Γράφει ο Θόδωρος Βαρίκος
Από πολύ νωρίς στην ηλικία μου πίστεψα φανατικά, ότι δεν υπάρχουν (προσωπικά) ζητήματα) – προβλήματα, αλλά απεναντίας, όλα τα δήθεν προσωπικά, είχαν και έχουν ιδεολογικό, φιλοσοφικό, πολιτικό, πολιτισμικό και κοινωνικό χαρακτήρα, διάσταση, ρίζες, αίτια.
Ήταν και είναι, κάτι σαν ένα πρόβλημα οικονομικό η υγείας, το οποίο φαίνεται η παρουσιάζεται, σαν δήθεν πολύ προσωπικό, μέχρι βέβαια να δημοσιοποιηθεί και να γίνει ευρύτερα γνωστό.
Τότε και μόνον τότε, αποκαλύπτεται, ότι το τάχα μου ατομικό πρόβλημα, το έχουν πολλοί και πολλές σιωπηλό, οπότε παύει πια να είναι προσωπικό, η ως ένα μεμονωμένο περιστατικό, όπως δόλια και ένοχα, διαδίδει κάθε, διεφθαρμένη, φαύλη και φοβισμένη εξουσία.
Παρακολουθείστε το συλλογισμό μου, – θέση μου και ίσως πεισθείτε με ελάχιστα περιστατικά :
Πριν λίγα χρόνια, σε καφενείο του Άστρους με πλησιάζει ένα νεαρό καλοβαλμένο ζευγάρι, και με έξυπνο τρόπο, μου υποσχόταν πως με 60 ευρώ, έχω «καθαρίσει» όλες τις υποχρεώσεις μου σε δημόσιο, ταμεία και τράπεζες κ.λπ.
Συμφώνησα με την προϋπόθεση, ότι θα μου εμφάνιζαν κάποιο ΑΦΜ τους, της οργάνωσης «Ελλήνων Συνέλευσης» η κάποιας εταιρείας τους.
Αμέσως άρχισαν να με βρίζουν και να με απειλούν. Τους κυνήγησα και άρχισα να το ψάχνω.
Εκείνο το διάστημα με πλησίασε κάποιος γνωστός, και μου εκμυστηρεύτηκε, πως πλήρωσε το εξηντάρι και περιμένει τον ηγέτη Σώρρα, να τον σώσει.
Τον άρχισα στα Γαλλικά, αλλά παράλληλα σκέφτηκα,πως μπορεί να είναι «προσωπικό» το ζήτημα, λόγω κάποιων επιχειρηματικών του αδιεξόδων και φυσικά της συνέπειας των θανατηφόρων μνημονίων.
Γράφω δύο – τρία κείμενα, με θέμα το φαινόμενο Σώρρας, σε Αθηναικές και τοπικές εφημερίδες. Σε ένα τοπικό πανηγύρι, με καλούν να μιλήσω σε συγκέντρωση… τοπικής οργάνωσης του Σώρρα – όχι παίζουμε.
Τους ξεφώνισα, και έτσι επιβεβαίωσα για μυριοστή φορά, πως το τάχα προσωπικό πρόβλημα του γνωστού μου, ήταν πανελλαδικό (12.000 μέλη) και… παγκόσμιο με πλοκάμια σε Αμερική (αρχηγός ο γιατρός Π. Λαμπράκης) Καναδάς, Ασία (είχαν λέει το χρυσάφι και τα κόκαλα κάποιου ήρωα – πολέμαρχου Ασιατικής χώρας) .
Για να τα ξεκαθαρίζουμε:
Εάν δεν έβγαζε στη δημοσιότητα το προσωπικό του (;) δηλαδή την απάτη, το θύμα Πατρινός γιατρός, το θέμα δεν θα ήταν ακόμη «προσωπικό», όπως το ήθελαν οι ελληνικές κυβερνήσεις και η δικαιοσύνη, που τον αθώωνε;
Τώρα ο Σώρρας, με τα 650 δις. δολάρια, τους παρακαλεί να τα πληρώσουν όλα, και να του πάνε τσιγάρα στον Κορυδαλλό.
