Ευγενείς ως προσωπικότητες, στοιχείο το οποίο αποπνέουν οι τοποθετήσεις τους στις ερωτήσεις μας. Διακεκριμένες ως αθλήτριες της Πετοσφαίρισης δεδομένου ότι το επώνυμο τους φιγουράριζε και στα σαλόνια της Α1, ενώ και οι δύο τους, με την συμμετοχή τους σε πολλές ομάδες της Ελληνικής επικράτειας αναμφισβήτητα έχουν αποκομίσει σημαντικές προσλαμβάνουσες.
Στην ακόλουθη συνέντευξη, η Μαίρη και η αδελφή της Δώρα Μπούκουρα, μιλούν για την αθλητική τους σταδιοδρομία, το αγωνιστικό θαύμα του Περσέα Άργους αλλά και για τα πολύτιμα οφέλη τα οποία προσδίδει στην ψυχοσύνθεση των νέων ανθρώπων η ενασχόληση με τον αθλητισμό.
Κώστας Πρώιμος: Μαίρη, Δώρα, ποιοι ήταν οι λόγοι για τους οποίους η πετοσφαίριση μπήκε στην ζωή σας;
Mαίρη Μπούκουρα: Η σχέση μου με την πετοσφαίριση δεν ήταν μια επιλογή που ήρθε στην εφηβεία, αλλά μια κληρονομιά που ξεκίνησε από τα πρώτα μου χρόνια. Το “μικρόβιο” του βόλεϊ μπήκε στη ζωή μου από πολύ νωρίς χάρη στους γονείς μου, οι οποίοι είναι χρόνια αναγνωρισμένοι στον χώρο. Ακόμα και τώρα θυμάμαι ιστορίες που μου έλεγαν, όπως το ότι με πήγαινε η μητέρα μου με το καρότσι στο γήπεδο επειδή είχε προπονήσεις. Θα φαινόταν, λοιπόν, παράξενο αν δεν ακολουθούσα αυτόν τον δρόμο. Η αρχική ώθηση ήταν καθαρά οικογενειακή, με αποτέλεσμα να αγαπήσω το άθλημα με όλη μου την ψυχή.
Δώρα Μπούκουρα: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, το βόλεϊ υπήρχε πάντα μέσα στην καθημερινότητά μου. Οι γονείς μου είναι γυμναστές, ήταν και οι δύο αθλητές βόλεϊ και στη συνέχεια προπονητές, οπότε το γήπεδο ήταν ουσιαστικά το “δεύτερο σπίτι” μας. Με έπαιρναν μαζί τους στις προπονήσεις και στους αγώνες τους από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και μεγάλωσα βλέποντας την αγάπη, την αφοσίωση και το πάθος τους για το άθλημα. Όλη αυτή η εικόνα, όλη αυτή η ενέργεια, πέρασε σε μένα πολύ φυσικά. Το βόλεϊ δεν μπήκε κάποια στιγμή στη ζωή μου — ήταν εκεί από την αρχή. Μου έγινε τρόπος ζωής, μου έμαθε πειθαρχία, συνεργασία, στόχους, και με έκανε να θέλω να το ακολουθήσω όλα αυτά τα χρόνια με την ίδια θέληση και το ίδιο πάθος που έβλεπα στους γονείς μου. Και γι’ αυτό πάντα θα νιώθω πως το βόλεϊ δεν είναι απλώς ένα άθλημα για μένα, αλλά ένα κομμάτι της οικογένειάς μου.
► Σας “έκλεισε το μάτι” ποτέ και κάποιο άλλο άθλημα; Ή εξαρχής ταχθήκατε στο βόλεϊ;
Μαίρη Μπούκουρα: Είναι αλήθεια ότι η αφοσίωση στο βόλεϋ ήταν σχεδόν δεδομένη λόγω της οικογενειακής μου επιρροής, ωστόσο όπως όλα τα παιδιά δοκίμασα και άλλα αθλήματα σε μικρή ηλικία παράλληλα όπως ο στίβος, το κολύμπι και η ρυθμική γυμναστική. Όμως το βόλεϋ με κέρδισε οριστικά και θυμάμαι χαρακτηριστικά την καθηγήτρια μου στην ρυθμική να μου λέει πως λόγω της αυξημένης μυϊκής μου μάζας στα πόδια έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στα δύο αθλήματα. Η καρδιά μου λοιπόν μίλησε αμέσως: η αδρεναλίνη της μπάλας που πετάει, το ομαδικό πνεύμα και η χαρά της συνεργασίας με την ομάδα στο γήπεδο του βόλεϋ ήταν αδιαπραγμάτευτα.
