Τα κάλλη της τα θέλγονται, νομίζω οι Σταυροφόροι πιο πολύ. Την καστέλωσαν για να την καπαρώσουν, τις άγιες εικόνες της κορνίζωσαν· του κάκου, απλώς τους παίζει. Στο τέλος, στα ελληνικά της πίσω.
Με την Τουρκιά υπομονή, ποτέ δίκη της, ούτε καν γύρισε ματιά. Στα Δερβενάκια την οδήγησε ο Θοδωράκης νικηφόρα. Τότε κατάλαβαν καλά!
Τ’ ανέμελα μαλλιά της ως τα κύματα της Μονεμβασιάς, εκεί που σκάνε στις καστρόπετρες, υπό τη σκέπη της του Θεού Σοφίας.
Ε, τη Μάνη, ποιος την πιάνει: η κόψη της Ωραίας, την αγγίζεις ματώνεις, μα το χάδι της σαν το γλυκό της μέλι.
Τελικά δεν άντεξα, λαδοπαπάρα made in Kalamata. Όποιος μπορεί το άγρυπνο μυαλό της: όλα καλά, στη γωνία μάλλον έχασες, ας πρόσεχες. Εκεί όμως, κολλάς• βλέπεις πολύ το λαδοπάστελο το Καλαματιανό.
Γεράσιμος Παγουλάτος / Gerry Palace
Αφιερωμένο στη μνήμη της αγαπημένης μου γιαγιάς Νότας απ’ την Τριπολιτσά που με μεγάλωσε και με πρόσεξε.
