρίς αυτά είναι σίγουρο ότι οι οδηγοί θα “έπιαναν” ταχύτητες δολοφονικές αφού το στενό είναι συνήθως γεμάτο από κόσμο. Ακόμα και με την τοποθέτηση τους έχω γίνει μάρτυρας οδηγών που η ταχύτητα τους ξεπερνάει το φυσιολογικό όριο, ευτυχώς σε σπάνιες περιπτώσεις…
Το ιδιαίτερο “χάρισμα” των δύο σαμαρακίων είναι το εξής: Ένας στους τρεις πεζούς (πάνω – κάτω) θα σκοντάψει τουλάχιστον σε ένα από αυτά και σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις θα γίνετε μάρτυρας σκοντάμματος και στα δύο διαδοχικά. Γιατί προκαλεί αυθόρμητο γέλιο σε όσους παρακολουθούνε το γεγονός, ακόμα στα ίδια τα θύματα στις πιο πολλές περιπτώσεις ενώ βιώνουμε μια άτυχη στιγμή και σίγουρα αμηχανία θα παρακαλούσα κάποιον ειδικό να τοποθετηθεί για ένα τόσο καίριο ζήτημα…
Τα σαμαράκια δεν αναγνωρίζουν ούτε καταγωγές, ούτε την οικονομική σου κατάσταση, δεν τους ενδιαφέρει αν είσαι άσχημος ή όμορφος, θα σε σκοντάψουν εάν δεν κοιτάς χαμηλά και ταπεινά. Παρακολουθώντας τα τελευτάια πέντε χρόνια το μοτίβο του “Ωχ”, “ουπς” και “φακ” έχω αρχίσει και πιστεύω ότι η ιδιαίτερη αύρα της παλιάς Πόλης και το “χάζεμα” την ώρα που πραγματοποιείς την βόλτα σου είναι οι ένοχοι που το μυαλό αδυνατεί να επεξεργαστεί τα ιδιαιτέρως μεγάλα εμπόδια που θα σκοντάψεις επάνω τους…
Καλές μας βόλτες…
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στη σελίδα μας στο Facebook
Στην ομάδα και στις ειδήσεις της Google News
