Τέως Νομάρχης Αργολίδας και έμπειρος Πολιτικός Μηχανικός. Παρακολουθεί στενά τα τοπικά δρώμενα για τα οποία δεν κρύβει τον έντονο προβληματισμό του.
Με την συστηματική και μακρόχρονη ενασχόληση του και ως αγρότης, από την παιδική του ηλικία έως σήμερα, ο Τάσος Σαλεσιώτης στην ακόλουθη συνέντευξη εκθέτει την δική του άποψη για την πορεία του αγροτικού κόσμου της περιοχής και για το μείζονος σημασίας ζήτημα του νερού.
Ως κάτοικος και ενεργός δημότης Ναυπλίου δεν διστάζει να καταγγείλει την αναπτυξιακή απραξία που επιδεικνύει ο δήμος Ναυπλιέων, η οποία, όπως ο ίδιος τονίζει στο τελευταίο απόσπασμα της συνέντευξης, ενδέχεται να οδηγήσει την περιοχή στην περαιτέρω οικονομική της υποβάθμιση.
Κώστας Πρώιμος: Kύριε Σαλεσιώτη, η παρατεταμένη ανομβρία σε συνδυασμό με τις διαχρονικές κρατικές παραλείψεις διογκώνουν το πρόβλημα λειψυδρίας που παρατηρείται στο Αργολικό πεδίο. Να το θέσω απλά: που «πάει η δουλειά»;
Τάσος Σαλεσιώτης: Εδώ και αρκετά χρόνια η Αργολίδα έχει πτωχεύσει οικονομικά. Το κύριο εισόδημα της περιοχής προερχόταν από τις τεράστιες εξαγωγές εσπεριδοειδών, κυρίως πορτοκαλιών. Πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει διότι το κόστος παραγωγής στο κτήμα είναι μεγαλύτερο από τις χονδρικές. Αν πάρετε τον δρόμο να βγείτε από τον κόμβο της Αγίας Ελεούσας στα Δερβενάκια, θα δείτε δεξιά και αριστερά ξερά και εγκαταλειμμένα χωράφια. Διασώζονται μόνο οι πλαγιές της Αργολίδας, οι οποίες έχουν επάρκεια σε νερό και παράγουν ποιοτικό αγροτικό προϊόν. Εκτιμώ πως με τις υπάρχουσες δυσμενείς κλιματικές συνθήκες αλλά και τη γενικότερη αρνητική συγκυρία οδηγούμαστε νομοτελειακά σε αλλαγές καλλιέργειας.
► Πάντα όμως, ό,τι φυτρώνει χρειάζεται νερό, σε μεγαλύτερες ή μικρότερες ποσότητες…
Τάσος Σαλεσιώτης: Το πρώτο που θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και χρόνια, έχει να κάνει με την εκμετάλλευση και την διαχείριση των Ανάβαλων της περιοχής μας. Δεν είναι ένας ο Ανάβαλος καθώς μέχρι σχεδόν το ύψος του Τυρού κατεβαίνει από τον Πάρνωνα το νερό και χύνεται στη θάλασσα. Το πιο απλό που θα μπορούσε να είχε κάνει το κράτος για να επιλύσει το πρόβλημα της άρδευσης ήταν η ολοκλήρωση των δικτύων τους. Όπως εν μέρει έχουμε κάνει στα Ίρια και στην «Σκοτεινή». Σε αυτές τις περιοχές ρέει νερό Ανάβαλου ενώ το κάθε κτήμα έχει το δικό του μετρητή. Ενώ υπάρχουν έτοιμες λιμνοδεξαμενές όπως αυτή στο Κουτσοπόδι εν τέλει δεν λειτούργησε ποτέ. Αφήστε που εκλάπησαν στην πορεία και όλα τα μηχανήματα της. Αν πράγματι θέλουμε να έχει μέλλον η Αργολίδα ως μια αναπτυσσόμενη αγροτική περιοχή πρέπει «χθες» να προχωρήσουν και να ολοκληρώσουν το αρδευτικό.
