Φίλιππος Παπαδημητρίου: Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς “εδώ και τώρα”…
Είναι μόλις εικοσιδύο ετών. Προέρχεται από αστική οικογένεια, παιδί κοσμογυρισμένο από τα γεννοφάσκια του, όπως θα διαβάσετε. Ωστόσο, συγκροτημένος και ήδη αρκετά έμπειρος για την ηλικία του αποφάσισε κάτι που για τους περισσότερους φαντάζει απατηλό: Να διαγράψει τη ζωή στις μεγαλουπόλεις του Κόσμου και να εγκατασταθεί μονίμως στην μικρή μας “Αγριλίτσα”.
Ο αγρότης πλέον, Φίλιππος Παπαδημητρίου, όπως θα διαπιστώσετε ως ακολούθως, “διείδε” μια καλύτερη ζωή, εκεί που για τους πολλούς επικρατεί η ερημιά και η απομόνωση.
Κώστας Πρώιμος: Ποια ήταν τα κίνητρα για έναν νέο άνθρωπο από αστική οικογένεια, ώστε να παρατήσει την πρωτεύουσα και να εγκατασταθεί σε ένα μικρό χωριό της Αργολίδας, όπως είναι η Αγριλίτσα;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Εκτιμώ ότι τα κίνητρα τα δίνουμε εμείς στον εαυτό μας. Έχω ζήσει σε αρκετές πόλεις του εξωτερικού, στο Πεκίνο, στο Τορόντο, στις Βρυξέλλες και σε βρεφική ηλικία στο Τελ Αβίβ. Ποτέ όμως δεν μου άρεσε η Αθήνα. Από την μακρά διαμονή μου στις υπόλοιπες μεγαλουπόλεις του εξωτερικού κατάλαβα ότι υπάρχουν κοινά προβλήματα. Καμία δεν εξασφαλίζει στους κατοίκους της μια ικανοποιητική ποιότητα ζωής. Κυρίως δεν διαθέτουν τις προοπτικές για μια δημιουργική ζωή. Στις μεγάλες πόλεις είσαι αναγκασμένος να συμβιβαστείς με πολλά αν θες να επιτύχεις…
Στην Αθήνα, μπορεί να υπάρχουν πολλές δουλειές όμως είναι συνήθως κακοπληρωμένες, με τα οικογενειακά έξοδα δυσανάλογα συνεπώς δυσβάσταχτα. Το βασικό κίνητρο που με ώθησε να εγκατασταθώ μόνιμα στην όμορφη “Αγριλίτσα” ήταν η ποιότητα ζωής, σε συνδυασμό με το ότι ήθελα να καταπιαστώ επαγγελματικά με κάτι πρωτότυπο, που να με εκφράζει.
Γιατί επέλεξε την Αγριλίτσα
► Από χιλιάδες χωριά της Ελληνικής Επικράτειας γιατί επιλέξατε την “Αγριλίτσα” του δήμου Άργους – Μυκηνών;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Ήταν πραγματικά μια τυχαία κίνηση ως προς την επιλογή της, μια πρωτοβουλία επενδυτική της μητέρας μου. Δεν καταγόμαστε από την περιοχή, ούτε καν από την Πελοπόννησο. Όταν έγιναν τα Capital Controls το 2015, σε μια δύσκολη περίοδο και υπό το φόβο να χαθούν οι τραπεζικές μας αποταμιεύσεις η μητέρα μου αποφάσισε να προχωρήσει σε μια επένδυση ακινήτου στην ύπαιθρο. Επιθυμούσαμε να αποκτήσουμε ένα παλιό σπίτι, μέσα σε χωράφι κοντά στην Αθήνα, για ευνόητους λόγους. Από μια αγγελία τελικά αγοράσαμε ένα πέτρινο σπίτι με εβδομήντα στρέμματα ελαιώνα. Τότε, ήμουν 14 ετών και θεωρούσα εαυτόν παιδί της πόλης. Αρχικά δεν ενθουσιάστηκα, για να μην πω ότι δεν μου άρεσε το χωριό. Στη συνέχεια όμως φύγαμε για τον Καναδά, για επαγγελματικούς λόγους και επιστρέψαμε με το lock down. Προφανώς είδα με “άλλο μάτι” την ζωή στο χωριό και το ερωτεύθηκα.
