Άρθρα“Η Ρωμανία αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο”

“Η Ρωμανία αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο”

Γράφει ο Συμεών Καϊμασίδης

Το 1994 η Βουλή των Ελλήνων έλαβε ομοφώνως την απόφαση να ορίσει τη 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων. Η επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας οφείλεται σε ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, που σφράγισε τη μοίρα των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Στις 19 Μαΐου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, αυτονομήθηκε από την τότε επίσημη οθωμανική κυβέρνηση και οργάνωσε με την καθοδήγηση και εκπαίδευση Γερμανών αξιωματικών τις παλιές εθνικιστικές συμμορίες  την εξόντωση των Ελλήνων, Ασσυρίων και Αρμενίων κατά την περίοδο του πολέμου (1914-1922). Το όραμα του ήταν να αποκτήσει η τότε καταρρέουσα οθωμανική αυτοκρατορία την παλιά της αίγλη (ώσπερ και του νυν αυτοαποκαλούμενο σουλτάνο). Για την πραγμάτωση του, εισάκουσε τους γερμανικούς ψίθυρους, αποκαλώντας  τους αλλόθρησκους και αλλόεθνους πληθυσμούς ως αγριόχορτα που έπρεπε να ξεριζωθούν ή να εξισλαμιστούν ώστε να γίνει εθνοκάθαρση.

Ας κάνουμε όμως μία παρένθεση στην διήγηση των γεγονότων της γενοκτονίας των Ποντίων για να θυμηθούμε εν τάχει πιά είναι αυτά τα ψευδός αποκαλούμενα  αγριόχορτα που έλεγε ο γεννηθέντας εις την Θεσσαλονίκη Κεμάλ, φανατίζοντας έτσι με αυτόν τον δόλιο τρόπο τον αμαθή και κατά των πλείστων αμόρφωτο Τούρκικο πληθυσμό!

Κατά τον 7ο αιώνα πχ οι Ίωνες έπλεαν με τα πλοία τους μέσα από τον Ελλήσποντο και την Προποντίδα ακολουθώντας τις ακτές του Ευξείνου, όπου ψάρευαν τόνους, έκαναν εμπόριο με τους ιθαγενείς και εγκαθιστούσαν οικισμούς σε όλες τις παραθαλάσσιες περιοχές. Η πρώτη ελληνική αποικία στον Εύξεινο Πόντο ήταν  η Ηράκλεια, αποικία των Μεγαρέων, έπειτα η Σινώπη (η ιδιαίτερη πατρίδα του κυνικού φιλοσόφου Διογένη) , αποικία των Ιώνων της Μιλήτου, κατόπιν τα Κοτύωρα (σημερινή Ορντού), η Κερασούντα, η Τραπεζούντα, το Ρίζαιον και η Αθήνα αποικίες των Σινωπέων, δηλαδή Ιωνικές, και στη συνέχεια, πιο πέρα, στις ανατολικές, βόρειες και δυτικές ακτές, μια αλυσίδα από ελληνικές πόλεις όπως η Φάσις, η Διοσκουριάς, το Παντικάπαιον, η Ολβία, η Θεοδόσια, η Οδησσός κ.ά. αποτέλεσαν σημαντικά αποικιακά κέντρα. Τέλος, το 562 π.Χ. οι Ίωνες της Φώκαιας ίδρυσαν την Αμισό (Σαμψούντα).

Αναμφισβήτητες αποδείξεις τα γεγραμμένα του Ξενοφώντος (“Ανάβασις”, 4ος αι.π.Χ. “Θάλαττα, Θάλαττα”): Οι Μύριοι έφθασαν στην Τραπεζούντα “πόλιν Ἑλληνίδα οἰκουμένην ἐν τῶ Εὐξείνω Πόντω”. Κατόπιν έφθασαν στην “Κερασούντα… πόλιν Ἑλληνίδα ἐπί θαλάττη”. Ξενοφών προς τους Ποντίους: “Τώρα όμως ήρθαμε σε ελληνικές πόλεις”. Ένας Σινωπαίος ονόματι Εκατώνυμος προς Ξενοφώντα: “Έχουμε την απαίτηση, επειδή είμαστε Έλληνες, να απολαύσουμε μερικές ευεργεσίες από σας, που είσαστε Έλληνες.”