► Υποκρύπτει ενδεχομένως διαφορετικούς και ιδιοτελείς σχεδιασμούς η όλη ολιγωρία; Πολλά ακούγονται και γράφονται…
Τάσος Σαλεσιώτης: Εμπειρικά θα σας παραθέσω πως για ό,τι γίνεται αλλά και για ό,τι δεν γίνεται υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Είναι αυτονόητο. Θυμάμαι όταν έδωσα επί της θητείας μου ως Νομάρχης νερό από τον Ανάβαλο στα Ίρια. Υπήρχαν κάποιοι με γεωτρήσεις πιο ψηλά, στον Ράδο ποταμό με καλό νερό. Πουλούσαν το νερό στους αγρότες. Αυτοί προφανώς δεν ήθελαν να πάει ο Ανάβαλος. Από όσα έχω μάθει το ίδιο συνέβη και στο Κουτσοπόδι.
► Ωστόσο υπήρχαν διιστάμενες επιστημονικές απόψεις για την ποιότητα του νερού από τον Ανάβαλο.
Τάσος Σαλεσιώτης: Πράγματι, από το 1979 και έπειτα, θυμάμαι τις διαφορετικές απόψεις που εξέφραζαν κατά διαστήματα οι καθηγητές του Πανεπιστημίου της Πάτρας και ο πρύτανης της Γεωπονικής Σχολής. Είχαν γίνει διαλέξεις στην Δημόσια Βιβλιοθήκη και πολλοί ισχυρίζονταν ότι αν γίνει η άρδευση με νερό Αναβάλου, σε κάποια χρόνια το χώμα στα κτήματα του Αργολικού πεδίου θα καλύπτεται από ένα λεπτό στρώμα άλατος.
► Πάντως κύριε Σαλεσιώτη, όση καλή θέληση και να υπάρχει από Συλλογικότητες και τον πυρήνα του αγροτικού κόσμου, το «Τανγκό θέλει δύο». Από τη στιγμή που το κράτος φέρεται ανάλγητα; Πως μπορεί να ευοδωθεί η πολιτική πίεση για άμεσες λύσεις;
Τάσος Σαλεσιώτης: Θα σας πω. Καταρχάς να επισημάνω ότι κάποιοι έχουν βολευτεί από τον Ανάβαλο. Όπως το Ναύπλιο, η Ασίνη, το Δρέπανο, το Τολό, Ίρια, Κάντια. Σε αυτές τις περιοχές δουλεύει ο Ανάβαλος, άσχετα αν το κόστος είναι τεράστιο. Θα μιλήσουμε και γι αυτό όταν μας δοθεί στο μέλλον η ευκαιρία. Τη δεκαετία του ’80, κάθε χωριό ίδρυε έναν Συνεταιρισμό, έκανε ένα εργοστάσιο και προχωρούσε σε εξαγωγές αγροτικών προϊόντων. Τα διοικητικά Συμβούλια τους αποτελούνταν από αγρότες. Δυστυχώς, σήμερα δεν έχει μείνει εν ενεργεία σχεδόν κανένας Αγροτικός Συνεταιρισμός, τα εργοστάσια είτε πουλήθηκαν είτε τα πήραν οι τράπεζες. Συνεπώς όλο το αγροτικό εμπόριο έχει περάσει στα χέρια λίγων. Κάνουν κουμάντο ως επί το πλείστον μερικοί που εξάγουν τα προϊόντα και όχι ο κατεξοχήν αγρότης. Ποιοι είναι σε θέση να οργανώσουν τον αγροτικό κόσμο; Να εκφράσουν κοινές ωφελιμιστικές θέσεις για να πιέσουν με ένα αρραγές μέτωπο την εκάστοτε κυβέρνηση;
► Σίγουρα και οι πολιτικοί εκπρόσωποι, είτε είναι Κομματικοί, Βουλευτές, είτε συνδικαλιστές το «πάνε τόσο όσο»…
Τάσος Σαλεσιώτης: Η ανάπτυξη ενός τόπου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το επίπεδο του λαού. Ο κόσμος εκλέγει αυτούς που θα διεκδικήσουν τα δικαιώματα του νομού σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης ή αυτοδιοικητικό. Ένα εκλεγμένο πρόσωπο για να τυγχάνει τον σεβασμό της πολιτείας και να μπορεί να ασκήσει ουσιαστική πίεση οφείλει να διαθέτει υψηλού επιπέδου γνώσεις, μεγάλη πολιτική εμπειρία, όραμα και θέληση. Το να επιτελέσεις Έργο κοινής ωφελείας δεν είναι κάτι απλό. Απαιτείται οργανωμένος σχεδιασμός. Προγραμματισμός και η εκτέλεση. Άνθρωποι που είναι απλώς δημοφιλείς αλλά άσχετοι επί του αντικειμένου δεν θα προχωρήσουν τίποτα. Αν φερειπείν εγώ, τότε ως Νομάρχης Αργολίδας, δεν ήμουν Πολιτικός Μηχανικός δεν θα μπορούσα να κάνω πράξη παρά ελάχιστα. Όπως είπε και ο Στέντερ: «Αν ο Σαλεσιώτης δεν ήταν Μηχανικός δεν θα ερχόμουν για τον Ανάβαλο». Ο οποίος Στέντερ, κάθισε δύο χρόνια πριν πεθάνει να μου εξηγήσει τα πάντα γύρω από το Έργο. Διότι επί τριάντα χρόνια η μεγάλη διώρυγα του δεν λειτουργούσε. Απλούστατα μερικοί Συνεταιρισμοί είχαν κάνει ένα δίκτυο που ερχόταν στην Γλυκιά» και με μεγάλα μοτέρ έπαιρναν το νερό στα χωράφια τους. Το κεντρικό σύστημα όμως ήταν υπό κατάρρευση και με δομικά προβλήματα στην κατασκευή του. Θα μπορούσα ώρες να σας αναλύω τα σοβαρά τεχνικά είτε από φυσιολογική φθορά προβλήματα που αντιμετωπίσαμε τότε.
