Είναι ώρα μου φαίνεται να σας συστηθώ και επίσημα. Με λένε Μάχη – ναι μάλιστα Μάχη – από το Ανδρομάχη παρακαλώ, όνομα που μου έδωσε η μαμά μου ευθύς αμέσως μόλις πήγαμε σπίτι εκείνη την Τρίτη το απόγευμα. Τρίτη 1 Ιουλίου 2014. Δεν με βρήκε όμως εκείνη την ημέρα με είχε βρει από την Πέμπτη 26 Ιουνίου. Όλα τα θυμάμαι, βλέπετε πολύ σημαντική για μένα εκείνη η μέρα.
Καλοκαιράκι –ντάλα- και πολλή ζέστη μα τους εφτάψυχους προγόνους μου. Βρέθηκα σε ένα χάρτινο κουτί στην αγκαλιά της Κυρίας μαμάς. Με πάρκαρε αν θυμάμαι καλά σε ένα άθλιο ισόγειο του γιατρού – τον οποίο απεχθάνομαι-θα σας μιλήσω ύστερα για αυτόν. Είχε κανονισμένο Σαββατοκύριακο στην Πάρο η κυρία μαμά οπότε πάλι καλά να λέω που βρέθηκε αυτός ο “γιατρουλάκος” να με φιλοξενήσει. Του τα έκανα άνω - κάτω βέβαια από την αναμονή και την έξαψη πότε θα βρεθώ επιτέλους στο νέο μου σπίτι δεν ήξερα τι να κάνω! Του τα έκανα λίμπα!
Ωραίο το σπιτάκι της – μικρό λίγο – αλλά εντάξει δεν θέλω να ακουστώ και αχάριστη. Γουστόζικο όμως! Ναι, η μαμά μου έχει πολύ γούστο. Εξού και το όνομα μου πολύ “κλάσσυ” πιστεύω. Και μου ταιριάζει απόλυτα. Διότι εκτός του ότι έδωσα μάχη για να βρεθώ εδώ, η Ανδρομάχη δεν ήταν και καμιά τυχαία στη Ελλάδα. Το λιγότερο που μου άξιζε. Αμέ..! Γιατί δεν είμαι ούτε και εγώ τυχαία γάτα. Το όνομά μου παρακαλώ είναι από ελληνική μυθολογία. Μάλιστα. Η Ανδρομάχη δεν ήταν καμιά τυχαία όπως προανέφερα, ήταν η σύζυγος του Έκτορα. Ως σύζυγος του Έκτορα η Ανδρομάχη αναφέρεται-αναφέρομαι δηλαδή- λέει δε όχι μόνο στην Ιλιάδα, αλλά και από τον Ευριπίδη σε δύο τραγωδίες του! Μάλιστα!!!
Καθώς και από άλλους ποιητές και λογοτέχνες, κλασικούς (όπως ο Ρακίνας) και νεότερους. Είμαι γνωστή επίσης ως η “μάνα” της τραγωδίας. Όσο πηγαίο και αβίαστο γούστο να είχε με το δικό μου όνομα όμως η μαμά μου άλλο τόσο της έλειψε όταν βάφτισε τον συγκάτοικο… Μενέλαο! Άκου Μενέλαο. Κατ ‘ αρχήν πρέπει εδώ να σας πω εδώ πως η μαμά μου έχει κάτι με το αρχικό γράμμα Μ. Έτσι την άκουσα να λέει μια μέρα σε διάφορους φίλους και γνωστούς. Όλοι το ξέρουν αυτό. Τυγχάνει επίσης να επίσης έχω και 2 ξαδέρφες επάνω στο ρετιρέ που διαμένει η μαμά της μαμάς μου. Την Μίστυ και την Μάγια. Όμορφες και Σνομπαρίες Τουρκάλες στην καταγωγή και καθόλου “φαν” ούτε χαριτωμένες όπως εγώ. Και βλέμμα περίεργο. Όχι σαν το δικό μου το αυθεντικό το γατίσιο το σπιρτόζικο. Ευτυχώς που είναι τόσο κακομαθημένες και δεν μπορούν να ζήσουν σε μικρότερο σπίτι και χωρίς βεράντες και έτσι δε μας “μπαστακώθηκαν” εδώ μέσα. Άκου λέει.
Φαντάσου να ήμασταν εδώ 4. Ε όχι δα. Και ο Μενέλαος πολύς πέφτει εδώ που τα λέμε αλλά τον αγαπώ το παραδέχομαι.
*Η συνέχεια στην επόμενη έκδοση.
