Του Κώστα Πρώιμου
Οι αμερικανοί και λοιποί σύμμαχοι πεζοναύτες, που επάνδρωσαν τα πρώτα αποβατικά που θα προσέγγιζαν τις διάσημες ακτές της Νορμανδίας (6η Ιουνίου 1944) ήξεραν βαθιά μέσα τους, πως ζούσαν ενδόξως για την ιστορία, τις τελευταίες στιγμές της ανθρώπινης ύπαρξής τους…Στην πλειοψηφία τους, οι λόχοι και τα τάγματα αυτοκτονίας, της μεγάλης επίθεσης των συμμαχικών δυνάμεων, ως γνωστόν, αποτελούνταν από παιδιά είκοσι- εικοσιπέντε ετών (Έχει και αυτό την εξήγησή του)… Ήταν οι ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ…
Οι δεδομένες απώλειες σε νέες ανθρώπινες ζωές κατά την D-DAY, εν ολίγοις σηματοδότησαν, (ή έβαλαν το λιθαράκι τους) στην απαρχή του τέλους για την Ναζιστική Γερμανία… Ήξεραν άπαντες στην «πρώτη γραμμή», πως ουδείς επρόκειτο να πατήσει ζωντανός, έστω και μια από τις ιστορικές (εν τέλει) ακτές της Γαλλίας…
Αναλώσιμοι δύναται να συναντώνται παντού… Μπορεί να γίνει ο καθένας μας…
Στην οικογένεια, στην γειτονιά, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην πολιτική σκηνή, στις επιχειρήσεις, στις ίντριγκες, στην κατασκοπεία, στις Κυβερνήσεις. («Πάνε με όλα» κάτι σαν την Κόκα-κόλα…) Συνεπώς τους βρίσκει κανείς, ακόμη και στην μικρογραφία του κόσμου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης… Είναι αυτοί που έλαβαν τίτλο προεδρικό σε κάποια δημοτική επιχείρηση, ή μια «Αντιδημαρχία», με δώρο την αντίστοιχη «γλασέ» επαγγελματική κάρτα και κατέχοντες όπλα «ισχυρά» επελαύνουν ακάθεκτοι…
Ή τουλάχιστον, έτσι νομίζουν, ή το αισθάνονται… Η μεγαλύτερη παγίδα, διόλου διακριτή, η οποία συνήθως τους «γραπώνει» ύπουλα και γλυκά, απαντάται όταν δεν αντιλαμβάνονται ούτε τι ποιούν, ούτε τι υπογράφουν, αλλά ούτε την βαρύτητα των ευθυνών και των πράξεών τους, που απορρέουν από το δημόσιο αξίωμα που ενδεχομένως κατέχουν… ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ είναι και αυτοί…
Δυστυχώς οι λιγότερο τυχεροί, σε πολλές περιπτώσεις του πολιτικού ή του επαγγελματικού τους βίου, το ανακαλύπτουν με τον πιο επώδυνο και τραγικά ειρωνικό τρόπο, αφού οι σκοτεινές «Σειρήνες» της πολιτικής, φρόντισαν να τους παρουσιάσουν με αριστουργηματικό τρόπο, την συμμετοχή τους στην «απόβαση της Νορμανδίας», ως μια ευχάριστη σχολική εκδρομή… (Οι πιο τυχεροί δε ή μακάριοι, ουδέποτε ενοχλούνται ή το ανακαλύπτουν…)