► Ποια είναι η δική σας εκτίμηση επί της φαινομενικής απραξίας των καθ ύλην αρμοδίων; Κακά τα ψέματα καθώς και η Αργολίδα όντως έχει τελματώσει…
Τάσος Σαλεσιώτης: Μέσα από την επαγγελματική μου ενασχόληση, μπορώ να σας αναφέρω ότι σήμερα ο κάθε μικρός αγρότης που διαθέτει ένα μικρό κτήμα, προκειμένου να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του και στο υψηλό κόστος διαβίωσης πουλάει. Και πουλάει αναγκαστικά πολύ κάτω από την αξία του ακινήτου του. Ταυτόχρονα, τα μεγάλα ξενοδοχεία μας τα πήραν ξένοι. Ως προς τα αγροτικά, επαναλαμβάνω ότι από μόνος του και διαισθητικά ο κόσμος αρχίζει να ασχολείται με την συστηματική καλλιέργεια ελιάς. Τα εδάφη είναι κατάλληλα, θα έχουμε καλό λάδι, αν τελικά αυτή η νέα αγροτική τάση κυριαρχήσει.
► Μακάρι να ζωντανέψει το επιχειρηματικό ενδιαφέρον γύρω από την καλλιέργεια της Γης. Καλά και «χρυσά» τα οφέλη του Τουρισμού αλλά η μονομερής ανάπτυξη του εγκυμονεί κινδύνους, ειδικά σε καιρούς γενικής οικονομικής ύφεσης και αστάθειας…
Τάσος Σαλεσιώτης: Ανακαινίστηκε όλο το παλιό Ναύπλιο με τους αναπτυξιακούς νόμους, γιατί η πόλη ήταν ένα ερείπιο. Στα χωριά τώρα όλοι χτίζουν πενηντάρια για να μπορούν να τα εκμεταλλευτούν τουριστικά. Όπως και να ‘χει ο Τουρισμός απευθύνεται σε λίγους. Στα δικά μου τα χωριά, Ασίνη, Λευκάκια, Δρέπανο οι γυναίκες δουλεύουν το καλοκαίρι στα ξενοδοχεία και το χειμώνα λαμβάνουν το επίδομα. Κάπως βολεύονται. Ως προς την Αργολίδα λοιπόν, για παράδειγμα: δεν βλέπω καμία αναπτυξιακή κίνηση από τον Δήμο Ναυπλιέων. Αυτοί νομίζουν ότι ο δήμος περιορίζεται στην πόλη. Δήμος Ναυπλιέων είναι και τα Καρναζέικα. Δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα. Εάν το Ναύπλιο, δεν εναρμονιστεί στις σύγχρονες ανάγκες και τις τουριστικές απαιτήσεις θα καταντήσει χειρότερο και από το Άργος.
Ακολουθήστε την Ενημέρωση Πελοποννήσου στο Facebook και στο Google News
Ειδήσεις από: Ναύπλιο – Άργος – Ερμιονίδα – Τρίπολη –Κορινθία – Αθλητικά – Άρθρα – Αποκλειστικές Έρευνες και Συνεντεύξεις.
