Η παρουσίαση ενός ημερολογίου μνήμης σε μια έκθεση τέχνης, αποτελεί μια πολλαπλή πρόκληση για αναζητήσεις και συζητήσεις πάνω σε θέματα που διαπραγματεύεται η ανθρώπινη σκέψη στη διάρκεια του μεγάλου χρόνου: μνήμη και τέχνη. Όσα χρόνια και αν περνάνε, επομένως, η αναζήτηση θα έχει πάντα το ίδιο ενδιαφέρον για τους προσανατολισμούς τόσο των απλών ανθρώπων όσο και των καλλιτεχνών. Στην περίπτωση όμως της Μαρίνας Μπόμπου και της ομώνυμης έκθεσής της στο Πολεμικό Μουσείο Ναυπλίου, η πρόκληση έχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα πλευρά, περισσότερο ηλικιακή, καθώς πρόκειται για μια νεαρή κοπέλα και εικαστικό η οποία αναλαμβάνει το ρίσκο να «χτίσει» ένα εικαστικό αφήγημα στη βάση ενός οικογενειακού αφηγήματος. Και τα δυο πραγματικά, ζωντανά, χειροπιαστά, αλληλένδετα από την τεχνική και χρηστική τους διάσταση και από την κοινωνικο-ανθρωπολογική τους εξέλιξη στον πραγματικό χρόνο. Στον χρόνο της φθοράς και ταυτόχρονα στον χρόνο της αφθαρσίας, δηλαδή της μνήμης.
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο στην έκθεση και το βιβλίο που την συνοδεύει είναι η διπλή αφήγηση που εναλλάσσεται ανάμεσα στα πρόσωπα και ανάμεσα στα πράγματα. Μια αφήγηση βιωτής, που σημαίνει καθημερινότητα, σχέσεις, ρόλοι, δράσεις και αξίες. Από την άλλη μια αφήγηση μέσω των εκθεμάτων που εκφράζουν το περιεχόμενο αυτής της βιωτής. Στο φόντο της εξελισσόμενης αφήγησης οι τεχνικές της εικαστικού μέσω των οποίων αποδίδονται στις αισθήσεις του θεατή οι αθέατες, φαντασιακές, απολήξεις της αφήγησης. Έτσι, η πολυθρόνα της γιαγιάς απ’ όπου ξεκινά μια αφήγηση βίου, έχει επενδυθεί με την προσωπογραφία της ώστε να καταστήσει τη μνήμη ζωντανή και ταυτόχρονα, μέσω των λουλουδιών και των δένδρων να αποδώσει την αθέατη πλευρά της αφηγηματικής ομορφιάς με τον τίτλο «Άνθισαν Μνήμες». Κάπως έτσι, οι επισκέπτες της έκθεσης βρίσκονται στο κέντρο ενός δημιουργικού διαλόγου ανάμεσα στη μνήμη και την τέχνη.
Τέλος, η ευαίσθητη ποιητική του διαλόγου ανάμεσα στην μνήμη και την τέχνη περιέχει ένα ακόμη ενδιαφέρον χαρακτηριστικό στο φόντο της: την τρίτη ηλικία. Με άλλα λόγια, η αφιερωματική έκθεση στον παππού και τη γιαγιά, στις γιαγιάδες και τους παππούδες, αποτελούν το βασικό περιεχόμενο της μνήμης και ένα από τα σημαντικά ερεθίσματα για την τέχνη. Δεν έχουμε γνωρίσει όλες και όλοι παππούδες και γιαγιάδες στην παιδική μας ηλικία. Γνωρίζουμε όμως πόσο τα πρόσωπα αυτά επιδρούν στην παιδική ψυχολογία και γεμίζουν τις παιδικές μνήμες. Η επιμελήτρια της έκθεσης κ. Έφη Μιχαλάρου υπενθυμίζοντας τα λόγια του Roland Barthes πως «η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία» σημειώνει: «Παραφράζοντάς τον, πατρίδα του σύγχρονου καλλιτέχνη είναι οι μνήμες και τα συναισθήματα, οι εικόνες και οι αφηγήσεις που συνθέτουν τον προσωπικό του αφήγημα και δημιουργούν το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα».
Μέσα στον ίδιο φιλόξενο χώρο της έκθεσης του Πολεμικού Μουσείου Ναυπλίου θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε πλευρές και μέρη των αφηγήσεων αυτών την Τρίτη 12/8/2025 και ώρα 20:30.
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook
Ειδήσεις από: Ναύπλιο – Άργος – Ερμιονίδα – Τρίπολη – Κορινθία – Αθλητικά – Άρθρα – Αποκλειστικές Έρευνες και Συνεντεύξεις.
