ΑΚΟΜΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ
Οι ανακοινώσεις για γυναικοκτονίες ήταν πολλές, ιδιαίτερα μέσα στην περίοδο της καραντίνας. Εν όψει εκλογών βέβαια περνούν και αυτές σε δεύτερη μοίρα. Μας πήρε κάμποσο καιρό να καταλάβουμε, αλλά τουλάχιστον κάναμε το κρίσιμο βήμα, να μιλάμε για γυναικοκτονίες. Δηλαδή, αναγνωρίζουμε (τουλάχιστον οι περισσότεροι), ότι υπάρχει μια ιδιαίτερη εκδοχή βίας, συχνά δολοφονικής, που στρέφεται από άντρες σε γυναίκες.
Δεν αρκεί όμως μία διαπίστωση. Χρειάζεται και να την εξηγήσουμε, να δούμε τι οδήγησε την κατάσταση εκεί.
Αρχικά, να τονίσω πως ιστορικά η “αρρενωπότητα” συνδέθηκε με μια αντίληψη πατριαρχική. Με μια αντίληψη που θεωρεί ότι οι άντρες έχουν περισσότερα δικαιώματα από τις γυναίκες, ότι ο λόγος τους είναι ισχυρότερος και ότι μπορούν όποτε θέλουν να ασκούν εξουσία. Μην περιμένει φυσικά κανείς στο σήμερα να εκφραστούν “ρητά” αυτές οι αντιλήψεις. Περισσότερο εκφράζονται ως αυθόρμητα αντανακλαστικά, φορτίσεις, συναισθήματα και εντάσεις, που τροφοδοτούν τη βία ή ακόμη και μια γυναικοκτονία.
Ένα δεύτερο αίτιο, που δυστυχώς δεσπόζει, είναι η αναπαραγωγή σεξιστικών αντιλήψεων. Είμαι σίγουρη, πως αν καθένας μας κοιτάξει στον κοινωνικό του περίγυρο, θα δει ακόμα και νέους άντρες να αναπαράγουν σεξιστικά στερεότυπα. Για παράδειγμα να μιλούν υποτιμητικά για τις γυναίκες αντιμετωπίζοντάς τες ως σεξουαλικά αντικείμενα ή να απαξιώνουν τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα.
Στις δεκαετίες που πέρασαν, πιστέψαμε ότι αρκούσε η τυπική ισότητα και όποιες αλλαγές έγιναν στον λόγο των ΜΜΕ ή ακόμη και σε σχολικά εγχειρίδια, για να ξεπεράσουμε τον σεξισμό! Είναι ολοφάνερο όμως ότι αυτά δεν αρκούν. Χρειαζόμαστε ηρωικές και ριζικές αλλαγές.
Χρειαζόμαστε ένα διαφορετικό είδος ανθρώπων γενικά και αντρών ειδικά. Αυτό το είδος πρέπει να το διαπαιδαγωγήσουμε, να του μιλάμε διαρκώς, να το κάνουμε να καταλάβει. Να καταλάβει πως δεν υπάρχει χώρος για τοξικές αρρενωπότητες, για βία και κακοποίηση. Να καταλάβει ότι τίποτε από αυτά δε σε κάνει μάγκα.
Ας μάθουμε τα αγόρια μας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι πρόσωπα και όχι αντικείμενα. Ο έρωτας πρώτα απ΄όλα σημαίνει σεβασμός στον άλλον και το πανέμορφο συναίσθημα της αγάπης είναι εφάμιλλο της ελευθερίας. Η ανθρωπότητα είναι όμορφη γιατί είναι πολύχρωμη. Αξίζει να τα λέμε αυτά ξανά και ξανά στους νέους. Γιατί διαφορετικά… φοβάμαι ότι θα συνεχίσουμε να μετράμε δολοφονημένες γυναίκες. Και θα είμαστε για άλλη μια φορά συνένοχοι!!!
*Φιλόλογος – ειδική εκπαιδευτικός – μουσικός.
