Αφιέρωμα: 1ο & 2ο Λύκειο Ναυπλίου

Επιμέλεια Μηνάς Π.

Η παιδεία στη πατρίδα μας όπως φαίνεται θα περάσει ακόμα από «χίλια κύματα» μέχρι να βρει λιμάνι. «Ναυτικοί» είναι οι εκπαιδευτικοί, καλοί και κακοί, όπως υπάρχουν παντού σε κάθε επάγγελμα – λειτούργημα.

Η Ελλάς, μια χώρα που δεν βίωσε ποτέ τον δικό της Διαφωτισμό καθώς υπήρξαμε υπόδουλοι των Οθωμανών και διότι δεν το επιδιώξαμε ποτέ. Με την έλευση του Ι. Καποδίστρια μπήκαν οι βάσεις – όσες πρόλαβε – να βάλει για την δημιουργία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Την σκυτάλη ανέλαβε η Αντιβασιλεία του Όθωνα, η οποία πέρασε με επιτυχία στον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Ευάγγελο Παπανούτσο.

Σήμερα;

Η «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» και ο Μηνάς Π. επισκέφθηκαν τα γραφεία των διευθυντών (ευτυχώς όχι για την συνηθισμένη του αποβολή) του 1ου και 2ου Λυκείου Ναυπλίου και συζήτησαν με την κυρία Σοφία Πανταζή και τον κ. Βασίλειο Χαραμή για τα προβλήματα, τις δράσεις αλλά και την ιστορία των δυο σχολείων

Μηνάς Π.: 1ο Λύκειο Ναυπλίου. Ιστορικό σχολείο αναμφισβήτητα. Ποια είναι τα στοιχεία που το προσδιορίζουν;

Σοφία Πανταζή: Είναι μεγάλο σχολείο για τα δεδομένα της επαρχίας, έχουμε 270 μαθητές και το Λύκειο μας εδρεύει στο παλιό κτήριο με έναρξη λειτουργίας το 1934. Την χρονιά που μας πέρασε συμπλήρωσε 85 χρονιά. Είναι ένα κτήριο σημαντικό για την ιστορίας της εκπαίδευσης στην χώρα μας, διότι συνδέεται με την σπουδαία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Γεωργίου Παπανδρέου, ως υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Βενιζέλου. Για την ιστορία της πόλης μας έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον καθώς είναι το μοναδικό κτίσμα που έχει το Ναύπλιο με αρχιτεκτονική Bahaus και συνδέεται με τον Πάτροκλο Καραντινό. Φυσικά πλέον έχει πολλούς περιορισμούς για τις ανάγκες του σήμερα.
Ο αριθμός των αιθουσών πια δεν επαρκεί, παρόλο που την περσινή χρονιά πραγματοποιήθηκε μια διαρρύθμιση που μας εξοικονόμησε επιπλέον αίθουσες, αλλά παραμένει η ανάγκη στέγασης των μαθητών σε λυόμενα, με όσες δυσκολίες και προβλήματα δημιουργεί αυτή η κατάσταση για την λειτουργία του σχολείου και για τις συνθήκες τις οποίες βιώνουν τα παιδιά. Στο προαύλειο έγιναν καινούριες εγκαταστάσεις με την σημαντική συνδρομή του δήμου αλλά τα λυόμενα παραμένουν λυόμενα…

Μηνάς Π.: Η λύση είναι να υπάρξει άλλο ένα λύκειο στην περιοχή;

Σοφία Πανταζή: Δεν γνωρίζω αν τα δεδομένα τα πληθυσμιακά επιτρέπουν άλλο ένα Λύκειο στην περιοχή. Ίσως θα πρέπει να υπάρξει ένα νέο σύγχρονο κτήριο που να έχει περισσότερες αίθουσες διδασκαλίας, με χώρο πολλαπλών χρήσεων και εργαστηριών. Την τελευταία διετία κάναμε μια μεγάλη ανακαίνιση αυτών των χώρων, για παράδειγμα το εργαστήριο πληροφορικής εξοπλίστηκε πλήρως με νέα μηχανήματα από τον δήμο Ναυπλίου. Το εργαστήριο Φυσικής το οποίο λειτουργεί εκτός κεντρικού κτηρίου, ανανεώνεται με δικές μας προσπάθειες, με χρήματα που προέρχονται από την Σχολική επιτροπή. Σίγουρα ένα καινούριο κτήριο θα προσφέρει νέες δυνατότητες σε ένα σχολείο που έχει «δυναμισμό» για να λυθεί το πιο βασικό πρόβλημα της στέγασης των μαθητών σε κανονικές αίθουσες διδασκαλίας και όχι σε λυόμενα.