Ο ελληνικός πολιτισμός του Πόντου έχει μία ιστορία πάνω από 2500 ετών.
Σε όλη την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ο Πόντος και ειδικά  η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας με τους Κομνηνούς το 1204 μ.χ  με έμβλημα τον μονοκέφαλο αετό, ύστερα από την Κωνσταντινούπολη ήταν το σπουδαιότερο πολιτισμικό κέντρο του Ελληνισμού (ελληνική γλώσσα, ελληνικός πολιτισμός, επιστήμες).
Οι Τούρκοι Σουλτάνοι είχαν παραχωρήσει μέσα στην τεράστια αυτοκρατορία τους μόνον στον Πόντο μία μεγάλη αυτονομία (παιδεία, γλώσσα, πολιτισμός κτλ.).

Με το σύνθημα λοιπόν η Τουρκία ανήκει στους Τούρκους άνοιξε το κουτί της Πανδώρας ο Κεμάλ Μουσταφά, αρχίζοντας τους διωγμούς με το πρωτοπαλίκαρο του, τον Τοπάλ Οσμάν και τους Τσέτες, οι οποίοι ήταν μουσουλμάνοι υπότροποι κατάδικοι οπλισμένοι, στρατολογημένοι και εξοπλισμένοι από τα τοπικά τμήματα της νεοτουρκικής επιτροπής (Ένωση και Πρόοδος).

Αποτρόπαια εγκλήματα λάβανε χώρα εκείνη την Χαλεπή περίοδο του Πόντου. Συγκεντρώνανε τους χριστιανούς εντός της εκκλησίας του χωριού και αφού κλειδαμπαρώνανε τις θύρες, τους καίγανε ζωντανούς, μόνο στην Πάφρα την περίοδο 1919-1922 καήκανε μέσα στις εκκλησίες περίπου 3.500 Πόντιοι. Βιάζανε και μετά σκοτώνανε τις γυναίκες δίχως οίκτο ούτε στις εγκυμονούσες. Λεηλασίες και πλιάτσικα στα εύπορα αρχοντικά, δολοφονίες αμάχων και πολλά άλλα παρόμοια που δεν τα χωράει ούτε η κεφαλή μας, όπως ότι τους αφήνανε γυμνούς μέσα στο δάσος για να τους κατασπαράξουν τα άγρια θηρία, πράττανε οι φανατισμένοι Τσέτες με αδικαιολόγητο μίσος  σε συνεργασία με την Τούρκικη χωροφυλακή ή υπό την ανοχή της.

Αποκορύφωμα της οργανωμένης εθνοκάθαρσης ήταν η διαβολοϊδέα της ίδρυσης των Ταγμάτων Εργασίας, Αμελέ Ταμπουρού ή όπως τα λέγανε οι πρόγονοι μας, Τάγματα Θανάτου. Τα Αμελέ Ταμπουρού ήταν αναγκαστική οδυνηρή εργασία μετά από μία εξαθλιωτική  πορεία περίπου 2.000 χλμ στα βάθη της Ανατολής για όλους τους μη μουσουλμάνους άντρες, χωρίς να τους δίνουν τις απαραίτητες ποσότητες νερού και τροφής με στόχο την εξόντωση αυτών από ασιτία, κακουχίες και ανίατες αρρώστιες. Υπολογίζεται ότι μέχρι το τέλος του 1918 έφυγαν περίπου 250.000 Ελληνικές ψυχές, Πόντιοι και Μικρασιάτες στα Τάγματα Θανάτου.