► Εσείς τελικά, εκεί που οι περισσότεροι θα έβλεπαν ένα αγροτόσπιτο “στο πουθενά”, διακρίνατε μια ευκαιρία για επανεκκίνηση μέσω επιχειρηματικής δράσης ίσως και για μια ολόκληρη ζωή;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Ποτέ δεν ένιωσα ότι είχα μια ιδιαίτερη πατρίδα, λόγω και των συχνών και επί μακρόν μετακινήσεων της οικογένειάς μου. Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά συνολικά έμεινα μόνο επτά χρόνια. Ήθελα να αποκτήσω μια βαθιά συναισθηματική σύνδεση με έναν τόπο και να κατοικήσω εκεί για πάντα…
Το ελαιόλαδο ως προϊόν υψηλής αξίας
► Τι έχετε στήσει στην Αγριλίτσα; Τι οραματίζεστε;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Αφού αποφάσισα ότι εδώ θέλω πραγματικά να ζήσω και περιήλθαν στην ιδιοκτησία μας οι ελιές, αρκετές θα έλεγα, ασχολήθηκα με την καλλιέργεια και το εμπόριο λαδιού. Έγινα αγρότης. Στην πράξη βίωσα όλες τις δυσκολίες. Οι τιμές χονδρικής για την ποιότητα του ελαιολάδου της περιοχής είναι εξευτελιστικές, ενώ έχουν ανέβει πάρα πολύ τα κοστολόγια στις δαπάνες της συντήρησης και της λειτουργίας των καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Φάρμακα, λιπάσματα κλπ. Οπότε σε δεύτερο χρόνο για να μπορέσουμε να σταθούμε και να βιοποριστούμε μέσω της αγροτικής παραγωγής αποφάσισα να στραφώ σε ένα πιο εκλεκτό μοντέλο προϊόντος ελαιοκομίας. Δημιουργούμε ένα εξαιρετικό προϊόν, τυποποιημένο, το οποίο απευθύνεται σε υψηλότερα εισοδήματα και συνεπώς με καλύτερες τιμές πώλησης.
► “Βαθιά νερά”, αλλά τα κολυμπάτε με αξιώσεις και τόλμη κύριε Παπαδημητρίου, αν και το κομμάτι των εξαγωγών είναι δύσκολο….
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Ναι, είναι λίγο δύσκολο, γιαυτό θελήσαμε να συνδυάσουμε το ελαιόλαδο με τον Τουρισμό, έχουμε φτιάξει μια αστική ΜΚΟ το “Χαμόγελο του χωριού”, η οποία ασχολείται με την ανάπτυξη του τουρισμού στην περιοχή, με μια σύζευξη κλάδων.
Σχέσεις με την τοπική κοινωνία
► Πως σας αντιμετωπίζει η τοπική κοινωνία;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Δεν μπορώ να πω ότι οι άνθρωποι εδώ είναι και πολύ δεκτικοί στις αλλαγές και τους ξενόφερτους. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις στον κανόνα, ο καλός μας γείτονας ο Αλέκος, ο οποίος έχει αποδειχτεί ένας νέος και πραγματικός φίλος. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το εγχείρημα μας θα αποφέρει οφέλη στην περιοχή γενικότερα. Αυτό είναι ξεκάθαρο, αρκεί να θέλει κάποιος να το παραδεχτεί. Οι περισσότερες δράσεις μας δεν αφορούν άμεσα εμάς. Εμείς πιστεύουμε ότι μόνο αν αναπτυχθεί όλη η περιοχή θα έχουμε όφελος. Και σε αυτό στοχεύουμε.