Τα δήθεν προσωπικά προβλήματα είναι… άπειρα γι αυτό τα αναφέρω επιγραμματικά ώς.
Πάμε λοιπόν : Πριν 25 χρόνια στο Παγκόσμιο Συνέδριο του Ελληνισμού στη Θεσσαλονίκη, βρήκα τον Νίκολας Ασφορντ – Καστρίτης Κυνουρίας, που ήταν Πρύτανης στο διάσημο Πολυτεχνείο Μ .Ι.Τ της Μασσαχουσέτης.
Οτιδήποτε συμβαίνει τώρα στον Πλανήτη, μου τα πρόβλεψε από τότε. {μηχανολόγος΄- ηλεκτρολόγος, οικονομολόγος, νομικός}.
Τον ρώτησα ποιο ήταν το ελληνικό του όνομα, και μου λέει Νίκος Ασκούνης από Αρκαδία – Κυνουρία.
Τον ξαναρώτησα, γιατί άλλαξε το όνομά του, και μου απαντά πως με το Ασκούνης «δεν θα γινόμουν, Πρύτανης ίσως ούτε καθηγητής.
Αυτά τα προσέχουν πολύ, οι Αγγλοσάξωνες μου επισήμανε, και όχι μόνον αυτοί».
Αυτό το κάνουν και άλλοι Έλληνες επιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες. Θα είδατε πως δεν ήταν και πολύ προσωπικό το ζήτημα. Ο γενναίος και υψηλών προδιαγραφών Αρκάς δημοσιογράφος της προδικτατορικής «Καθημερινής» αείμνηστος Ηλίας Δημητρακόπουλος, την κοπάνησε για Αμερική στη διάρκεια της χούντας.
Κάποια στιγμή ζήτησε Αμερικάνικη υπηκοότητα. Στην ερώτηση όμως που του έκαναν, και την προβλέπει το άρθρο 2 του Αμερικάνικου Συντάγματος, με ποια χώρα θα ταχθείτε στην περίπτωση σύγκρουσης ανάμεσα στην Αμερική και τη χώρα καταγωγής σας, ο Δμητρακόπουλος είπε , εν γνώσει των συνεπειών, με την Ελλάδα.
Ε μέχρι που πέθανε {πριν 2 χρόνια} κυκλοφορούσε με πράσινη κάρτα (προσωρινή άδεια παραμονής).
Ποιός αυτός που έπινε καφέ με Νίξον και Κίσσινγκερ, και ο τελευταίος… χόρτασε σκαμπίλια από το Δημητρακόπουλο, όταν άρχισε η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τον επισκέφθηκε για εξηγήσεις, τα χαράματα, στο υπουργείο του.
Όταν το έγραψα αυτό πριν αρκετά χρόνια στην έντυπη «Κυνουρία», ο αείμνηστος τότε εκδότης Ηλίας Κουνιάς, πανικόβλητος μου είπε να… το μαζέψω, γιατί οι Έλληνες της Αμερικής τον απειλούν πως θα τη σταματήσουν (το είχε καθένας τους «προσωπικό» πρόβλημα, αλλά το ήθελαν κρυφό, καθότι όχι τιμητικό).
Δεν άλλαξα λέξη, ο εκδότης το σεβάστηκε δεν με έδιωξε, αλλά με έδιωξε αργότερα ο υιός του για άλλο ζήτημα, με εντολή Δεσπότη. Να δείτε πως και η περίπτωση του Δημητρακόπουλου, δεν ήταν προσωπικό ζήτημα – πρόβλημα, αλλά ακραία… Πανελλήνιο και… εθνικό.
