Είναι αναμφισβήτητα ένας αναγνωρισμένος, ταλαντούχος ηθοποιός και Σκηνοθέτης. Ανεβάζει με επιτυχία επί σειρά ετών παραστάσεις που “επιβάλουν” στην αίθουσα μια ιερή σιωπή, καθώς καθηλώνουν ακόμη και τους πιο δύσκολους θεατές.
Ο Κώστας Δελακούρας μίλησε στον Κώστα Πρώιμο, για την εκφραστική δύναμη της Τέχνης και την δίψα που κρύβει μέσα του ο κόσμος για τα χαμένα ιδανικά και τις αξίες παρά την φαινομενική τους έκλειψη στην σημερινή εποχή της κοινωνικής και πολιτικής ισοπέδωσης των πάντων…
Κώστας Πρώιμος: Κύριε Δελακούρα, διανύουμε μια εποχή που “πιανόμαστε” υπάκουοι περισσότερο από ποτέ… Eσείς;
Κώστας Δελακούρας: Ε, κι εγώ… στην ίδια εποχή ζούμε όλοι. Είναι επιλογή της γενιάς μας μάλλον.Έχουμε βρει ως κοινωνία ακόμα και τις εκφράσεις για να κρύβουμε από πίσω τους την υπακοή μας. «Όλοι ίδιοι είναι μωρέ» «Ό,τι κι αν κάνεις δεν αλλάζουν τα πράγματα» «Δεν αλλάζει ο Έλληνας» κι άλλες τέτοιες “βολικές” δικαιολογίες για να μην αναλάβουμε καμιά ευθύνη, για να δεχόμαστε στωικά τα πάντα. Η υπακοή βέβαια είναι γνώρισμα των φοβισμένων ανθρώπων, των τρομοκρατημένων κοινωνιών, γι’ αυτό και θα χαρακτήριζα την εποχή μας, ως την εποχή της διασποράς του φόβου – και ποτέ της ελπίδας – και μετά την εποχή της Υπακοής. Όταν κάνω θέατρο φοβάμαι λιγότερο και αυτό μου δίνει θάρρος να είμαι λίγο περισσότερο ανυπάκουος.
► Δύναται η Τέχνη σήμερα να εκδηλώσει μια υγιή ανυπακοή; Να “χτυπήσει” Καθεστώτα και κατεστημένα; Επανέρχεται το θέατρο σε φυσιολογικούς ρυθμούς μπαίνοντας σε δεύτερη χρονιά χωρίς περιοριστικά υγειονομικά μέτρα;
Κώστας Δελακούρας: Η αληθινή Τέχνη γεννιόταν, γεννιέται και θα γεννιέται από την ανάγκη έκφρασης των πιο όμορφων πραγμάτων, όπως ο έρωτας, των πιο μεγάλων μυστηρίων, όπως ο θάνατος, αλλά και των πιο μεγάλων ιδεών, όπως η δικαιοσύνη, η δημοκρατία, η ελευθερία.
Πάντα η τέχνη κρατάει αναμμένη τη φλόγα της πίστης στα σπουδαία και στα μεγάλα και μόνο οι καλλιτέχνες μπορούν να θυμίσουν στους ανθρώπους πως έχουν ακόμα λίγη ψυχή μέσα τους. Και ξέρετε αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα, γιατί αν οι άνθρωποι έχουν κάτι το ιδανικό να πιστέψουν, μπορεί να γίνουν και ανυπάκουοι.
Ναι, το θέατρο πέρασε πολλά και ταλαιπωρήθηκε ο κόσμος του θεάτρου πάρα πολύ (όπως και πολλοί άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι) από την πανδημία. Όμως το να παρακολουθείς θέατρο είναι μια ανάγκη που την έχουν πολλοί άνθρωποι (ακόμα και αυτοί που δεν το έχουν ανακαλύψει, την έχουν) και ξέρετε κάτι, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, ο κόσμος διψάει για συναισθήματα, για ανάταση, για ατμοσφαιρικές στιγμές. Το καταλαβαίνεις, το νιώθεις αυτό, από την ιερή σιωπή τους όταν παρακολουθούν.
► Έχετε ανεβάσει πετυχημένες παραστάσεις, σε καιρούς χαλεπούς και για το θέατρο. Το Free freaks αναμφισβήτητα πήγε πολύ καλά αν δεν απατώμαι. Πού οφείλεται η επιτυχία του;
Κώστας Δελακούρας: Στην αλήθεια του κειμένου του έργου και στις ηθοποιούς μου που δεν φοβόντουσαν. Γιατί για να δεις την αλήθεια πρέπει να μη φοβάσαι…αλλά και για να πεις την αλήθεια, πρέπει δυο φορές να μη φοβάσαι..!
► Ποια ήταν για εσάς τα κίνητρα ώστε να ασχοληθείτε με την υποκριτική και την σκηνοθεσία;
Κώστας Δελακούρας: Τώρα, στην ηλικία που βρίσκομαι, όταν με ρωτάνε απαντάω: η ανάγκη μου να «ζήσω». Όμως τα πράγματα στη ζωή είναι μια σύνθεση αντιθέσεων, τύχης και σκληρής δουλειάς.
Στην εφηβεία μου, στο σχολείο, είχα συμμετάσχει σε μια θεατρική παράσταση. Το έργο ήταν «Η τύχη της Μαρούλας». Ακόμα θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες από τις πρόβες και τις παραστάσεις με τους συμμαθητές μου! Από τότε είχα και έχω μια περιέργεια να μάθω κι άλλα πράγματα για το θέατρο… εκεί μάλλον μου μπήκε και η ιδέα να γίνω ηθοποιός. Δεν το είχα πει σε κανέναν, ούτε στους γονείς μου, ούτε στους φίλους μου, ούτε καν στον εαυτό μου. Μετά το σχολείο τόλμησα δειλά και κρυφά απ’ όλους, να πάω να ρωτήσω πληροφορίες σε μία – δυο δραματικές σχολές. Στη Δραματική Σχολή μπήκα 19 χρονών. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μου μέρα στη σχολή… Τα χρόνια στη σχολή, το θέατρο, οι συγγραφείς, η υποκριτική, οι πρόβες και πάνω απ’ όλα ο δάσκαλός μου ο Βίκτωρ Παγουλάτος, με άλλαξαν, με σμίλευσαν, μ’ έκαναν πιο θαρραλέο, αλλά με έκαναν και να «ψαχτώ», να ψάξω να βρω πώς θέλω να κάνω θέατρο, ν’ ανακαλύψω την δική μου κοσμοθεωρία για τη ζωή και για την τέχνη μου. Από τότε, με πολλές θυσίες και πολύ κόπο, καταφέρνω να κάνω κάθε μέρα θέατρο!
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook και στο Google News
Ειδήσεις από: Ναύπλιο – Άργος – Ερμιονίδα – Τρίπολη –Κορινθία – Αθλητικά – Άρθρα – Αποκλειστικές Έρευνες και Συνεντεύξεις.