Μηνάς Π.: Είστε ικανοποιημένη από το επίπεδο των μαθητών και από τους εισακτέους στα πανεπιστήμια;

Σοφία Πανταζή: Τα τελευταία χρόνια πρέπει να γνωρίζετε και εσείς ότι επειδή έχει αυξηθεί πολύ ο αριθμός των εισακτέων, στην πραγματικότητα όσοι δίνουν εξετάσεις εισάγονται.
Για το επίπεδο που με ρωτάτε θα πρέπει να μπει ένα κριτήριο. Για την δική μου παιδαγωγική αντίληψη δεν είναι ποιοτικό κριτήριο πόσους μαθητές βάζουμε στην Ιατρική ή στην Νομική.
Για εμένα μετράει εάν τα παιδιά στο διάστημα των τριών ετών που φοιτούν εδώ βελτιώνουν το μαθησιακό επίπεδο τους. Έχοντας μικρή θητεία ακόμα στη θέση που βρίσκομαι, βλέπω τους μαθητές μας ] να καλυτερεύουν, να ωριμάζουν και φυσικά να πετυχαίνουν στις σχολές που θέλουν. Η περσινή χρονιά είχε πολλούς επιτυχόντες με υψηλές βαθμολογίες.

Μηνάς Π.:Έχει γραφτεί ότι αν «μπαίνουν» όλοι στα πανεπιστήμια θα υποβαθμιστούν. Συμφωνείτε με αυτό;

Σοφία Πανταζή: Έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στα δημόσια πανεπιστήμια, είναι πολύ υψηλού επιπέδου, απόδειξη της κατάταξης τους διεθνώς.

Μηνάς Π.:Τις τελευταίες ημέρες είναι σε έξαρση περιστατικά παρενόχλησης μαθητών ακόμα και στα δημοτικά σχολεία. Έχετε τέτοιου είδους περιστατικά;

Σοφία Πανταζή: Έχω την εντύπωση πως αυτά περιστατικά εμφανίζονται σε έξαρση γιατί απλώς «εμφανίζονται». Δηλαδή δημοσιοποιούνται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Στο δικό μου σχολείο την τριετία που βρίσκομαι δεν έχω αντιμετωπίσει κανένα τέτοιο θέμα, ούτε κάποιο επεισόδιο που να μας ανησυχήσει. Ενώ συνυπάρχουμε τρία σχολεία, με μαθητές διαφορετικής ηλικίας καθώς έχουμε και το Δημοτικό κοντά μας δεν έχει υπάρξει πρόβλημα. Είμαστε μια μικρή πόλη, τα παιδιά μας συναντιούνται σε κοινούς χώρους, αθλούνται, προαυλίζονται μαζί, είναι φίλοι από τις γειτονιές τους, υπάρχει μια ήρεμη καθημερινή ζωή χωρίς να συμβαίνει κάτι εξαιρετικό.

Μηνάς Π.: Αν είχατε επιλογή, τα παιδιά σας θα φοιτούσαν στην Αθήνα ή σε κάποια επαρχιακή πόλη;

Σοφία Πανταζή: Τα δικά μου παιδιά έχουν φοιτήσει σε αυτό το σχολείο, χωρίς να είμαι διευθύντρια ούτε καν καθηγήτρια εδώ. Είμαι και εγώ παιδί της επαρχίας και πραγματικά πιστεύω τα σχολεία της είναι εξαιρετικά και από την άποψη του δυναμικού των καθηγητών, είναι πολύ συνάδελφοι με μεταπτυχιακά, έχουν δεύτερα πτυχία ενημερώνονται και νομίζω το κλίμα μιας μικρής πόλης είναι ιδιαίτερα φιλικό και βοηθάει το παιδί στη γνώση. Έτσι το αντιλήφθηκα εγώ και σαν μητέρα, όχι μόνο σαν καθηγήτρια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σκεφτεί κανείς ότι αν πήγαινε το παιδί του στην Αθήνα θα είχε καλύτερες δυνατότητες. Η ζωή στην επαρχία έχει ανώτερη ποιότητα ζωής.