Νάμαστε λοιπόν στον σύγχρονο νεοέλληνα νεομάρτυρα Στηβ Λάλα, που αυτός έκανε πράξη, αυτό που αρνήθηκε προφορικά ο Δημητρακόπουλος.
Μετά τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, οι Αμερικανοί, ΝΑΤΟ, Ευρωπαίοι μας ετοίμαζαν στενό κουστούμι (γίνεται τώρα με άλλες μορφές – βλέπε σύνδεση Δούναβη – Θεσσαλονίκης .κ.α).
Ο Λάλας ήταν στα απόρρητα της Αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα, τα είδε όλα, τα κάρφωσε σε Έλληνα (;) αξιωματικό και το γιουσουφάκι σε πολιτικό και οι δυο τους τα είπαν χαρτί και καλαμάρι, στους Αμερικάνους – αυτό κάνει τώρα Κοτζιάς και Τσίπρας.
Ωστε ελληνάρας λοιπόν;
Να 70 κιλά σίδερο στο κάθε πόδι του, για τον πλήρη εξευτελισμό του σε φυλακή και δικαστήριο, 25 χρόνια φυλακή, ένεση στη γυναίκα του για να αποβάλλει το παιδί τους, επιστροφή στο χωριό του στην Καβάλα, καφενείο – ουζερί εκεί και μόλις μίλησε σε τοπική εφημερίδα, μετά από χρόνια, οι Αμερικανοί του διαμήνυσαν, θα τον γυρίσουν πάλι στη φυλακή για το υπόλοιπο και καπάκι και άλλη – είδατε ποιους υπολογίζουν και φοβούνται οι δυνατοί, πάντως όχι τους ρουφιάνους, τους τσανακογλείφτες και τους σκυμμένους.
Η Ρίτα Πατσούρα – Λοζίνσκυ (εμείς μιλάμε με τόπους, χρόνους και ονόματα και όχι για κάποιους, κάπου, κάποτε, εντάξει;) ήταν καθηγήτρια νεοελληνικής ιστορίας, στο πανεπιστήμιο των Σκοπίων. Ο σύζυγός της, ο πεθερός της, η πεθερά της, όλοι Λευκορώσοι, καθηγητές στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Μία ημέρα πλησιάζει η υπεύθυνη του τμήματος τη Ρίτα και μία Σέρβα επίσης καθηγήτρια και τους λέει, «πως όταν βλέπετε ιστορικές πηγές ελληνικές, βυζαντινές, βουλγαρικές, κ.α, θα τις ονομάζετε… Μακεδονικές».
Εκείνες βέβαια, αλλάξανε εσώρουχα από το πολύ γέλιο, και άρχισαν τα σκληρά ανέκδοτα.
Τις κάρφωσαν και τις έδιωξαν και τις δύο ως πρακτόρισσες Ελλήνων και Σέρβων. Την παρακάλεσα να βγεί και να τα πει, δημόσια. Δεν είσαι καλά, με έκοψε, ήδη κάνουν ενέργειες να μου φάνε το σπίτι στα Σκόπια (μένει Θεσσαλονίκη). Και όποιος μιλήσει υπέρ ελληνικών θέσεων θα υποστεί διώξεις και κυνηγητό – από τους 350.000, κατά Γκλιγκόρωφ, έλληνικής καταγωγής Σκοπιανούς οι 300.000 είναι ελληνόψυχοι, αλλά φιμωμένοι λόγω τρομοκρατίας. (τι νομίζετε πως είναι Συριζαίοι, που καμαρώνουν δημόσια, πως η καρδιά τους είναι …Σκοπιανή;).
Και αυτό μήπως είναι προσωπικό η μεμονωμένο περιστατικό;
Καλά όταν θα κλειδώσει, το Μακεδονία από τους Σκοπιανούς, εκεί θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι, με το τι θα πάθουν οι 4 χιλιάδες επιχειρήσεις και πάνω από 80 προϊόντα, με την ελληνική ονομασία Μακεδονία (από χαλβά και κρασιά μέχρι αεροδρόμια και δρόμοι).
