Ας μπούμε μέσα σε μια νοητή χρονομηχανή και ας γυρίσουμε πίσω, ασφαλώς όχι σε προϊστορικούς χρόνους, γιατί εκεί ήταν πράγματι αφιλόξενο το περιβάλλον για το δικό μας είδος. Ενδεχομένως να έκαναν πάρτι οι δεινόσαυροι μόλις μας αντίκριζαν και ό,τι άλλο έμβιο ον κυκλοφορούσε χωρίς νόμους και κανόνες κείνη την άγρια και μακρόχρονη περίοδο…
Φερειπείν ας μεταβούμε δέκα-δεκαπέντε χρόνια πριν, περί το 2005-2010… Αλήθεια θυμάστε τίποτα; Ναι τότε, που περίπου ένα μήνα πριν το Πάσχα, (σαν σήμερα δηλαδή), είχαν ήδη αρχίσει τα… διερευνητικά ΣΚ στη Μύκονο και σε λοιπούς δημοφιλείς προορισμούς. Ναι, ακριβώς, τότε, που τα νυχτερινά μαγαζιά της Αθήνας ήταν περισσότερα και από τα γαλακτοπωλεία της γειτονιάς, τότε που τα κ@λόμπαρα κυρίως στις… δήθεν και εμβληματικές παραγωγικές αγροτικές περιοχές ευρισκόμενες στους περίφημους κάμπους της Ελληνικής Επικράτειας (ας γελάσω) απαριθμούνταν σε… μερικές χιλιάδες… Φανταστείτε τότε, ως κεραυνός εν αιθρία, να διαδραματίζονταν ένα πρωί, όσα τραγικά εξελίσσονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα στα σύνορα, στο εσωτερικό της χώρας που κάποιοι διαρρηγνύουν τον ήδη καταπονημένο κοινωνικό ιστό, εκμεταλλευόμενοι άλογα και στο έπακρον την φοβική συμπεριφορά του πλήθους.
Αναλογιστείτε, να έπρεπε ο τότε υπερπατριώτης, ακόμη και ο “δανειοπετυχημένος” επιχειρηματίας με το επτάμετρο χλιδάτο φουσκωτό και την “Καγιενάρα” την εκθαμβωτική Γερμανίδα που είχε κατακλύσει για μια περίοδο δρόμους και πεζοδρόμια, να εκφράσει δημοσίως τη γνώμη του… Με πιάνουν τα γέλια και μόνο που υιοθετώ τέτοιες υποθέσεις που οδηγούν σε κωμικοτραγικούς αναστοχασμούς… Αφήστε που ορισμένοι ίσως και να πήγαιναν στα σύνορα…Για να διαλέξουν φτηνές υπηρέτριες για τις τραπεζικές υπεράριθμες μεζονέτες και εργάτες για το μαγαζί. Τζάμπα όσους πάρετε..’ Ή μήπως όχι; Και φυσικά οι μάσκες που θα κυκλοφορούσαν σε μια απελπισμένη αλλά σικάτη προσπάθεια προφύλαξης από τον Κορωναϊο, θα ήταν Cucci, Armani και DKNY…
Σήμερα, τα δανεικά μας τελείωσαν, η γκόμενα της χλιδάτης εποχής μας παράτησε εδώ και πολύ καιρό, ο σύζυγος την έκανε από το σπίτι, να δουλεύουμε δυστυχώς δεν μάθαμε και επειδή ο καθρέπτης που μας φέρνει αντιμέτωπους με την προσωπική μας αλήθεια, με την καμπούρα μας, είναι μονίμως σπασμένος, για όλα τα δεινά που έκτοτε μας βρήκαν, φταίνε πάντα οι άλλοι..
Το μόνο που δεν έχουν ζυγίσει καλά, οι περισσότεροι νεόκοποι πολεμιστές της πατρίδας (εν δυνάμει μετεμψυχώσεις του Καραΐσκάκη και του Κολοκοτρώνη) είναι πως μόλις οι σφαίρες των 7,62mm αρχίζουν να σφυρίζουν σαν δαιμονισμένες ξυστά από τα κεφάλια τους, θα παραλύσουν από το φόβο (υπάρχουν σχετικές επιστημονικές έρευνες από τις απανταχού συρράξεις του Β’ Παγκοσμίου πολέμου) και μετά καταλαβαίνετε προφανώς μετά λύπης τον όλεθρο που θα επακολουθήσει…
Γιατί όπως και να το κάνουμε, άλλο το μπάπα-μπούπα της Μυκόνου στο Super Paradise και του Καρρά στα μπουζούκια και άλλο το μπάπα-μπούπα των πολυβόλων…
