“Κίντερ και Μπουένο τσάννελ”

Σε ένα παράλληλο σύμπαν η «Αριστία» ήταν μια χώρα ευνοούμενη από την φύση. Κτισμένη στους πρόποδες του επιβλητικού όρους «Νάνου» δέσποζε το κέντρο της πρωτεύουσας, με τα προάστια της να φτάνουν μέχρι και την παραλία, δίνοντας την ευχαρίστηση στους πιο «σοκολατούχους» να ατενίζουν από τα μπαλκόνια τους, το πέλαγος της «Ασυλίας».

Δεν ήταν ποτέ της ουτοπική κοινωνία, είχε οικοδομηθεί με αγώνα σκληρό, με πολλές αδικίες, πολέμους και αίμα.

Η καρδιά της οικονομίας της «χτυπούσε» στο «Νάνο» και τα δυο σημαντικά στοιχεία που είχε το βουνό. Το υψηλό υψόμετρο και την άφθονη υγρασία. Εκεί πάνω εκατομμύρια κακαόδεντρα έδιναν το πολύτιμο νόμισμα – τροφή της «Αριστίας» την Σοκολάτα.

Ο μέσος μισθός (για να πάρετε μια γεύση) ήταν μια πλακέτα σοκολάτας το μήνα. Ήταν αρκετή για να μπορεί να επιβιώσει ένα ζευγάρι. Οι “Σοκολατούχοι“, έτσι ονόμαζαν τους έχοντες και τους αιρετούς, είχαν μηνιαίο εισόδημα από δέκα πλακέτες και πάνω.

Όλα κυλούσαν στρωτά, ώσπου η κλιματική αλλαγή άρχισε να επηρεάζει το οικοσύστημα της «Αριστίας». Δεν ήταν όμως μόνο αυτό το κακό. Η αρρώστια των κακαόδεντρων δεν υπήρξε κάτι το πρωτόγνωρο, την είχαν αντιμετωπίσει με επιτυχία και άλλες φορές με την βοήθεια της επιστήμης. Ετούτη τη φορά όμως ένα είδος Κορονόσπορου, άρχισε να κάνει την εμφάνιση του χωρίς να μπορούν να την γιατρέψουν και όπως είναι φυσιολογικό οι σοδειές κακάο άρχισαν να μειώνονται δραματικά… Παρά τις φωνές για άμεση χρηματοδότηση και γενναία κονδύλια στην επιστήμη για να μειώσει την καταστροφή και να μπορέσει να ελέγξει την κατάσταση δεν ήρθαν τα επιθυμητά αποτελέσματα….

Δραστικά μέτρα πάρθηκαν, πολλοί λένε κατόπιν εορτής, άλλοι πανηγυρίζανε ότι θα την γλυτώσουν Σύριζα από την καταστροφή, μα κανείς δεν έβλεπε το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση. Οι καρποί εξανεμίζονταν με γοργούς ρυθμούς. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα»  και πρότεινε μείωση σε μισή πλακέτα το μήνα σε μισθούς και συντάξεις μέχρι να ξεπεραστεί η κρίση. Πλέον το ζευγάρι θα ζούσε με μισή σοκολάτα τον μήνα έως την επιστροφή στην κανονικότητα. Δίνοντας το καλό παράδειγμα η ηγεσία της χώρας δήλωσε ότι είναι πρόθυμη να δώσει και αυτή το κάτι τις στον «πόλεμο» για το καλό της κοινωνίας. Όλοι οι αιρετοί έσπευσαν να δώσουν για δυο μήνες τον μισό μισθό τους σε ένα ειδικό λογαριασμό όπου τα έσοδα θα πάνε στην επιστήμη να μπορέσει να γιατρέψει το κακό. Για δυο μήνες θα αμείβονται με μοναχά δυο σοκολάτες το μήνα οι αξιωματούχοι.
Οι “Σοκολατούχοι” πρόσφεραν και αυτοί μία ολόκληρη σοκολάτα από το “υστέρημα” τους, είτε με δωρεές σε ευπαθείς ομάδες, είτε για την αγορά ψεκαστικών και στολών των επιστημόνων.

Οι «Αριστίοι», έχουν περάσει αρκετά τα τελευταία χρόνια. Οι καρποί που είχε δανειστεί το κράτος από τα παλιά χρόνια έπρεπε κάποτε να πληρωθούν. Η κακοδιαχείριση των κυβερνήσεων και ο πλαστός σοκολατουχισμός είχε φέρει την μείωση του τότε μισθού τους, από τις δυο σοκολάτες τον μήνα σε μία. Τώρα ο λαός συνειδητοποιεί ότι θα πρέπει να ζει με μισή σοκολάτα. Κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος. Έτσι το κράτος πήρε την απόφαση να μοιράσει εκατό σοκολάτες στο «Κίντερ» και «Μπουένο» τσάνελ, στο «Τονπλερωνε» ραδιόφωνο και στις εκάστοτε εφημερίδες για να πείσει τους κάτοικους πόσο σωστά και δίκαια είναι μέτρα της κυβερνήσεως.

Μια πικρή εποχή ξημέρωνε στην «Αριστία». Οι κάτοικοι κλεισμένοι και φοβισμένοι στα σπίτια τους, άκουγαν με αγωνία κάθε μέρα τις εξελίξεις προσπαθώντας να ξορκίσουν το κακό που τους βρήκε….

Στην Χώρα του “Κίντερ και Μπουένο τσάννελ”

Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στη σελίδα μας στο Facebook

Στην ομάδα και στις ειδήσεις της Google News