Και για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο του κειμένου, εκτός των παραπάνω περιπτώσεων μας, επισημαίνουμε ότι γιουσουφάκια, είναι όλοι και όλες που είναι εξαρτημένοι, από μεγάλα ξένα οικονομικά και πολιτικά, γεωπολιτικά συμφέροντα και ακολουθούν τις γραμμές και εντολές– δια ίδιον όφελος – των μεγάλων ξένων οργανισμών και πρεσβειών, των χωρών που υποστηρίζουν.
Όλοι αυτοί παρουσιάζονται δήθεν ως προσωπικά και μεμονωμένα περιστατικά, γιατί έτσι βολεύει όλους – μέχρι να αποκαλυφθούν οι πολλοί διεφθαρμένοι – πουλημένοι, η βρωμοδουλειά έχει γίνει.
Δεν είναι όμως προσωπικό πρόβλημα ο δήμαρχος Γ. Μπουτάρης, που τον καταγγέλλει ο στρατηγός Φράγκος ενώπιον 500.000 κόσμου στη Θεσσαλονίκη, ότι τα… παίρνει από το Σόρος και δεν βγάζει κιχ. – ούτε απειλή μήνυσης για τα μάτια των …ψηφοφόρων του;
Αλήθεια που θα βρεί τα λεφτά για σπίτια σε άστεγους που υπόσχεται, εν όψει εκλογών, σε ένα δήμο σχεδόν χρεοκοπημένο; – ρε δεν πάτε να…
Επίσης δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση ο Καμίνης, που χορηγεί τζάμπα ολόκληρο το ισόγειο του στρατού (πρώην μεταγωγών) στο σταθμό Λαρίσης σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο) του Σόρος.
Σαν και αυτούς υπάρχουν χιλιάδες ενταγμένοι σε περίεργες ΜΚΟ – για να μην μπούμε σε νυν, πρώην βουλευτές και υπουργούς και αλλάξετε οι περισσότεροι πατρίδα λόγω αγανάκτησης και… αναγούλας.
Άρα ούτε και εδώ ατομικά προβλήματα και μεμονωμένες περιπτώσεις. Κάτι πήγε να ψελλίσει και ο υπεύθυνος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του Σύριζα, κ. Ζαχαριάδης για τον κόσμο που αντιδρά στη συμφωνία των Πρεσπών.
«Κάποιοι τα παίρνουν» είπε γενικώς και αορίστως. Εάν έχει κότσια ο κηφήνας υδρόκωλος, ας πει ποιοι και από ποιους. (εάν είχαν τσίπα και… αχαμνά δεν θα πρότειναν τον Μπουτάρη για Δήμαρχο οι Συριζαίοι) Εμείς λέμε ονόματα.
Οσο για τα άλλα γιουσουφάκια των Οφ Σόρ Εταιρειών είναι ξαδελφάκια με τις Μ.Κ.Ο.
Απλά αυτοί οι Έλληνες(;) βγάζουν τα λεφτά τους έξω για να μη φαίνεται η παράνομη, εν πολλοίς, διαδρομή του χρήματός τους αφ ένός και να μη πληρώνουν φόρους στο κράτος αφ΄ ετέρου. (είδατε τις λίστες Λαγκάρντ και τις άλλες τις έκανε κωλόχαρτο ο Γ. Πιτσιλής – άκου όνομα).
Οι δε τύποι των Μ.Κ.Ο τα παίρνουν απ’ έξω, αλλά δεν ξέρουμε, εάν τα αφήνουν στην Ελλάδα η τα βγάζουν και αυτοί έξω – αλλά αν τολμά το ελληνικό κράτος, ας τους ψάξει να τους βρεί, θα δεις τι θα πάθει από τους νταβατζήδες – χορηγούς τους.
Καλό καλοκαίρι
και…περαστικά μας.