Μηνάς Π.: Αν ήσασταν υπουργός Παιδείας τι αλλαγή θα κάνατε άμεσα;

Σοφία Πανταζή: Πρωτίστως αυτό που θα με ενδιέφερε θα ήταν ένας μακροχρόνιος σχεδιασμός για την Παιδεία. Από την 1η Βαθμίδα της εκπαίδευσης και για όλες τις υπόλοιπες σε βάθος χρόνου. Αυτή θα ήταν η προτεραιότητα μου.

Μηνάς Π.: Ιδεατό σύστημα πανελληνίων εξετάσεων υπάρχει;

Σοφία Πανταζή: Όλα τα πράγματα στην εκπαίδευση μιλώντας ως παιδαγωγός πιστεύω δοκιμάζονται. Δεν υπάρχει ιδεατό στο χώρο μας. Υπάρχουν προϋποθέσεις, τα βλέπουμε πως λειτουργούν, τα αλλάζουμε, τα προσαρμόζουμε και τα εξελίσσουμε. Δεν πρέπει να φοβόμαστε την αλλαγή στην εκπαίδευση αλλά ιδανικά συστήματα δεν υπάρχουν. Ο θεσμός των πανελληνίων εισαγωγικών εξετάσεων έχει αντέξει στο χρόνο γιατί έχει πιστοποιήσει την εγκυρότητά του.

Μηνάς Π.: Με το πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών και το Harvard υπάρχει συνεργασία;

Σοφία Πανταζή: Με το πανεπιστήμιο έχουμε «επικοινωνία» και προγράμματα που κάνουμε μαζί, όπως «Το σχολείο», που εντάσσεται στο Φεστιβάλ Επιδαύρου το καλοκαίρι και δραστηριότητες προετοιμασίας για τις παραστάσεις που θα «ανέβουν» το καλοκαίρι.
Με το Harvard συμμετέχει το σχολείο μας στα θερινά προγράμματα του, με πολλούς μαθητές μας να παίρνουν μέρος σε αυτά. Φροντίζουμε να υπάρχει μια επικοινωνία αν διεξάγεται μια επιστημονική εργασία με πληροφορίες σχετικά με το υλικό που μπορεί να παρέχει το παράρτημα Ελληνικών Σπουδών με εκδηλώσεις και πολιτιστικά δρώμενα. Η εξωστρέφεια αποτελεί μια από τις προτεραιότητες μας.

Μηνάς Π.: Κύριε Χαραμή Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε οτι η καρδιά της εκπαίδευσης πρωτοχτύπησε στο Ναύπλιο;

Χαραμής Βασίλης: Από το Ναύπλιο εκδόθηκε το πρώτο Βασιλικό διάταγμα για ζητήματα εκπαιδευτικά και το 1833 ιδρύεται το πρώτο δημόσιο Γυμνάσιο της ελεύθερης Ελλάδας στο σημερινό Δημαρχείο. Φυσικά ο Ι. Καποδίστριας όταν πρωτοήρθε, υποστήριξε διακαώς την στοιχειώδη εκπαίδευση (πρωτοβάθμια).
Μετά από ένα πόλεμο τόσων ετών εναντίων των Τούρκων για να απελευθερωθούν τα ελληνικά εδάφη, οι Έλληνες ήταν τρωγλοδύτες, αγράμματοι, για αυτό και η επανάσταση του ΄21 ονομάστηκε αλλιώς η επανάσταση των αγραμμάτων. Η Αίγινα στην αρχή ήταν το κέντρο για την 1βάθμια εκπαίδευση, αφού ο Καποδίστριας έμενε εκεί λόγω του εμφυλίου πολέμου που μαινόταν στο Ναύπλιο. Τα μαθήματα που διδάσκονταν ήταν Ιστορία, Λατινικά και αρχαία Ελληνικά ως επί το πλείστον. Τα βιβλία αυτά ήταν από μεταφράσεις ξένων και το πρώτο βιβλίο που μεταφράστηκε κατευθείαν στα Ελληνικά ήταν τα θρησκευτικά επειδή υπήρχε η διαφορά ότι εμείς ήμασταν Ορθόδοξοι και οι ξένοι Καθολικοί.

