Την τελευταία εβδομάδα είμαι πολύ στρεσαρισμένη γιατί μου άλλαξε διατροφή η μαμά μου και καθόλου δεν μου αρέσει. Της το λέω βέβαια, αλλά εσείς οι κοινοί θνητοί δεν μοιάζετε να καταλαβαίνετε τη διαφορά από το απλό και βραχύ «μιά..» που σημαίνει ευχαρίστηση ή κάποιου είδους διαταγή να μας γεμίσετε τα μπολ, στο παρατεταμένο «μιααου» που δηλώνει ενόχληση, παράπονο και έκκληση για κάποια αλλαγή. Εδώ να σημειώσω, πως δεν μας αρέσουν ιδιαιτέρως οι αλλαγές, για αυτό να μην το παρακάνετε.
Έχω επισημάνει πολλές φορές στη μαμά μου, πως από τότε που την φιλοξενώ θα ήθελα να με ρωτάει πρώτα για τυχόν αλλαγές λειτουργικές του σπιτιού. Εκείνη, «το βιολί της» όμως…
Πέρασα μια δύσκολη εβδομάδα υπό σκεπτικισμό, γιατί είχα απεριόριστο χρόνο μόνη μου, και έτσι αποφάσισα να σας κάνω να μας μάθετε μέσα από τα γραπτά μου, όσο καλύτερα μπορώ.
Για να επανέλθουμε στο θέμα του λεξιλογίου μας, μιας και δεν διαθέτουμε μιλιά, να σας το εξηγήσω όσο αναλυτικότερα μπορώ, για να το καταλάβετε μια και καλή. Το σκέτο «μια» αποτελεί την ειδοποίηση ότι είμαστε και εμείς εδώ – μια φωνή ρουτίνας ας πούμε – και το «άουυυυυ» το προσθέτουμε όταν θέλουμε την προσοχή σας άμεσα και εσείς (στη δική μου περίπτωση η μαμά μου δηλαδή) είστε λίγο στον «κόσμο» σας.
Ας μην ξεχνάμε, πως θα κάνουμε τα πάντα, προκειμένω να γίνει στο τέλος αυτό που θέλουμε. Ένα πιο τραγουδιστό «μιαου» με πολλές κοφτές επαναλήψεις, δυο τρεις βραχείς που ακολουθούνται από μία μακρά συλλαβή, λίγο έντεχνα διατυπωμένο, σημαίνει πως «ήμουνα πολύ αγχωμένη και τώρα πολύ χαρούμενη που γύρισες, αλλά απαιτώ συνεχή προσοχή». Δεν είναι όλες οι γάτες ίδιες φυσικά.
Η «αυτού εξοχότης» Μενέλαος για παράδειγμα, κλαίει βραχνά, δυνατά και μονότονα, για έναν και μόνο λόγο. Να φάει φυσικά! Άντρες σου λέει. Καθόλου πρωτότυπος, ομολογουμένως. Εγώ όμως, έχω διαφορετική προσωπικότητα.
Έχω εφεύρει τουλάχιστον πέντε καινούργια «μιαου» για μια πιο ευχάριστη συγκατοίκηση.
Εκτός λοιπόν ότι δεν μου αρέσει καθόλου η καινούργια δίαιτα, ένα ωραίο πρωί εκεί που χουζουρεύαμε (τι ωραία) μέσα σε μόλις τρία λεπτά μας έβγαλε και το πάπλωμα η μαμά και αναγκάζομαι τώρα να ξαπλώνω τα περίπου διακόσια πενήντα κόκκαλα που διαθέτω, σε ένα λούτρινο σκύλο, που είναι πολύ μαλακός και ζεστός. Για τα κόκκαλα μου θα σας μιλήσω στην επόμενη έκδοση, πάω τώρα να πλυθώ, σίγουρα θα μου πάρει κάνα δύωρο…Κααατ!
*Η συνέχεια στην επόμενη έκδοση.
