Εκκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία, ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί, ως ο πετυχημένος δήμαρχος που θα μπορούσε να δώσει τα φώτα του και να συμβάλει τα μέγιστα στην περαιτέρω αναβάθμιση της Περιφέρειας Πελοποννήσου…
Ο κ. Νίκας, συμμαχούσε τον περασμένο Νοέμβριο, όχι μόνο με την φυσιολογική πολιτική φθορά την οποία χρεωνόταν ο επί σειρά δέκα ετών Περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης, αλλά και με τον μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας, του Kόμματος που ήταν και είναι (ενδεχομένως) «εν δυνάμει Κυβέρνηση»…
Στο πρόσωπο του Δημάρχου Καλαμάτας, δεν διαφάνηκε ότι συσπειρωνόταν μόνο η εκλογική βάση της «Γαλάζιας Παράταξης», αλλά και ψηφοφόροι που παραδοσιακά ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και αντιμετώπιζαν την υποψηφιότητα του κ. Νίκα ως την κατεξοχήν ελπιδοφόρα, που θα μπορούσε να πάρει την σκυτάλη από τον δοκιμασμένο Πέτρο Τατούλη και να συμβάλει εφαρμόζοντας σαφέστατα μια δικής του εμπνεύσεως – διαφορετική αναπτυξιακή Στρατηγική, στην περαιτέρω και συλλογική αναβάθμιση της Πελοποννήσου…
Έκτοτε, ενώ σε λιγότερο από δύο εικοσιτετράωρα οι κάλπες θα αναδείξουν την όποια λαϊκή ετυμηγορία των απανταχού Πελοποννησίων, ο κ. Νίκας φαντάζει αποσβολωμένος, σαν να έχει βγει από μια πολιτική και επικοινωνιακή φούσκα, που τελικά με προχειρότητα επιπολαιότητα και θαρρείς με κεκτημένη ταχύτητα κάποιοι προώθησαν…
Με πολιτικό λόγο ξύλινο, βγαλμένο από γραφικές σχετικές ελληνικές ταινίες του 60’ ο δήμαρχος Καλαμάτας αν και βοηθούμενος από ένα οργανωμένο Σύστημα, υποκινούμενο από τα πολιτικά συμφέροντα της αντίθετης πλευράς, σίγουρα δεν μπόρεσε να εισχωρήσει στις καρδιές των ψηφοφόρων που κατοικούν στις Περιφερειακές Ενότητες, ενδεχομένως πλην της Μεσσηνίας…
*(Σαν πας στη Καλαμάτα και ρθείς με το καλό φέρε μου ένα μαντήλι να δέσω στο λαιμό)
