Η ερωτική αγάπη είναι η κύρια αρένα, που επιδιώκουμε να αναιρέσουμε τις πρώιμες απώλειες και να ικανοποιήσουμε ανεκπλήρωτες ή ματαιωμένες παιδικές επιθυμίες και φαντασιώσεις.
Ας δούμε όμως, πώς μια τοξική σχέση μπορεί να φορά το ένδυμα της “αγάπης” και γιατί οι άνθρωποι παγιδεύονται σε εκμεταλλευτικές σχέσεις.
Οι απαντήσεις βρίσκονται – όπως και σε πολλά άλλα θέματα – κυρίως σε τραυματικές παιδικές εμπειρίες που αναπτύξαμε με τους φροντιστές μας.
Ξεκινώντας, να πω, πως υπάρχουν μόδες με τους όρους των λέξεων. Υπάρχει μια κατάχρηση των εκφράσεων “τοξικότητα” και “τοξικοί άνθρωποι”.
Η ένστασή μου εδώ είναι ότι δεν υπάρχουν τοξικοί άνθρωποι από μόνοι τους, οι σχέσεις γίνονται τοξικές και τα άτομα αρρωσταίνουν. Έτσι, μεταφέρουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους αυτή την “ασθένειά” που έχουν πια αποκτήσει. Οι σχέσεις γίνονται επίσης πολλές φορές τοξικές, παρά τη θέλησή μας.
Όταν κάνεις μια σχέση, δεν έχεις καμία πρόθεση να δυστυχήσεις. Ίσα ίσα που έχεις μεγάλες προσδοκίες. Από τη μικρή μας ηλικία, μέσα από την αλληλεπίδρασή μας με τους πρωταρχικούς φροντιστές μας, εδραιώνουμε οριστικές αντιλήψεις για τις σχέσεις με τους σημαντικούς άλλους.
Ο τύπος πρόσδεσης που κάνουμε στην αρχή της ζωής μας με τους φροντιστές μας, θέτει το σκηνικό για το είδος των δεσμών που θα κάνουμε στη υπόλοιπη ζωή μας. ‘Οταν το παιδί νιώθει φόβο, ανασφάλεια, δυσφορία, στρέφεται στον φροντιστή του για ανακούφιση και στήριξη. Αν ο δεύτερος ανταποκρίνεται και είναι αξιόπιστος, τότε εγκαθιστά έναν ασφαλή και υγιή τύπο πρόσδεσης.
Όταν όμως το περιβάλλον του παιδιού είναι μη απαντητικό και ασυνεπές, εγκαθιστά έναν αγχώδη και εμμονικό τύπο σύνδεσης.
Οι ενήλικες βιώνουν τις ερωτικές τους σχέσεις, ανάλογα με τον τύπο πρόσδεσης, που διαμόρφωσαν κατά τα πρώτα τους χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος του στρες, του πόνου και της σύγκρουσης που βιώνουν οι ερωτικοί σύντροφοι τείνει να περιστρέφεται γύρω από την ανασφάλεια στο δεσμό.
Στην κρίσιμη διεργασία αυτονόμησης του παιδιού εστιάζουμε στην ανταποκριτική συμπεριφορά των γονέων, για την καλή ψυχική του υγεία. Υποστηρικτικά αλλά και με ευθύνες και με όρια και με πρωτοβουλίες που θα κάνουν το παιδί ανεξάρτητο. Έτσι θα έπρεπε να λειτουργούμε.
Εύλογα λοιπόν καταλήγουμε στο ότι, χτίζοντας υγιή παιδιά, χτίζουμε και υγιείς εραστές!!!
*Φιλόλογος – ειδική εκπαιδευτικός – μουσικός.
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στη σελίδα μας στο Facebook
Στην ομάδα και στις ειδήσεις της Google News
