Έφυγε για τας αιωνίους μονάς, και η δεύτερη… εμβληματική μορφή του Πλατάνου και όχι μόνον, ο 77χρονος, Νίκος Κούσουλας, και ετάφη στον αγαπημένο του Πλάτανο… με πολιτική κηδεία. Δεν τον έψαλλαν, στην Αγία Άννα, και «κατευοδώθηκε» με ομιλία του εκπρόσωπου του ΚΚΕ κ. Δημήτρη Κολοβού. Εάν είχε δε, την οικονομική άνεση, θα ζητούσε αποτέφρωση και σκόρπισμα της τέφρας του στο ποτάμι μας, τον Βρασιάτη, όπως παλιά, μου είχε εκμυστηρευθεί.
Ο Νίκος ήταν σκληρός, μαχητικός και αλέγκρο κομουνιστής, ενώ ο αδελφικός του φίλος Γιάννης Κούκλης (τρικολόρε) που «αναχώρησε» και αυτός, πριν 25 ημέρες, διαφορετικός με αποχρώσεις, και όπως τον περιέγραψα, σε αυτή την ιστοσελίδα. Ο Νίκος από μικρό παιδί, είχε βιώσει την τραχιά όψη της ζωής. Δεν υπήρξε σκληρή αγροτική, οικοδομική, ακόμη και αυτή την – εύκολη για αυτόν – δουλειά του σερβιτόρου, που να μην τη γνώρισε. Έπρεπε όμως, να ζήσει τρεις αδελφές, έναν ανάπηρο αδελφό και δύο γονείς. Στρατηγείο του, η αγροτική περιοχή της Τεγέας και από εκεί εξορμήσεις για δουλειά στην υπόλοιπη Πελοπόννησο. Εκεί (Τεγέα) μυήθηκε στα «μυστήρια» της κοσμοθεωρίας του, τον Μαρξισμό— Λενινισμό από καπετάνιους της εθνικής αντίστασης και χαλυβδώθηκε με τα ματωμένα μεροκάματα. Στον στρατό σε τάγμα ανεπιθυμήτων, σε σκληρές καταστάσεις, έπαιξε την υγεία του κορώνα γράμματα. Διάβαζε αρκετά , πάντα τα δικά του «ευαγγέλια», και ήταν ανυποχώρητος, μετωπικός και άτεγκτος στις απόψεις και θέσεις του.
Παρά τις αντιξοότητες, όμως, της ζωής του και τις κουραστικές ενασχολήσεις του, είχε ένα… έμφυτο χάρισμα, να βλέπει τα πράγματα από την χαρούμενη, αστεία και αισιόδοξη πλευρά. Έκανε πολλούς να γελάνε, να ταξιδεύουν και να ξεχνάνε προβλήματα και στενοχώριες. Με πρώτο τον υπογράφοντα. Θα μπορούσε να ήταν ένας ταλαντούχος ηθοποιός. Αυθεντικός λάτρης της μουσικής και του χορού (τι Πλατανίτης θα ήταν άλλωστε) και γνώστης άπειρων παραδοσιακών τραγουδιών. Όταν άκουγε βέβαια επαναστατικά και αντάρτικα τραγούδια, αυτομάτως φούντωνε η φωτιά μέσα του, που σιγόκαιγε, από τα μικράτα του. Πριν ένα μήνα τραγουδήσαμε για τελευταία φορά (θα μείνω σε ψηλό βουνό φοβάμαι από το κρύο, η του ποταμέ μου βρασιάτη ποταμέ μου κ.α) στο καφενείο του Σωτήρη Τερζάκη (Άστρος – Μελιγού) και έγινε ξαφνικά… συνωστισμός ωτακουστώ,σ το διπλανό φαρμακείο, του Καραγιάννη. Έκλαιγε σαν παιδί, μάλλον θα πεθάνω μου, μου έλεγε ψιθυριστά. Δεν μπορώ να σε ακολουθήσω, έχω και φαρυγγίτιδα, από το τσιγάρο. Άλλωστε τραγουδάω καλύτερα από εσένα μου έλεγε, για αυτό το παιδί του Θοδωράκη ο Γιωργος, μου είπε στο «Σχολαρχείο» του Γιάννη στην Πλάκα, να με προτείνει στον Πατέρα του. Εντάξει Νίκο μου, βρείτε τα εκεί πάνω και πείτε κάνα επαναστατικό, αντάρτικο και καγκέλι, με Θοδωράκη και φλωράκη. Μη σε μαλώσουν όμως, γιατί αυτοί από τον φόβο τους στο… άγνωστο, όπως και ο Μανώλης Γκλέζος, ζήτησαν να τους ψάλλουν, μέχρι και αρχιεπίσκοποι. Εσύ όμως πίστεψες ποιο… ειλικρινά και πλατανίτικα (;) τον… ιστορικό υλισμό και την… αθεεία σου.
Με σεβασμό στις πράξεις σου, ο γείτονάς σου.
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook και στο Google News
Ειδήσεις από: Ναύπλιο – Άργος – Ερμιονίδα – Τρίπολη –Κορινθία – Αθλητικά – Άρθρα – Αποκλειστικές Έρευνες και Συνεντεύξεις.