Δώρα Μπούκουρα: Παρότι μεγάλωσα μέσα στα γήπεδα του βόλεϊ, οι γονείς μου δεν μου επέβαλαν ποτέ να ακολουθήσω το δικό τους άθλημα. Αντιθέτως, ήταν οι πρώτοι που με ενθάρρυναν να δοκιμάσω κι άλλα αθλήματα, να δω τι μου ταιριάζει και να επιλέξω μόνη μου τι πραγματικά θέλω να κάνω. Μου έδωσαν απόλυτη ελευθερία να ψάξω, να πειραματιστώ και να κατασταλάξω χωρίς κανέναν περιορισμό. Όμως, όσο κι αν δοκίμασα διαφορετικά αθλήματα, κανένα δεν μου έδωσε όσα μου πρόσφερε το βόλεϊ. Κανένα δεν είχε αυτή τη χημεία, τη χαρά, την ένταση και την αίσθηση του “ανήκειν” που ένιωθα στο γήπεδο. Έτσι, πάντα κατέληγα πάλι εκεί — στο άθλημα που από μικρή θεωρούσα σπίτι μου.
► Έχετε αμφότερες αγωνιστεί με αρκετές ομάδες ανά την Ελληνική επικράτεια, αναμφισβήτητα έχετε αποκομίσει αρκετές εμπειρίες σε αγωνιστικό επίπεδο. Ποιες στιγμές θα ξεχωρίζατε στην αθλητική σας πορεία μέχρι σήμερα;
Μαίρη Μπούκουρα:Μπορώ να ξεχωρίσω κάποιες πορείες μου μέχρι σήμερα και αυτές είναι οι στιγμές μου στην Α1 Εθνική κατηγορία που αγωνίστηκα στην Κόρινθο, στην Λαμία όσον αφορά το γυναικείο πρωτάθλημα. Δεν μπορώ να παραβλέψω όμως όλα αυτά τα πρωταθλήματα νεανίδων – κορασίδων που έχω κατακτήσει με τις ομάδες μου και τις προσωπικές μου διακρίσεις σαν αθλήτρια.
Δώρα Μπούκουρα: Έχω αγωνιστεί σε διάφορες ομάδες, σε διαφορετικές κατηγορίες και πόλεις, και κάθε στάση στην πορεία μου είχε κάτι να μου δώσει. Κάθε ομάδα, κάθε προπονητής, κάθε χρονιά άφησε το δικό της αποτύπωμα και με βοήθησε να εξελιχθώ ως αθλήτρια και ως άνθρωπος. Ωστόσο, αν πρέπει να ξεχωρίσω πραγματικά στιγμές, πάντα γυρίζω στις χρονιές που αγωνίστηκα δίπλα στην αδερφή μου, όπως και φέτος. Έχουμε μεγαλώσει με την ίδια φιλοσοφία για το βόλεϊ, τις ίδιες αξίες, το ίδιο πάθος, κι αυτό κάνει τη χημεία μας μέσα στο γήπεδο μοναδική. Δεν είναι μόνο αγώνας. Είναι συνεργασία, πάθος, χημεία. Αυτές οι στιγμές είναι που με γεμίζουν και με κάνουν να αγαπώ το άθλημα ακόμα πιο πολύ. Αυτές είναι οι στιγμές που μένουν.
► Ο Περσέας Άργους αν και νεοσύστατος προελαύνει στην Β’ Εθνική Γυναικών προφανώς και με την δική σας συμβολή. Ποιες είναι οι προσδοκίες της ομάδας για το μέλλον;
Μαίρη Μπούκουρα: Οι προσδοκίες και η φιλοσοφία που διέπουν την ομάδα μας είναι θεμελιώδεις και ξεκινούν από το πιο ουσιώδες: να έχουμε όλοι υγεία και να δίνουμε πάντα την καλύτερη δυνατή προσπάθεια. Πέρα από αυτό, πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι στόχοι είναι η κινητήριος δύναμή μας. Για εμάς, οι στόχοι δεν είναι απλά οροφές, αλλά οδηγοί. Τους θέτουμε πάντοτε υψηλούς για να λειτουργούν ως μόνιμη καθοδήγηση και να μας κρατούν σε συνεχή επαγρύπνηση. Είναι αυτή η φιλοδοξία που μας ωθεί να παλεύουμε καθημερινά στο γήπεδο, να εξελισσόμαστε και να μη σταματάμε ποτέ να κυνηγάμε την υπέρβαση. Γιατί αν δεν στοχεύεις ψηλά, η προσπάθεια δεν έχει νόημα.