► Αυτή τη στιγμή σε ποιο στάδιο βρίσκεστε;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Αυτή τη περίοδο ήδη τυποποιούμε ελαιόλαδο και ψάχνουμε για αγορές. Έχουμε αποστείλει το προϊόν σε διεθνείς διαγωνισμούς και περιμένουμε αποτελέσματα. Είναι ένας αρκετά ανταγωνιστικός κλάδος με πολλούς μικρούς παραγωγούς οι οποίοι προσπαθούν να βελτιώσουν το προϊόν του. Πιστεύω ότι σύντομα θα έχουμε ανταπόκριση. Διαθέτουμε προϊόντα υψηλής ποιότητας.
► “Ρίχνεστε στην μάχη της γης” από το ξημέρωμα κύριε Παπαδημητρίου; Τινάζετε ελιές και εσείς ο ίδιος; Τα κάνετε όλα;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Κοιτάξτε, κάνω την επίβλεψη κυρίως. Αν μπεις στην διαδικασία να τα κάνεις όλα μόνος σου, πάει να πει ότι δεν έχεις αρκετά στρέμματα για να είσαι οικονομικά βιώσιμος με τα σημερινά δυσμενή δεδομένα. Εκ των πραγμάτων στα 70 στρέμματα δεν μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου. Η μεγαλύτερη δυσκολία και στον ελαιώνα έγκειται στην οργάνωση. Για να πετύχουμε την καλύτερη ποιότητα λαδιού πρέπει να έχουμε ολοκληρώσει την συγκομιδή πριν τις 15 Νοεμβρίου. Στην πράξη δεν είναι απλό…
► Σας λείπει η πόλη; Υπάρχουν φορές που την αναζητάτε;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Ορισμένες φορές, όταν απογοητεύομαι από συμπεριφορές ανθρώπων. Ωστόσο, με αποζημιώνει και αναθαρρεύω από την ποιότητα ζωής και της ομορφιάς του τοπίου. Αυτά δεν υπάρχουν σε καμία μεγαλούπολη.
► Οι εκάστοτε κυβερνήσεις κατά καιρούς “αναμασάνε” το αφήγημα της αποκέντρωσης. Ισχύει; Υπάρχουν κίνητρα ή κρατική μέριμνα ώστε και άλλοι νέοι να ακολουθήσουν το παράδειγμά σας;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Όλες οι υπάρχουσες πολιτικές αποκέντρωσης είναι “της πλάκας” και τις σχεδιάζουν άνθρωποι ίσως προς ιδίον όφελος. Κανείς δεν έχει ασχοληθεί με την δημιουργία ενός πλήρους σχεδίου τουριστικής προβολής. Έχουν ξοδευτεί εκατομμύρια σε αναπλάσεις, σε χωριά χωρίς να υπάρχει η παραμικρή επισκεψιμότητα. Δεν υπάρχουν τουριστικές υποδομές. Οι επιδοτήσεις που δίνονται δεν καλύπτουν ούτε το 20% των εξόδων για να επιχειρήσει κάποιος στην Γεωργία. Χωρίς εθνικό πλάνο για τον Αγροτικό τομέα με προσανατολισμό ενισχυτικό και προστατευτικό κανείς δεν θα αποτολμήσει να αφήσει την σιγουριά του μισθού του, για να “ξανοιχτεί” στο χωριό. Εδώ, δεν υπάρχουν καν οργανωμένοι συνεταιρισμοί. Είμαστε η χώρα με τον πιο μικρό κλήρο στην ΕυρωπαΪκή Ένωση, με μέσο όρο στα 58 στρέμματα αν θυμάμαι καλά, όταν στην Γαλλία είναι 700! Απαιτείται στην Ελλάδα μας μια ένωση δυνάμεων. Επαναλαμβάνω, με ένα πλάνο στρατηγικής ανάκαμψης της Αγροτικής Οικονομίας η οποία αν απεγκλωβιστεί από τα δεσμά που της επιβάλλουν θα κάνει θαύματα. Υπό τις παρούσες συνθήκες, ο μόνος τρόπος για να πετύχει η αποκέντρωση είναι με την αλληλοϋποστήριξη εν γένει…