Μηνάς Π.: Με την εμπειρία που έχετε σχεδόν 37 χρόνια, τις πταίει στη παιδεία;

Χαραμής Βασίλης: Η άνθιση της παραπαιδείας. Δυστυχώς οι μαθητές δίνουν περισσότερη έμφαση στα φροντιστήρια παρά στις σχολικές τάξεις.
Ο μεγάλος ασθενής θα λέγαμε ότι εντοπίζεται στις αλλαγές των εκπαιδευτικών διαταγμάτων. Δεν μπορεί έτσι ούτε ο μαθητής, ούτε ο γονιός να προγραμματίσουν την σχολική χρονιά… Φανταστείτε πως αυτή την στιγμή δεν γνωρίζουμε πως θα εξεταστούν οι μαθητές του χρόνου ή αν θα αλλάξει κάτι ακόμα και εφέτος. Φυσικά υπάρχουν και σωστά διατάγματα, δεν μπορούμε να τα ρίξουμε όλα στον Καιάδα. Έχουμε καταντήσει να ήμαστε οι πρώτοι στην Ευρώπη που ο μαθητής του Λυκείου κοστίζει περισσότερο στον γονιό από όσο σε άλλες χώρες.
Πληρώνουν πάρα πολλά λεφτά λόγω της παραπαιδείας.
Ακόμα και οι μαθητές στα μουσικά σχολεία που «προχωρούν» προέρχονται από Ωδεία. Μην ξεχνάτε, είναι πιο δύσκολο να πάρεις ένα πτυχίο στο πιάνο ή στο βιολί από ένα πανεπιστημιακό. Πάρα πολλά έτη σπουδών. Εκτίθεσαι σε επιτροπές, ανά τον κόσμο. Σε ένα μουσικό όργανο δεν μπορείς να κάτσεις να αντιγράψεις για να πάρεις το πτυχίο σου.

Μηνάς Π.: Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μια Δημόσια – ιδιωτική εκπαίδευση;

Χαραμής Βασίλης: Ακριβώς για να μάθει κάποιος γράμματα κοστίζει στον Έλληνα γονιό.

Μηνάς Π.: Τι πιστεύετε για το σύστημα των Πανελλήνιων εξετάσεων;

Χαραμής Βασίλης: Κάθε χρόνο αλλάζουμε τα συστήματα. Πρέπει να υπάρχει μια σταθερή κατεύθυνση όπως είναι και στο εξωτερικό, φυσικά να ανανεώνεται η ύλη και να δίνουν και προφορικά για να εκτιμούμε και την προσωπικότητα του κάθε μαθητή. Να υπάρχει δημιουργικότητα. Να είναι πιο ουσιαστικά, το ελληνικό σχολείο δεν ωθεί την δημιουργικότητα. Το παιδί γίνεται κατά κύριο λόγο απομνημονευτικό. Χρειάζεται να βλέπουμε την ερευνητική διείσδυση και ικανότητα του μαθητή.

Μηνάς Π.: Οι καθηγητές σε ποιο βαθμό έχουν ευθύνη;

Χαραμής Βασίλης: Έχουν όσο δεν κατευθύνονται από αποφάσεις και διατάγματα.
Η διδακτική κακά τα ψέματα είναι τέχνη. Ο δάσκαλος πρέπει να πει και το ανέκδοτο και να «μαζέψει» τους μαθητές όταν χρειάζεται. Να μην είναι μονοδιάστατος – καλό το μνημονικό – αλλά χρειάζεται και το ερευνητικό μέρος. Έχουμε αφήσει το πώς και το γιατί και επικεντρωνόμαστε στο πότε και τι συνέβη…
Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας το «πως» θα δομηθεί τελείως διαφορετικά στο Δημοτικό από ότι στο Γυμνάσιο ή Λύκειο. Σημασία έχει ότι δεν «κτίζουμε» πάνω στα δυο βασικά ερωτήματα που τα έχουν όλα τα ερευνητικά πεδία. Το «πως και το «γιατί» συμβαίνει κάτι. Δεν καλλιεργείται η κρίση.

