Αλέκος Ξανθάκης: Υπηρετούμε το θέατρο εδώ και σαράντα χρόνια

Συνέντευξη στον Κώστα Πρώιμο
Συνέντευξη στον Κώστα Πρώιμο

Δύναται ένα ερασιτεχνικό θέατρο να πάει κόντρα στα σημεία των καιρών; Να ξυπνήσει συλλογικές μνήμες, να αφυπνίσει την λαϊκή συνείδηση και να “σπινθηροβολήσει” τις ψυχές των θεατών; Σαφώς καλύτερα και κυρίως αναλυτικότερα μας τα εξηγεί στην ακόλουθη και άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη ο σκηνοθέτης Αλέκος Ξανθάκης.

Το θρυλικό “Μεγάλο μας Τσίρκο” του Ιάκωβου Καμπανέλλη θα αναβιώσει στη σκηνή του Θεατρικού Συλλόγου Περιγιαλίου στην Κορινθία ως μοναδική προστιθέμενη αξία στο ήδη πλούσιο καλλιτεχνικό του βιογραφικό. Πενήντα εραστές της υποκριτικής τέχνης πραγματικά δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό αναδεικνύοντας την παρακαταθήκη με τους πολύτιμους θεατρικούς θησαυρούς μας.

► Κύριε Ξανθάκη, σκηνοθετείτε αυτή την περίοδο το εμβληματικό θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη υπό την δράση του Πολιτιστικού Συλλόγου Περιγιαλίου με τον αλληγορικό τίτλο “Το Μεγάλο μας Τσίρκο”. Να τολμήσω να υποθέσω πως στις μέρες μας επικαιροποιείται;

Αλέκος Ξανθάκης: Κατ’ αρχάς να σας πούμε τι είναι το “Το Μεγάλο μας Τσίρκο” δια χειρός Τζένης Καρέζη το 1973. «Είναι κάτι σαν λαϊκό πανηγύρι, κλείνει μέσα του πολλή ρωμιοσύνη… και μέσα από τη σάτιρα, τον αυτοσαρκασμό, το γέλιο και το δάκρυ, μιλάμε για τους καημούς και τα όνειρα της φυλής μας, για προδομένους αγώνες, για προδομένες ελπίδες… και πάνω απ’ όλα για ομορφιά. Για την ομορφιά αυτού του λαού, που δεν παύει ποτέ να αγωνίζεται, να προδίδεται, να πιστεύει και να συνεχίζει τον αγώνα του, διατηρώντας τις ρίζες του αναλλοίωτες αιώνες τώρα. Όλα αυτά όμως λέγονται ρωμέικα, ζεστά. Καθόλου φιλολογικά. Καθόλου εγκεφαλικά. Γράφτηκε ένα έργο που έχει μέσα του τους σπόρους της λαϊκής μας τέχνης. Εγχείρημα δύσκολο, άπιαστο σχεδόν»
Ένα τεράστιο έργο γραμμένο μέσα στην μαυρίλα της χούντας των Συνταγματαρχών και κατά συνέπεια για να περάσει από την λογοκρισία συμπίεσε τα ανοιχτά θέματα που ήθελε να αναδείξει, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της παιδείας αφήνοντας μόνο μια φωτεινή σχισμή να αχνοφαίνεται η αρχική πρόθεση συγγραφέα και συντελεστών της παράστασης.
Αυτή την αμυδρή φλογίτσα έπαιρναν και την έκαναν πυρκαγιά οι θεατές των παραστάσεων να τους καίει τα σωθικά για μεγαλύτερους αγώνες ενάντια στην καταχνιά που είχε πλακώσει την χώρα.
Πενήντα χρόνια μετά από την μνημειακή παράσταση, αυτό που θέλησα να κάνω, είναι να διευρύνω τις φωτεινές σχισμές, ν’ ανοίξω διάπλατα τα παράθυρα στο φως, να μπει μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο και να φεγγοβολήσει η πραγματική διάσταση των γεγονότων της ιστορία μας, που ακόμα και σήμερα διαστρεβλώνεται, παραποιείται και καπηλεύεται από «υπερπατριώτες».

Η παρέμβαση μου έγκειται στα καίρια σημεία της σύγχρονης ιστορίας μας, ξεκινώντας από την επανάσταση του 1821 και φθάνοντας έως την εθνική αντίσταση κατά των Γερμανών και με τις απαιτούμενες τομές δίνοντας τις ανάλογες προεκτάσεις που πιστεύω πως δεν μπόρεσαν να εκφράσουν οι αρχικοί συντελεστές στα 1973 λόγω λογοκρισίας.
Ο λαϊκός μας ήρωας ο Καραγκιόζης θα μπορούσε να είναι μέσα σε μια διαδήλωση σήμερα;
Η διάλυση των ατάκτων αγωνιστών και των καπεταναίων του 1821 από τους Βαυαρούς, θα μπορούσε να είναι και ο αφοπλισμός των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης στην Βάρκιζα από του Άγγλους;
Η ποίηση Λειβαδίτη μπορεί να έχει θέση όταν «μας φοβούνται και μας σκοτώνουν;»

► Αν και αναφερόμαστε σε “τοπικού χρώματος” Θεατρική ομάδα, ωστόσο οι “Περιγιαλιώτες” αν δεν απατώμαι έχουν να επιδείξουν στο βιογραφικό τους πολλές πετυχημένες παραστάσεις εκτός των συνόρων της Κορινθίας. Θυμάστε τις πλέον εξέχουσες;

