Ανάψανε οι πυρσοί, βγήκανε οι τσουγκράνες, τσεκούρια και πηρούνες μεγάλες να πάρουν το αίμα τους πίσω, να «κάψουν» την «Τάξη». Να ρίξουν στον αγύριστο την παλιά, να βάλουν τις βάσεις για την καινούρια απαστράπτουσα άρχουσα Τάξη και να αποτύχουν, όπως πάντα αποτύγχαναν.
Όσα Βασιλόπουλα και να πεταχτούν στην πυρά άλλα τόσα ξεπηδάνε και ας είναι με ρούχα κουρελιασμένα με ταπεινές καταγωγές ή περασμένα μεγαλεία διηγώντας τας να κλαις. Την επερχόμενη πείνα και καταστολή την πρόλαβε τα καμώματα της γερασμένης Πατριαρχείας που νοσεί ψυχικά, από άνοια και στενοκεφαλιά. Ας ουρλιάζουν καθημερινώς οι υποστηριχτές του, δεν είναι πια αναγκαίοι, αναλώσιμοι ήταν και θα είναι όπως και οι επόμενοι.
Μετά την Βιομηχανική επανάσταση η τελειοποίηση του συστήματος, επέτυχε να σβήνει τις φωτιές λίγο πριν φουντώσουν. Αφημένο πια και παραδομένο δείχνει, να καεί για να εξευμενίσει τους υπηρέτες του. Δεν είναι, (όχι ακόμα) έτοιμο.
Οι στάχτες καλύπτουν τον κόσμο σαν τις νιφάδες το χειμώνα, μυρίζει έντονα καμένο παντού και ας μην βλέπουμε τις φλόγες. Θα τις δούμε, όταν το σύστημα ξεψυχώντας αντιδράσει για τελευταία φορά.
Όπως οι παλαιότερες γενεές, έτσι και εμείς ήρθαμε να ανοικοδομήσουμε τον κόσμο. Πρώτα όμως απαιτείται γκρέμισμα.
Η πλάνη ότι ο Λαός αλλάζει τα πράματα. Οι συγκυρίες το πράττουν. Ένα γρανάζι ήμαστε μονάχα. Πολύτιμο μεν, εξάρτημα δε.
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στη σελίδα μας στο Facebook
Στην ομάδα και στις ειδήσεις της Google News