Μηνάς Π.: Ποια είναι τα σημερινά προβλήματα του σχολείου σας;

Χαραμής Βασίλης: Στο 2ο Λύκειο απαριθμούμε 348 μαθητές. Έχουμε δομικά προβλήματα, δεν διαθέτουμε τάξεις. Τουλάχιστον να φτιαχτεί μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Αναγκαζόμαστε και πηγαίνουμε να κάνουμε τις γιορτές μας στο Βουλευτικό με την άδεια της δημοτικής αρχής. Όπως καταλαβαίνετε οι μισοί μαθητές «χάνονται» στο δρόμο… Προσπαθούμε να τους ρίξουμε στο φιλότιμο ότι η παρουσία τους είναι σημαντική για τους συμμαθητές τους που έχουν κάνει προετοιμασία για να τις παρακολουθούν. Τα Γυμνάσια του Ναυπλίου ευτυχώς στεγάζονται καλύτερα από ότι τα δυο δικά μας λύκεια.

Μηνάς Π.: Περιστατικά εκφοβισμού έχετε στο 2ο Λύκειο;

Χαραμής Βασίλης: Δόξα το θεώ δεν έχουμε ανάλογα περιστατικά παρενόχλησης μεταξύ των παιδιών. Είναι η «πάστα» τους έτσι να υποθέσω, ότι προσαρμόζονται στο Λύκειο και οι καθηγητές μας προσέχουν. Όλοι μαζί συνεργαζόμαστε για να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα. Μάλιστα έχουμε παρουσιάσει ένα μεγάλο κοινωνικό έργο έχει με την προμήθεια υλικών τροφίμων για τους οικονομικά αδύναμους μαθητές και όχι μόνο. Η απόδοση τους είναι αξιοσημείωτη πρέπει να πω, με πέντε πρωτιές στην Αργολίδα στις πανελλήνιες εξετάσεις όσο είμαι εγώ διευθυντής.

Μηνάς Π.: Ως τέως πρόεδρος του ιδρύματος Ι.Καποδίστριας θα μας πειτε δυο λόγια για την περιβόητη δήλωση της κ. Αγγελοπούλου και τον φόνο του Κυβερνήτη;

Χαραμής Βασίλης: Όπως το είπε η κυρία Γιάννα ήταν άκομψο εντελώς. Εγώ δεν περίμενα να ακούσω την Κόρινθο αλλά την Αίγινα. Το Ναύπλιο καθιερώθηκε με εθνικές συνελεύσεις. Με την Γ ΄ Εθνοσυνέλευση είχε καθιερωθεί η πόλη μας ως πρωτεύουσα. Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί η συγκεκριμένη δήλωση της προέδρου του 2021 δεν γνωρίζω.
Ορφάνεψε η Ελλάδα. Φτώχυνε. Αν όλοι λένε, όταν μεταλαμπαδεύουν την εξουσία ο ένας στον άλλον, ότι βρίσκουν καμένη γη, και άδεια ταμεία, ο μόνος που μπορούσε κάτι τέτοιο να ισχυριστεί κυριολεκτικά ήταν ο Καποδίστριας.

Λίγα λόγια από τον καθηγητή Κοΐνη Τόλη για την ιστορία του Σχολείου.

Με απόφαση της Αντιβασιλείας στον κατάλογο που γράφει τα υπό ίδρυση γυμνάσια, το δικό μας ήταν το πρώτο εξ αυτού του λόγου το ονομάσαμε Πρώτο Γυμνάσιο. Λειτούργησε για είκοσι χρόνια σε ένα Τουρκικό Σαράι που υπήρχε στη θέση του Δημαρχείου. Στη συνέχεια μετακόμισε σε ένα κτίριο δίπλα στο Βουλευτικό. Μετά κτίστηκε στη θέση του σημερινού δημαρχείου το ισόγειο και ο πρώτος όροφος και στη συνέχεια προστέθηκε άλλος ένας.
Παράλληλα, το Γυμνάσιο χρησιμοποιούσε ως οικοτροφείο στην οδό Συγγρού, ένα κτίριο μπροστά από το άγαλμα του Καποδίστρια το όποιο δεν σώζεται σήμερα.

