Του Κώστα Πρώιμου
«…Είμαστε διεφθαρμένοι, (οεο) είμαστε διεφθαρμένοι- είμαστε διεφθαρμένοι- σ΄αυτή τη χώρα την ξεπουλημένη»! Κλέβοντας ασφαλώς το ρυθμό και το ύφος ενός γνωστού «οπαδικού» άσματος, που συνήθως το χρησιμοποιεί κατά περίσταση η αγανακτισμένη εξέδρα, όταν ένα ποδοσφαιρικό ματς φέρει σοβαρές ενδείξεις κατά την εξέλιξή του πως είναι στημένο…
…Κάποιος διακεκριμένος πολιτικός, αποτόλμησε πριν από λίγα χρόνια, να δηλώσει δημοσίως πως κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα… Το αποτέλεσμα; Να γίνει χαμός στο ίσιωμα… Έπεσαν άπαντες επάνω του να τον φάνε… “Ρε τον Τζέφρυ, τι βρήκε να μας πει”, φώναζαν διαμαρτυρόμενοι και με στόμφο οι απανταχού άξεστοι – υποκριτές και καθοδηγούμενοι κήνσορες στα καφενεία απ΄ άκρη σ΄ άκρη της Ελληνικής Επικράτειας, απευθυνόμενοι βεβαίως σε επίγονους γραικύλων… Όταν σε τούτη τη χώρα ακόμη και ο τελευταίος κλητήρας, αλλά μέχρι κι ο «τελευταίος των πρώτων» (ξέρετε η αφρόκρεμα με τα λευκά κολάρα) δεν μπορούν ούτε λεπτό να ζήσουν χωρίς χαρτζιλικάκι, ή εξόφθαλμα έκνομες πράξεις με ολέθριες επιπτώσεις στο δημόσιο συμφέρον και ταυτόχρονα μέγιστα οφέλη στις τσέπες τους…
Οι γιατροί με τα «χρυσά» σπίτια, οι υπουργοί με τις βίλες που θα ζήλευε τη χλιδή τους ακόμη και ο Εσκομπάρ– τουλάχιστον ο διαβόητος Πάμπλο ήταν ξεκάθαρος… Δεν μοσχοπουλούσε τάξη και ηθική…( Ήξερε και παραήξερε τι σκατάς ήταν…) Το είχε αποδεχτεί… Ούτε διαρρήγνυε (ενώπιον του τηλεοπτικού φακού) ποτέ τα ιμάτια του (σαν χείριστος ηθοποιός), πως εν τέλει αποτελούσε την παρεξηγημένη περίπτωση μιας ύπαρξης με υπόσταση λευκής περιστέρας…
Είμαστε λοιπόν διεφθαρμένοι; Ναι!
(Και στον μέγιστο βαθμό διαφθοράς βρίσκονται όσοι παριστάνουν τις μυξοπαρθένες, τους αμόλυντους, την ίδια ώρα που κολυμπάνε άνετοι και χαμογελαστοί μέσα στους περίβλεπτους -“χρυσούς” βόθρους της οικονομικο-πολιτικής σκηνής…)