Αλέκος Ξανθάκης: Μια πέτρινη αποθήκη του Αγροτικού Συνεταιρισμού Περιγιαλίου “Η ΠΡΟΟΔΟΣ”, που ευγενώς προσφέρθηκε στο Σύλλογο μας, στεγάζει 27 χρόνια τώρα τα θεατρικά μας όνειρα. Αυτή η αποθήκη, ιστορίας 100 χρόνων, μεταμορφώθηκε σ’ ένα ζεστό θεατράκι με πολύ προσωπική φροντίδα, τη χορηγία φίλων καθώς την αρωγή α’ και β’ βαθμού αυτοδιοίκησης και το 1997 ακούγονται τα πρώτα χειροκροτήματα. Το 2004, με τον Καποδιστριακό Δήμο Άσσου – Λεχαίου, ο χώρος ανακαινίζεται. Η πέτρα και το ξύλο παίρνουν πνοή και το 2005 ανοίγουν και πάλι οι θεατρικές πόρτες και το θαύμα του “ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΕΡΙΓΙΑΛΙΟΥ” μετουσιώνεται σ’ ένα χώρο “πόλο έλξης” πολιτισμού.

Στο θεατράκι μας φιλοξενούμε εκδηλώσεις – μουσικές, χορευτικές, κινηματογραφικές, χορωδιακές – και συνεργαζόμαστε με όλους τους φορείς και τα σχολεία της περιοχής. Διαθέτουμε 5 σκηνές (κεντρική, νέα σκηνή, λαϊκή σκηνή πειραματική και παιδική) και σκηνή κουκλοθέατρου. Καθημερινά πάνω από 50 εραστές του θεάτρου κοινωνούμε την υποκριτική τέχνη, γινόμαστε σκηνοθέτες, μουσικοί, φωτιστές, σκηνογράφοι, φροντιστές, στηρίζουμε κοινωνικές ομάδες (φυλακές, ΑΜΕΑ) και “οργώνουμε” θεατρικά την περιοχή μας και όχι μόνο! Οι θεατές μας καλύπτουν μια ακτίνα από όλο το νομό και την Ελλάδα. Εμείς, οι πρωτομάστορες του χώρου μας, “φωτίζουμε” και “υπηρετούμε” το ερασιτεχνικό θέατρο 40 και πλέον χρόνια. Θεωρούμε τους εαυτούς μας ευτυχείς που σ’ ένα μικρό παραλιακό χωριό της Κορινθίας υπάρχει το “ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΡΙΓΙΑΛΙΟΥ”!

► Ποιοι είναι οι στόχοι της καλοκαιρινής σεζόν για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Περιγιαλίου;

Αλέκος Ξανθάκης: «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» που είναι παραγωγή της κεντρικής μας σκηνής, θα παιχτεί όπου ζητηθεί και παράλληλα θα κάνει αίτηση να συμμετάσχει σε κάποια Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η Λαϊκή μας σκηνή ετοιμάζει το έργο του Δημήτρη Μπόγρη «Τα αρραβωνιάσματα» που και αυτό θα είναι έτοιμο το καλοκαίρι για περιοδεία.

► Εσείς πόσα θεατρικά έργα απαριθμείτε στο βιογραφικό σας ως σκηνοθέτης;

Αλέκος Ξανθάκης: Ασχολούμαι με το ερασιτεχνικό θέατρο από το 1979. Σε νεαρή ηλικία σαν ηθοποιός σε διάφορες ομάδες στην Κόρινθο και όταν φτιάξαμε τον δικό μας χώρο κατ’ ανάγκη έκανα πολλά πράγματα για τις παραστάσεις μας, ηθοποιία, σκηνικά, φώτα, ήχο. Σεβόμενος τον θεατή και μπαίνοντας στην θέση του, ήθελα να βλέπω από τους ηθοποιούς να είναι αληθινοί και όχι επιτηδευμένοι, να παράγουν συναίσθημα που να διαπερνά τους θεατές, να έχουν ρυθμό, αμεσότητα, να δονούνται, να παθιάζονται, να τσαλακώνονται. Αυτά που ήθελα να βλέπω σαν θεατής προσπάθησα να τα μετουσιώσω στους ηθοποιούς και μου είπαν πως αυτό είναι σκηνοθεσία.

► Υπάρχει κάποιος θρυλικός συγγραφέας του οποίου το έργο θα θέλατε διακαώς να σκηνοθετήσετε αλλά δεν έχει τύχει ακόμη; και γιατί;

Αλέκος Ξανθάκης: Προτιμώ περισσότερο του Έλληνες συγγραφείς. Από Καμπανέλλη, Κεχαΐδη και τους ποιο σύγχρονους ιδιαίτερα Μάριο Ποντίκα, Μήτσο Εθυμιάδη, Γιώργο Διαλεγμένο, Γιώργο Σκούρτη, που είχα την τύχη να παίξω και να σκηνοθετήσω έργα τους με μεγάλη επιτυχία.

Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook και στο Google News

Ειδήσεις από: Ναύπλιο Άργος Ερμιονίδα Τρίπολη Αθλητικά Άρθρα – Αποκλειστικές Έρευνες και Συνεντεύξεις.

Το όμορφο Ταβερνακι
Το όμορφο Ταβερνάκι
Γερανιός-2
ROZOS
porto-panorama
carrera
cava del vino
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow
Shadow

ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

Τελευταίες ειδήσεις

Τα πιο δημοφιλη