Η λειτουργία του οικοτροφείου είχε κριθεί αναγκαία γιατί κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα το Γυμνάσιο δεχόταν μαθητές και εκτός νομού. Απ όλα τα μέρη του ελληνισμού υπήρχαν αιτήσεις εγγραφής στο σχολείο το οποίο θεωρούνταν από τα καλύτερα στη Ελλάδα.
Η πρώτη κρατική βιομηχανία όπλων στην Ελλάδα λειτουργούσε από το 1825 περίπου (το οπλοστάσιο) στην θέση του 1ου Λυκείου. Γκρεμίστηκαν το βιομηχανικό κτίριο, τα υπόλοιπα του Ενετικού προμαχώνα στην οδό Α. Συγγρού προς την παραλία, το φουγάρο και η ατμομηχανή που ήταν στην Λεωφόρο Αμαλίας. Το χτίσιμο του σημερινού Λυκείου ανατέθηκε σ έναν από τους μεγαλύτερους μοντέρνους αρχιτέκτονες τον Καραντινό. Ήταν από τα πρώτα σύγχρονα σχολεία του μεσοπολέμου επηρεασμένο από την αρχιτεκτονική σχολή Bauhaus.

Στην διάρκεια της Κατοχής έτυχε πολλαπλών χρήσεων, όπως τον Απρίλιο του 1941 ως στρατόπεδο συγκέντρωσης των αιχμαλώτων των συμμαχικών δυνάμεων που εγκλωβίστηκαν στην Αργολίδα. Τους έβαζαν να κοιμούνται στο Χημείο και σε ένα υπόγειο που έχει το σχολείο. Κατά την διάρκεια της Κατοχής είχαν γίνει αρκετές αποχές από μαθητές για την αντιμετώπιση της πείνας. Τον Ιούνιο του 1943 μόλις πήρανε τις βαθμολογίες πήγαν τα μεγάλα αγόρια να καταταγούν στο Ανταρτικό αλλά δεν τους δέχτηκαν, επειδή ήταν άμαθοι σε όπλα. Φυσικά την επόμενη χρονιά τους επιστράτευσαν.
Αξίζει να σημειωθεί, οτι απόφοιτος του γυμνασίου ήταν ο Μακεδονομάχος Σαράντος Αγαπηνός, γνωστός με το ψευδώνυμο Τέλλος Άγρας, στον θάνατο του την επίσημη νεκρολογία ερμήνευσε ο Μαθηματικός τότε του σχολείου, Θρασύβουλος Ζωιόπουλος γνωστός ποιητής με το ψευδώνυμο Στέφανος Δάφνης.

Μετά το 1964 άρχισαν τα προβλήματα χωρητικότητας. Λειτούργησε θηλέων – αρρένων σε δυο βάρδιες, εξάωρο ωράριο όπου η Τετάρτη η απογευματινή γινόταν την Πέμπτη εξάωρη πρωινή… Έτσι ξεκίνησε σταδιακά η δημιουργία και άλλων σχολείων στην Αργολίδα και έγιναν και οι προσθήκες στο κτίριο του Καραντινού. Εδώ είχαμε και την βιβλιοθήκη του 1ου Γυμνασίου μέχρι το 1972-74 περίπου και ευτυχώς την δώσανε στην δημόσια κεντρική βιβλιοθήκη όπου σώζεται και φυλάσσεται.

Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook και στο Google News

Ειδήσεις από: Ναύπλιο Άργος Ερμιονίδα Τρίπολη –Κορινθία Αθλητικά Άρθρα – Αποκλειστικές Έρευνες και Συνεντεύξεις.

Γερανιός-2
ROZOS
porto-panorama
carrera
bias savvas
NTAI-DANAH
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow
Shadow

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Τελευταίες ειδήσεις

Τα πιο δημοφιλη