Ένα από τα πιο έντονα στοιχεία της κουλτούρας του Έλληνα, είναι ο υπερτονισμός του ατόμου. Το ελληνικό σχολείο ακόμα υπηρετεί πιο πολύ την ανάπτυξη της ατομικότητας και λιγότερο τη συλλογική εργασία.
Στην Ευρώπη αντίθετα, από τις αρχές του αιώνα μας, αναπτύσσεται μια παιδαγωγική αντίληψη που θέλει να χτυπήσει τον ατομικισμό. Η μέθοδος της ελεύθερης εργασίας και του πειράματος, αποτελούν την απαρχή του προβληματισμού για το πέρασμα από την ατομικότητα στη συλλογικότητα.
Το συνεργατικό πνεύμα, δε γεννιέται με κάποιο αυτόματο σύστημα ή με κάποια εντολή. Έρχεται σαν φυσικό αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αυτό το πνεύμα καλείται να διαμορφώσει το σχολείο.
Δεν πρέπει λοιπόν να παραξενευόμαστε όταν οι άνθρωποι δεν συνεννοούνται, όταν δεν έχουν θεσπίσει έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας και κατανόησης. Ούτε πάλι να τρομάζουμε από το γεγονός ότι ο καθένας περιορίζεται με μια περίεργη αυταρέσκεια στις δικές του σκέψεις, συσπειρώνεται στις δικές του αρχές και καταλήγει να λειτουργεί σαν δογματικός ογκόλιθος.
Η αυτάρεσκη απομόνωση και η ανησυχητική και θλιβερή κλειστότητα, οφείλονται στην έλλειψη παιδείας. Αποδίδονται στο γεγονός ότι τεχνικές και διαδικασίες απλές, εύκολες, λειτουργικές και προωθητικές του “συνυπάρχειν” και “συνεργάζεσθαι”, δεν πέρασαν ποτέ από τη λογική και την ευθύνη του καθενός μας.
Είναι πολύ σημαντικό, οι εργασίες στο σχολείο να είναι προσανατολισμένες στο να καλλιεργούν στην ομάδα και στα μέλη της μια διάθεση ανιχνευτική. Κανείς δεν δέχεται τίποτα με τρόπο παθητικό. Δεν γίνεται εγχάραξη αρχών. Αντίθετα, όλοι κατανοούν με τρόπο απλό, ενεργητικό και ευχάριστο τις δομές, την υφή και την ποιότητα της συνεργασίας.
Μέσα από το παιχνίδι των διαπλοκών, των αναζητήσεων και των επιχειρημάτων, τα παιδιά συνειδητοποιούν και εθίζονται να αποδέχονται και να αξιοποιούν τις ιδέες των άλλων, όταν αυτές είναι πιο ρεαλιστικές και αποτελεσματικές από τις δικές τους, χωρίς ψευτοεγωισμούς.
Η χειραγώγηση, είναι γνώρισμα της ελληνικής οικογένειας και του ελληνικού σχολείου, που δυστυχώς δεν προωθεί πάντα την πολυφωνία.
Σημαντικό και διαρθωτικό γνώρισμα της συνεργασίας είναι η ανάπτυξη της ικανότητας της ομάδας και των μελών της να χρησιμοποιούν κάθε φορά όσες γνώσεις και όση πείρα έχουν.
Αλήθεια, πόσο ζεστό και όμορφο θα ήταν τα παιδιά να λύνουν μεταξύ τους τα προβλήματά τους, χωρίς την παρέμβαση τη δική μας…
Ας δώσουμε χώρο στους πολλούς αντί του ενός και ας γεννηθεί επιτέλους η προοπτική να εμπεδωθεί η συνεργασία σαν μέγιστη αξία και τρόπος ζωής στην ελληνική κοινωνία του 21ου αιώνα!!!
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook και στο Google News
Ειδήσεις από: Ναύπλιο – Άργος – Ερμιονίδα – Τρίπολη –Κορινθία – Αθλητικά – Άρθρα – Αποκλειστικές Έρευνες και Συνεντεύξεις.
