Μια διάσημη συγγραφέας κάποτε είπε: «Κάθε χώρα έχει το τσίρκο που της αξίζει.
Στην Ισπανία έχουν τις ταυρομαχίες, στην Ιταλία έχουν την Καθολική Εκκλησία και στην Αμερική το Χόλυγουντ» .*
Εμείς εδώ στην Ελλάδα, έχουμε τη Λερναία Ύδρα;
Αθάνατο τσίρκο ξεπροβάλλει από τους βάλτους σε κάθε προσπάθεια για την περάτωση κάποιου έργου. Πετάγεται μπροστά μου και τελικά το έργο δεν τελειώνει ποτέ.
Όταν δε, η προσπάθεια είναι δυναμική, αυθεντική, καλόγουστη, καλοπροαίρετη, καλόπιστη, ανιδιοτελής και για το κοινό όφελος όλων μας, τότε εμφανίζονται μπροστά μου πολλές μαζί όχι μία, με περικυκλώνουν και ασφυκτιώ ανάμεσα τους θαρρείς και θέλουν κάτι να μου πουν. Τι;
«Όσα καλά και να κάνεις άλλα τόσα εμπόδια θα σου εμφανίζουμε.»
Έχει γεμίσει ο τόπος… μιλάνε όλες τους Ελληνικά, Θεέ μου! Δε θέλω να τις ακούω άλλο, πρέπει να βρω τρόπο να ξεφύγω, όμως… «τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου…»** και θα είναι δύσκολο, αλλά θα τα καταφέρω, θα τα καταφέρουμε.
Μέγιστο το ιδεολογικό βάρος των προγόνων μας και της ιστορίας τους. Μεγαλοπρεπές και αέναο.
Ενδεχομένως να είμαστε απλώς και συμπτωματικά οι σημερινοί κάτοικοι μιας πάλαι ποτέ ξακουστής πατρίδας, σε μια ξεχασμένη φημισμένη γωνία του κόσμου, μιλώντας μια γλώσσα που μάθαμε τυχαία.
‘Έκαστος τόπος έχει την πληγή του: «Η Αγγλία την ομίχλη, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας.» ***
*Έρρικα Τζόνγκ Αμερικανίδα Συγγραφέας 1942-
** Οδυσσέας Ελύτης 1911 – 1996 από το «Άξιον Εστί»΄1959.
***Εμ. Ροΐδης 1836 – 1904 Έλληνας Συγγραφέας.
*Η Μελίσσα Παπαθανασίου, σπούδασε Αρχιτεκτονική και Δημιουργική Γραφή στο University of Westminster και στο Central Saint Martins – University of the Arts του Λονδίνου αντίστοιχα.
