Τα φτερά μιας ανερμάτιστης αλαζονείας την οποία τροφοδοτούσαν κυρίως αδικαιολόγητοι τραπεζικοί δανεισμοί τους κόπηκαν αίφνης από τις αμέτρητες σφαλιάρες του ΔΝΤ που προήλθε από την προσυμφωνημένη απογραφή του Αλογοσκούφη. Που να βόσκει ο πάλαι ποτέ Τσάρος των Οικονομικών;
Φυσικά οι περισσότεροι ούτε που τον θυμούνται. Στην αρχή δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως εν μια νυχτί θα άλλαζαν απότομα και βιαίως οι ζωάρες τους. Τα πάντα στον αυτόματο. Ίσως η μοναδική χώρα στην οποία τα καφέ των νοτίων προαστίων του Κολωνακίου και των Βορείων Προαστίων ήσαν γεμάτα Δευτέρα πρωί – χειμώνα καλοκαίρι πλην μερικών ημερών του Αυγούστου διότι η νέα τάξη πραγμάτων εκστράτευε στις Μυκόνους τις Σαντορίνες-Πάρους κλπ. Μόλις δικαίως είτε αδίκως τα κεφάλια των μιμητών της Ελίτ μπήκαν μέσα η αντίδραση με τη βοήθεια και το γαργάλισμα του ιντριγκαδόρικου πολιτικού συστήματος ήταν εντυπωσιακή.
Οι αγανακτισμένοι Έλληνες σοκαρισμένοι από τα νέα ήθη και έθιμα που η Τρόικα επέβαλε δια του εξαναγκασμού κατέλαβαν το Σύνταγμα. Όσοι δεν είχαν ακόμη αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται ο ξεσηκωμός εθεάθησαν να πίνουν ακόμη και σαμπάνια κατά μεσής του Συντάγματος λες και γινόταν κάποιο μεγάλο πάρτυ ή συναυλία προς τιμήν του αγέρωχου καπιταλισμού που φρόντιζε να εξωραϊσει μέχρι τότε τις μίζερες ζωούλες μας. Η αγανάκτηση συνήθως δεν κρατά και πολύ, το σόου διαλύθηκε και με κατεβασμένα τα κεφάλια οι αστοί κυρίως Έλληνες ψηφοφόροι επέστρεψαν στην ζοφερή όπως εξελισσόταν καθημερινότητά τους.
Στις επικείμενες εκλογές μετά από τη εφαρμογή της γνωστής πατέντας υπηρεσιακής κυβέρνησης την πλήρωσε το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ που είχε αναλάβει ρόλο εκσυγχρονιστικό με μπροστάρη τον κ. Σημίτη, αγαπητό πελάτη της αείμνηστης Μαλβίνας τότε. Οι υπόλοιποι τον εξυμνούσαν συνήθως απλούστατα διότι έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Εκσυγχρονισμός φυσικά δεν σήμαινε δάνεια και δάνεια στο καπάκι και ξαναπάρτε δάνεια, ούτε το παίξτε χρηματιστήριο ούτε το μπείτε στο κόλπο των Ολυμπιακών Αγώνων με μαούνες και βγείτε με….τανκερς. Είχαμε φτάσει στο σημείο να είναι περισσότερα τα υπεραυτοκίνητα Ferrari και Lamborghini από τα παπάκια στις γειτονιές της Γλυφάδας της Βούλας και της Βουλιαγμένης κάποια στιγμή… Αμ τα σκάφη και οι χλιδές;
Ξέρεις τι είναι να την μαζέψεις την άλλη μέσα από το κομμωτήριο που μέχρι εκείνη τη στιγμή σκούπιζε τρίχες και να την κάνεις να αισθανθεί κυρία της Μυκόνου ή της Αράχωβας έστω και ένα ΣΚ; Της συγκλονίζεις το ”είναι της” ρε παιδί μου, της αλλάζεις τον αξιακό χάρτη. Περνάει το κορίτσι σε άλλο επίπεδο, αλλάζει συνήθειες ακόμη και παρέες.. Αυτό συνέβη και με τα αγοράκια εκείνης της γενιάς, πολλά από τα οποία ενώ κέρδιζαν με τον τίμιο ιδρώτα τους το ψωμί τους κάποιοι τους έκλεισαν το μάτι και μπήκαν σε ορισμένα κόλπα που σαφώς “μύριζαν’ φυλακή από χιλιόμετρα. Που είχαν πρότυπα τους κάτι γκάνγκστερς γιαλαντζί σαν εκείνους που λανσάριζε τεχνηέντως ως πετυχημένους στα πολιτιστικού περιεχομένου περιοδικά του ο Κωστόπουλος.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι: δεν είναι ντροπή να σκουπίζεις τρίχες σε κομμωτήριο, ούτε να σερβίρεις και να καθαρίζεις τασάκια, ντροπή και ξεπεσμός ηθικός είναι να τα παρατήσεις παρασυρόμενος είτε παρασυρόμενη από την πλάνη ότι θα ζεις παντοτινά ανέμελα και ξεκούραστα μέσα στην πολυτέλεια με παπατζηλίκια και δανεικά….
Αλήθεια, ποιόν ένοιαζαν τότε που πλήρωνε πέντε ευρώ για τον καφέ του και αισθανόταν κορυφαίος οι τουρκικές παραβιάσεις, αν υπήρχαν λαθρομετανάστες, πόσο κάνει η βενζίνη, τι θα γίνει με το ενοίκιο, τι λέει ο Άδωνης, τα me too ή τα αστεία του κάθε Σεφερλή εκείνης της εποχής
Τα προβλήματα κυρίες και κύριοι τότε εκείνη τη “χρυσή εποχή του Σημιτέους” ήταν άλλα: Τι αυτοκίνητο θα αγοράσουμε για να μας προσέξουν, και αν μας παίρνει να πάρουμε και δεύτερο εξοχικό – μεζονετα ασφαλώς θα θυμάστε, που να ομοιάζει με κείνα του Μπέβερλι Χιλς. Κάνοντας ένα βεβιασμένο fast forward, μπορώ να σας γράψω με βεβαιότητα πως μια σημαντική μερίδα από κείνη την παρολίγον επιτυχημένη γενιά του… τίποτα στην οποία ανήκω και εγώ, είναι ψυχολογικά και οικονομικά κατεστραμμένη, λαμβάνει ηρεμιστικά για… το καλό της, βυθισμένη σε προβλήματα που πριν και από δέκα χρόνια δεν μπορούσε να τα φανταστεί ούτε στους χειρότερους ταξικούς εφιάλτες της. Έκανε τα πάντα για να τιμωρήσει το πανούργο Σύστημα που την ξεγέλασε. Μέχρι και Χρυσή Αυγή ψήφισε, τι και το ΠΑΣΟΚ διέλυσε, ακόμη και την Πισπιρίγκου έσπευσε να λιντσάρει. Πενηντάρηδες και εξηντάρηδες πλέον, ζωή να έχουν θα κληθούν να ψηφίσουν και στις επόμενες κρίσιμες εκλογές. Ας ευχηθούμε να μην τους έχουν φορτώσει κείνες τις ημέρες δολίως με χαρτζιλικάκια με πρόθεση να εξαγοράσουν τις συνειδήσεις τους ακόμη μια φορά ώστε μοιραία να επιλέξουν αντί ψήφου τις καφετέριες λίγο ήλιο και χάζι από την πρώτη Κυριακή, προς τιμήν και προς ανάμνησιν της “Χρυσής Εποχής του Σημιτέους…” (Κατά το Περικλέους).