Δώρα Μπούκουρα: Ο Περσέας μπορεί να είναι μια νεοσύστατη ομάδα, όμως έχει δείξει από την πρώτη κιόλας χρονιά ότι έχει χαρακτήρα και φιλοδοξία. Πέρσι πρωταγωνιστήσαμε στο πρωτάθλημα και καταφέραμε να ανέβουμε κατηγορία με σκληρή δουλειά και πίστη στον στόχο μας. Φέτος, ο αγωνιστικός μας στόχος ήταν να βρεθούμε όσο πιο ψηλά γίνεται στο βαθμολογικό πίνακα της Β’ Εθνικής ως μια ανταγωνιστική και υπολογίσιμη ομάδα. Όμως ο Περσέας δεν χτίστηκε μόνο για τις νίκες. Στόχος του είναι να μεταφέρει στα νέα παιδιά την αγάπη, την αφοσίωση και τις αξίες που μας έδωσε και εμάς το βόλεϊ. Να μάθουν τι σημαίνει ομαδικότητα, χαρά, πάθος, αδρεναλίνη, σεβασμός και προσπάθεια. Θέλουμε να δείξουμε στα παιδιά ότι ο αθλητισμός μπορεί να γίνει τρόπος ζωής, ένας υγιής, όμορφος και δημιουργικός δρόμος που θα τους ακολουθεί για πάντα. Αυτό είναι το όραμα του Περσέα: μια ομάδα που εξελίσσεται αγωνιστικά, αλλά ταυτόχρονα διαμορφώνει χαρακτήρες και δημιουργεί την επόμενη γενιά ανθρώπων που θα αγαπήσουν το άθλημα όπως το αγαπήσαμε κι εμείς.
► Πέραν των αγωνιστικών κινήτρων αλλά και της “δίψας” για την κατάκτηση τίτλων, υπάρχει και η ανάγκη για την διάδοση του αθλητικού πνεύματος αλλά και των ιδεωδών του αθλητισμού. Θεωρείτε ότι τη σήμερον τα ανωτέρω βοηθούν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων;
Μαίρη Μπούκουρα: Εννοείται! Πέραν των αγωνιστικών κινήτρων, η διάδοση του αθλητικού πνεύματος και των ιδεωδών του συμβάλει καθοριστικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων. Η ομαδικότητα και η συνεργασία διδάσκει στους νέους να θέτουν το “εμείς” πάνω από το “εγώ”, κάτι που μελλοντικά θα τους βοηθήσει έξω στην κοινωνία. Η πειθαρχία και ο αυτοέλεγχος στην τήρηση κανόνων, η συνέπεια στις προπονήσεις και η διαχείριση της έντασης χτίζουν την εσωτερική πειθαρχία. Η ανθεκτικότητα στην διαχείριση μιας ήττας και των αποτυχιών μέσα στο γήπεδο τους διδάσκει να μην τα παρατούν και να επιστρέφουν δυνατότεροι μετά από μια δυσκολία. Τέλος το Fair play και ο σεβασμός προάγει την ηθική της έντιμης άμιλλας και τον σεβασμό στον αντίπαλο και στην αρχή.
Δώρα Μπούκουρα: Σίγουρα οι τίτλοι και οι αγωνιστικές επιτυχίες δίνουν κίνητρο και χαρά, όμως δεν είναι ο λόγος που ο αθλητισμός έχει τόση δύναμη στη ζωή μας. Από τη δική μου εμπειρία, ο αθλητισμός δεν διαμορφώνει μόνο αθλητές, διαμορφώνει χαρακτήρες. Πιστεύω πραγματικά ότι οι αξίες που συνοδεύουν τον αθλητισμό, η πειθαρχία, η συνεργασία, ο σεβασμός, η αφοσίωση, η διαχείριση της πίεσης και των συναισθημάτων παίζουν τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός νέου ανθρώπου. Μέσα στο γήπεδο μαθαίνεις να δουλεύεις για έναν κοινό στόχο, να σηκώνεσαι όταν πέφτεις, να διαχειρίζεσαι ήττες, να χαίρεσαι σωστά τις νίκες και να σέβεσαι τόσο τους συμπαίκτες όσο και τους αντιπάλους σου. Αυτά είναι “μαθήματα ζωής” και δεν τα μαθαίνεις εύκολα αλλού. Αυτές οι αξίες δεν μένουν στο γήπεδο περνούν στην καθημερινότητα και γίνονται κομμάτι της προσωπικότητας ενός νέου ανθρώπου. Ο αθλητισμός μπορεί να χτίσει χαρακτήρες, να καλλιεργήσει υγιή πρότυπα και να δώσει στους νέους μια βάση αξιών που θα τους ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή.
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook
Αποκλειστικές Έρευνες – Συνεντεύξεις και Άρθρα
Ειδήσεις από: Ναύπλιο – Άργος – Ερμιονίδα – Τρίπολη – Κορινθία – Αθλητικά –