Όσα παλικάρια του Πόντου  κατάφεραν να γλυτώσουν από τα εφιαλτικά Αμελέ Ταμπουρού ανέβηκαν στα βουνά και άρχισαν να οργανώνουν το Ποντιακό Αντάρτικο. Τραντέλλενες ή Διγενίδες τους αποκαλούσαν οι συμπατριώτες τους. Με ύψιστα αγαθά την ελευθερία, την περηφάνια, την πίστη στην ορθοδοξία και την αγάπη για την Πατρίδα τους, ανηφορίζανε στα ψηλά ραχία, πολλάκις μαζί με τις οικογένειες τους, για να γλυτώσουν από το γιαταγάνι του Τούρκου. Πολλές ηγετικές φυσιογνωμίες αναδείχθηκαν όπως ο Παντέλαγας, ο Ιστίλαγας, ο Ανθόπουλος και ο Αναστασιάδης. Στην ξακουστή Σάντα ή αλλιώς το Σούλι του Πόντου ,διότι δεν είχε γνωρίσει Τούρκικη κατοχή μέχρι τότε, κυριάρχησε η επιβλητική μορφή του οπλαρχηγού Ευκλείδη Κουρτίδη όπως και ο Κοτζά Αναστάς με το παρατσούκλι (ο Κολοκοτρώνης του Πόντου). Συνάμα στους Τραντέλλενες σημαντικό ρόλο επίτευξαν  και οι Πόντιες γυναίκες που με παρρησία ψυχής και θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή τους μεταφέρανε τρόφιμα, πολεμοφόδια και μηνύματα. Μερικές από αυτές μάλιστα αρματώθηκαν και ξεχώρισαν για την ανδρεία τους όπως η λοχαγός Ελένη και η καπετάνισσα Πελαγία.

Να σαν την μάναν που γεννά, που γεννά
Τα τράντα χρόνια μίαν,τα τράντα χρόνια μίαν
Κι εφτάει υιόν Τραντέλλεναν, Τραντέλλεναν
Και νύφεν γαλαφόραν, και νύφεν γαλαφόραν
Εφτάει υιόν Τραντέλλεναν, Τραντέλλεναν
Ακρίταν σα ραχία, Ακρίταν σα ραχία
Εβγαίν’ και πάει σον πόλεμον, σον πόλεμον
Για την ελευθερίαν, για την ελευθερίαν !!!! 

(Τραντέλλενας, παραδοσιακό Ποντιακό τραγούδι)

Στην ακμή του το Ποντιακό Αντάρτικο αριθμούσε περίπου 18.000 ένοπλους που οι περισσότεροι δώσανε μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματος τους για να προστατεύσουν τις οικογένειές τους και τις αλησμόνητες Πατρίδες μας.                                                                                                                     

Επισήμως 353.000 άμαχοι Έλληνες του Πόντου σφαχτήκανε, δολοφονηθήκανε, κρεμαστήκανε ή κατά σπαραχθήκανε από άγρια θηρία στα ψηλά ραχία του ένδοξου Πόντου! Τόσα και άλλα πολλά διαδραματίστηκαν την Μαύρη περίοδο 1914 με 1922 σηματοδοτώντας το τέλος του Ελληνισμού για τον Πόντο μετά από μία συνεχόμενη ανθηρή και ισχυρή  παρουσία περίπου 2.5000 χρόνων!

Πατρίδ΄μ΄ κι ανασπαλώσα !

Ελάχιστος φόρος τιμής στους προγόνους μας που δολοφονήθηκαν βάναυσα ή βιαίως εκδιώχθηκαν από τον ευλογημένο Πόντο για να ικανοποιηθούν τα σκοτεινά ματαιόδοξα και κενόδοξα σχέδια των ισχυρών της πολιτικής σκακιέρας δίχως να υπολογίζουν τις αθώες ψυχές που χάθηκαν ανεξαρτήτως εθνικότητας. Δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι όλοι οι ετεροεθνείς πληθυσμοί στην περιοχή του Πόντου και της Μικράς Ασίας συμβιώνανε ειρηνικά και αρμονικά πάνω από 2.500 χρόνια!!!

Πηγές

www.pontosnews.gr

www.mixanitouxronou.gr

Ηλεκτρολόγος – Μηχανικός

 Μέλος Ομοσπονδίας επιχειρηματιών τουριστικών καταλυμάτων Πελοποννήσου

Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στη σελίδα μας στο Facebook

Στην ομάδα και στις ειδήσεις της Google News

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Τελευταίες ειδήσεις

Περισσοτερα