► Τι θα συμβουλεύατε όσους νέους διατηρούν μια σημαντική γεωργική έκταση; Να αποτολμήσουν;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Να τα παρατήσουν όλα στην πόλη και να γίνουν αγρότες, όχι, δεν θα τους συμβούλευα. Όμως να αφήσουν την πόλη και να επιστρέψουν στα χωριά τους για να ασχοληθούν με άλλους επαγγελματικούς κλάδους, ναι, δεν σημαίνει ότι επιστρέφοντας στο χωριό πρέπει να ασχοληθείς αποκλειστικά με τη Γεωργία. Ο κόσμος αλλάζει ταχέως, έχει υπεισέλθει στη ζωές μας και η τηλεργασία. Αν έχεις αυτή την επιλογή είναι αυτονόητη η φυγή στο χωριό, ειδικά αν παίρνεις τα χρήματα της πόλης. Ξέρω αρκετές οικογένειες που ζουν στην περιοχή και εργάζονται μέσω ίντερνετ. Επίσης, υπάρχουν ευκαιρίες και στον Τουριστικό κλάδο, με αρκετό αγώνα βέβαια…
Η Πελοπόννησος: Ευκαιρίες και προκλήσεις
► Είστε ήδη αρκετά κοσμογυρισμένος αν και νέος. Ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Πελοποννήσου; Και ποια τα αρνητικά της στοιχεία;
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Παρά τα προβλήματα που έχω αντιμετωπίσει προσωπικά, την θεωρώ μια από τις ωραιότερες περιοχές της Ευρώπης! Το γεωγραφικό της ανάγλυφο είναι μοναδικό και εξαιρετικό. Με πανέμορφα βουνά και φοβερές παραλίες σε απόσταση αναπνοής, καταπληκτικές θάλασσες. Η Πελοπόννησος έχει ένα πλούσιο πολιτισμικό απόθεμα. Για μένα διαθέτει από τους ομορφότερους παραδοσιακούς οικισμούς, όπως η Καστάνιτσα, το Λεωνίδιο, η Δημητσάνα. Η Πελοπόννησος αποτελείται και από ιδιαιτέρως εύφορη γη, ενώ θα μπορούσε να αναπτυχθεί και βιομηχανικά, αν βεβαίως το θέλανε κάποιοι. Τα ατού της είναι πολλά, πλησίον της Πρωτεύουσας, σε πλεονεκτική στρατηγική θέση
► Διαθέτει και μια “βαριά” αρχαιολογική κληρονομιά. Μυκήνες, Ολυμπία… Εμβληματικά κάστρα και αναρίθμητοι αρχαιολογικοί χώροι…
Φίλιππος Παπαδημητρίου: Πράγματι, αλλά εγώ είμαι περισσότερο υπέρ της παράδοσης. Εκτιμώ ότι ένα από τα προβλήματα της Πελοποννήσου έχει να κάνει με την υπερβολική προσκόλληση στο παρελθόν. Φυσικά και πρέπει να αναδεικνύουμε τον αρχαίο μας πολιτισμό αλλά να μην ασχολούμαστε αποκλειστικά με το παρελθόν. Άριστα τα έκαναν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και δικαίως τους θαυμάζουμε. Το θέμα είναι όμως τι κάνουμε εμείς σήμερα εδώ και τώρα και τι θα κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές. Δηλαδή, για να αναδείξουμε το παρελθόν πρέπει να επενδύσουμε στο μέλλον! Αν δεν υπάρχουν νέοι άνθρωποι στην επαρχία, αν δεν εγκαθιδρυθεί η καινοτομία, δεν υπάρχει ούτε παρόν ούτε μέλλον.
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook και στο Google News
Ειδήσεις από: Ναύπλιο – Άργος – Ερμιονίδα – Τρίπολη –Κορινθία – Αθλητικά – Άρθρα – Αποκλειστικές Έρευνες και Συνεντεύξεις.
